tag:blogger.com,1999:blog-53852381383607255352024-03-13T20:58:39.432-07:00Ballistic BlogSilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-44287454900075171792014-09-26T17:52:00.001-07:002020-01-03T08:23:44.033-08:00Οδηγός Ανάγνωσης του StarGazer 01<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
Σύμπαν του StarGazer:<br />
1)StarGazer 1, Κεφάλαιο 1ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/07/stargazer-1.html">http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/07/stargazer-1.html</a><br />
2)StarGazer 1, Κεφάλαιο 2ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.com/2012/04/stargazer-1-part-two.html">http://ballistikoblog.blogspot.com/2012/04/stargazer-1-part-two.html</a><br />
3)StarGazer 1, Κεφάλαιο 3ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2012/10/stargazer-1-part-3.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2012/10/stargazer-1-part-3.html</a><br />
4)StarGazer 1, Κεφάλαιο 4ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2012/12/stargazer-01-part-4.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2012/12/stargazer-01-part-4.html</a><br />
5)StarGazer 1, Κεφάλαιο 5ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/01/stargazer-01-5.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/01/stargazer-01-5.html</a><br />
6)StarGazer 1, Κεφάλαιο 6ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/02/stargazer-6.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/02/stargazer-6.html</a><br />
7)StarGazer 1, Κεφάλαιο 7ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/05/stargazer-01-07_15.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/05/stargazer-01-07_15.html</a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
8)StarGazer 1, Kεφάλαιο 8ο</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2014/03/stargazer-1-08.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2014/03/stargazer-1-08.html</a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
9)StarGazer 1, Kεφάλαιο 9ο</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2014/09/stargazer-1-part-9.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2014/09/stargazer-1-part-9.html</a><br />
<br />
Συνομωσία<br />
Κομμάτι 1ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/11/h-part-1.html">http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/11/h-part-1.html</a><br />
Κομμάτι 2ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/11/h.html">http://ballistikoblog.blogspot.com/2011/11/h.html</a><br />
Κομμάτι 3ο<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.com/2012/05/3.html">http://ballistikoblog.blogspot.com/2012/05/3.html</a><br />
<br />
Α ναι, υπάρχει και "Ο Μύθος", ένα μικρό απόσπασμα που προορίζεται να
γίνει το τέλος της 2ης μεγάλης ιστορίας μου, με όνομα "Τα χρονικά του
Ρόζενντεϊλ"<br />
<a href="http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html">http://ballistikoblog.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html</a></div>
</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-40902092673957475072014-09-26T17:50:00.003-07:002014-09-26T17:50:45.405-07:00Stargazer 1 - Part 9<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Πριγκηπισσα μου, στόλος Τέερμους εν όψη!<br />-Προς όλα τα σκάφη του στόλου, σας ομιλεί η πριγκηπισσά σας. Ο βασιλιάς μας μας έχει εμπιστευθεί με το να προστατέψουμε τον αρχηγό των ανθρώπων και το σμήνος του! Πάρτε θέσεις μάχης και εκτοξεύστε ολα τα μαχητικά που είναι διαθέσιμα! Είθε το φως των αστέρων καθοδηγήσει τον δρόμο μας!<br />-Εχθρικός στόλος σε απόσταση βολής. Δεν μας έχουν καταλάβει ακόμη!<br />-Ανοίξτε πυρ!<br /><br />Με την εντολή της πριγκήπισσας ο στόλος των Πάαστιρ έβαλλε κατα του στόλου των Τέερμους και εκτόξευσαν τα μαχητικά τους.<br /><br />Το αιφνίδιο χτύπημα των Πάαστιρ κατέστρεψε μία φρεγάτα και ενα αεροπλανοφόρο.Οι Τέερμους σταμάτησαν να βάλλουν κατά των μαχητικών και σημάδευαν τα σκάφη που τους χτύπησαν από πίσω.<br />Βλεποντας το αυτό ο Άλεξ χαμογέλασε.<br /><br />--Δεύτερος στόλος εντοπίσθηκε. Προέλευσης Πάαστιρ.<br />-Από ότι φαίνεται δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή την μάχη. Άκουα άνοιξε κανάλι επικοινωνίας με την ναβαρχίδα τους.<br />--Κανάλι επικοινωνίας άνοιξε.<br />-Τους χαιρετισμούς και τα συγχαριτήρια μου για την πρώτη αυτή βολή!<br />-Ευχαριστώ πολύ Άλεξ. Είμαστε εδώ για να καλύψουμε την υποχωρισή σας.<br />-Ωωωω, Άσπα, πόσο καιρό έχω να ακούσω την φωνή σου; Που χάθηκες;<br />-Άστα αυτά για αργότερα Άλεξ. Ο στόλος Ουρβιέλ θα κρατήσει απασχολημένα τα μεγάλα σκάφη τους. Επίσης έχουμε στείλει τα σμήνη Παζλερ και Φόυκερ για υποστήριξη. Είναι 2 μαχητικά σε κάθε σμήνος.<br />-Το σμήνος Ράζγκριζ σας ευχαριστεί! Άκουα κλείσε το κανάλι και συγχρόνισε τα δεδομένα αναγνώρισης φίλιου ή εχθρού.<br />--Συγχρονισμός επιτυχής. Συνολική δύναμη φίλιου στόλου πέντε φρεγάτες, δύο αεροπλανοφόρα, δύο θωρηκτά και την ναβαρχίδα τους, το "Φως των Άστρων". Επίσης 3 σμήνη μαχητικών, Ράζγκριζ,Παζλερ και Φόυκερ.Εχθρικός στόλος αποτελείται από ,τώρα πλέον, τρεις φρεγάτες , δύο αεροπλανοφόρα, τέσσερα θωρηκτά και την ναβαρχίδα τους. Αριθμός εχθρικών σμηνών 4, συνολικά 13 μαχητικά.<br />-Ράζγκριζ 3 μαζί μου, Ράζγκριζ 2 και 4 μαζί. Προστατέψτε η μία την άλλη.<br />-Μάλιστα Άλεξ.<br />-Μάλιστα αδερφέ.<br />-Ρες ιμπέριερ.<br />-Άκουα, μπορείς να κάνεις κάτι με την ομιλία της Χέλιβεν;<br />--Κανένα πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς η Χέλιβεν είναι το προϊόν μίας σέκτας δολοφώνων που ιδρύσαμε εγώ και ο Βίργιλος όταν φτάσαμε σε αυτό το σύστημα.<br />-Ζουμερό κουτσομπολιό! Γουστάρω! Αλλά αυτά για αργότερα. Εμπλοκή με εχθρικό σμήνος!<br /><br />Εχθρικές βολές πλάσμα πέρασαν δίπλα απο το πιλοτήριο του Άλεξ.<br />-Πλάσμα ε; Ραζγκριζ τσακίστε τους!<br />Φώναξε ο Άλεξ και εξαπέλυσε ρυπές απο τα διπλά λέιζερ του μαχητικού σκοτώνοντας έναν εχθρό και χτυπόντας στο φτερό έναν άλλο.<br />-Χέλιβεν, θα τους δελεάσω να με κυνηγήσουν και εσύ κατέστρεψε τους απο πίσω!<br />-Μάλιστα!,είπε αυτή και έσβησε όλα τα συστήματα του σκάφους και ενεργοποιήσε το οπτικό και αισθητήριο καμουφλαζ.<br /><br />Βγαίνοντας απο σχηματισμό ο Άλεξ έριξε μερικές βολές λέιζερ εναντίον των τριών με τους οποίους είχαν εμπλακεί, καταστρέφοντας εκείνον με το σπασμένο φτερό.<br />Οι εχθροί είδαν τον Άλεξ που πετούσε πλέον μόνος και πίστεψαν ότι ήταν εύκολος στόχος. Άρχισαν να ρίχνουν με τα κανόνια πλάσματος εναντίον του. 2 βολές τον πέτυχαν<br /><br />--Κινδυνος! Ασπίδες στο 23%!<br />-Καταραμένο πλάσμα!<br /><br />Ρίχνοντας κατάρες ο Άλεξ ελίχθηκε και προσπάθησε να τους φέρει στο πεδίο βολής της Χέλιβεν.<br /><br />Παράλληλα η Ελένη και η Νικολαχίρα ήταν εμπλεγμένες με πέντε αντίπαλους.<br />Στην πρώτη ομοβροντία η Ελένη κατέστρεψε έναν αλλά βολές πλάσμα απο τους υπόλοιπους πέτυχαν το μαχητικό της Νικολαχίρα.<br /><br />-Ένας κάτω, τέσσερις ακόμα! Νίκο είσαι εντάξει;<br />-Όχι, δεν μπορώ να κρατήσω τον έλεγχο του σκάφους. Πρέπει να αποσυρθώ.<br />-Φόυκερ 1 εδώ. Θα καλύψουμε εμείς την υποχώρησή σου.<br />-Ευχαριστώ Φόυκερ 1, δείρετε τους και για εμένα!<br /><br />Μπαίνοντας στην μάχη το σμήνος Φόυκερ κατέστρεψε δύο μαχητικά που ετοιμάζονταν να αποτελειώσουν το λαβωμένο Ραζγκριζ.<br />-Φόυκερ 2 εδώ! Ένας με σημαδεύει! Δέν μπορώ να του ξεφύ....<br />Πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση του, το σκάφος του εξερράγη.<br />-Φόυκερ 2! Φόυκερ 2! Καταραμένοι Τέερμους! Θα σας...<br />-Φόυκερ 1 ηρέμησε! Έτσι όπως συμπεριφέρεσε θα σε σκοτώσουν!<br />-Μάλιστα... Δεν είναι η ώρα τώρα για κάτι τέτοιο... <br />-Έτσι μπράβο. Πάμε να τους το ανταποδώσουμε.<br /><br />Στο φόντο 5 λαμπερές εκρήξεις σήμαιναν το τέλος για δύο φρεγάτες και ενα θωρηκτό των Πάαστιρ όπως και 2 θωρηκτών των Τέερμους.<br />Κοντά στην μία έκρηξη ενός θωρηκτού των τέερμους το εχθρικό σμήνος,έχοντας χάσει έναν δικό τους, κατέστρεψε τους δύο Παζλερ και χωρίστηκαν για να υποστηρήξουν τους συμμάχους τους.<br />-Είθε το φως των αστέρων καθοδηγήσει τον δρόμο σα...!, ήταν τα τελευταία λόγια του Πάζλερ 1.<br /><br />-Αξιωματικέ! Αναφορά!<br />-Πριγκηπισσά, χάσαμε το σμήνος Πάζλερ. Το σμήνος Φόυκερ έμεινε με 1 μαχητικό. Επίσης το Ραζγκριζ 4 ζητάει άδεια προσγήωσης στο αεροπλανοφόρο "Άστρο του Βορρά". Τα Ραζκριζ 1 και 3 είναι μπλεγμένα σε μάχη με 3 εχθρούς. Το Ράζγκριζ 2 πετάει μαζί με το Φόυκερ 1 και είναι μπλεγμένοι εναντίων τριών. Ο στόλος μας ειναι σε 45%... Άκυρο, μόλις καταστράφηκε η φρεγάτα "Θύελα της ερήμου", 35% της συνολικής αρχικής υσχής του.<br />Ο εχθρικός είναι ακόμα στο 78%. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε εμπλεγμένοι για πολύ ακόμα! Πρέπει να υποχωρήσουμε!<br />-Πολυ καλά, θα μεταβώ στο "Αστρο του Βορρά".Προς όλα τα εναπομειναντα πλοία του στόλου, προστατεψτε την υποχώρηση του αεροπλανοφόρου "Άστρο του Βορρά". Ανοίξτε κανάλι προς τον Ράζγκριζ 1<br />-Ράζγκριζ 1, ακούω.<br />-Άλεξ μάζεψε το σμήνος σου και προσγειώσου στο "Άστρο του Βορρά". Χάνουμε την μάχη.<br />-Έγινε. <br /><br />Η πριγκήπισσα έκλεισε το κανάλι.<br /><br />-Χέλιβεν, ανέλαβε τους 2 που έμειναν και μετέφερε την μάχη προς την Ελένη.<br />-Γιατί; Τι θα κάνετε εσείς Άλεξ;<br />-Πρώτον μίλα μου στον ενικό και δεύτερον το Ράζγκριζ 1 είναι εξοπλισμένο με τορπίλη αντιύλης. Θα πάω να "περιποιηθώ" την ναβαρχίδα τους.<br />-Μάλιστα. Να προσέχεις!<br /><br />Η Χέλιβεν τράβηξε την προσοχή των εχθρών και πέταξε μέχρι την Ελένη καταστρεφοντας τους 2 που κυνηγούσαν τον Φόυκερ 1.<br />-Οι παράμετροι άλλαξαν. Πρέπει να προσγηωθούμε στο "Άστρο του βορρά"!<br />-Μάλιστα Χέλιβεν. Το άκουσες αυτο Ντρέκαν;<br />-Ναι Ελένη.<br />-Αγνοήστε αυτους τους δύο. Πετάξτε κατευθείαν για το αεροπλανοφόρο!<br /><br />-Άκουα, είναι η τορπίλη έτοιμη?<br />--Μάλιστα.<br />-Πόσο κοντά πρέπει να είμαστε για να περάσει μέσα απο τις ασπίδες και να φτάσει στον πυρήνα της ναβαρχίδας;<br />--Πολύ κοντά... Διάδρομος έτοιμος και στην οθόνη.<br />-Ευχαριστώ... Πάμε να τους πουμε ένα γειά.<br /><br />Μόλις φάνηκε ο Ραζγκριζ 1 στους ανιχνευτές της εχθρικής ναβαρχίδας άρχισαν να βάλλουν εναντίον του αλλά ο διάδρομος που είχε υπολογήσει ο Ακουάριος άλλαζε και απεφευγε τα εχθρικά πυρά με ευκολία.<br />Το υπόλοιπο σμήνος προσγειώθηκε στο σκάφος.<br /><br />--100 μετρα... 50 μέτρα... Πυρ!<br />-Τορπίλη έφυγε!<br /><br />Μολις απελευθέρωσε την τορπίλη γύρισε απότομα 180 μοίρες και έβαλε σε λειτουργεία τους μετακαυστήρες και άρχισε να πετάει προς το αεροπλανοφόρο.<br />Πίσω του το σκάφος κατέρρευσε βιαία προς το σημείο της έκρηξης της τορπίλης και μετα έσκασε προς τα έξω.<br />Ο Άλεξ πετούσε σαν τρελός προσπαθόντας να αποφύγει τα μεγάλα κομμάτια μετάλλου απο τα απομεινάρια της ναβαρχίδας. Αλλά ξαφνικά το μαχητικό του τρανταχτήκε απότομα και συναγερμοι ηχούσαν στο πιλοτήριο.<br /><br />--Σκάφος χτυπήθηκε. Κινητήρας 1 εκτός λειτουργίας,μισό δεξί φτερό καταστράφηκε, σύστημα πηδαλιούχησης σχεδόν μη ανταποκρίσημο, σύστημα επικοινωνίας κατεστραμένο.<br />-Όχι τώρα!<br />--Ταχύτητα πολύ μεγάλη. Πιθανότητες επιτυχους προσγείωσης 1 στις...<br />-Μη.Σκασε.Το έχω.<br /><br />Με μεγάλη δυσκολία ο Άλεξ προσπάθησε να μειώσει την ταχυτητα του και άλλαξε την πορεία του.<br />Στο αεροπλανοφόρο συναγερμοι ηχούσαν σε όλο το σκάφος και το κατάστρωμα προσγείωσης εκκενώθηκε.<br /><br />-Τι γίνεται; Έπαθε κάτι το σκάφος του αδερφού μου; Πες μου Ασπασία ανάθεμά σε!<br />-Το σκάφος είναι εκτός ελέγχου. Θα κάνει αναγκαστική προσγείωση αλλά η ταχύτητα του είναι πολύ μεγάλη.Και δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...<br /><br />Πίσω στο μισοκατεστραμένο μαχητικό ο Άλεξ προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο να μειώσει την ταχύτητά του.<br />-Άκουα, υπάρχει καμία περίπτωση να μπορούμε ακόμα να γυρήσουμε τους πυραύλους που είναι στα φτερά;<br />--Ναι αλλά θα είναι πολύ επικινδυνο.Πιθανότητες επιβίωσης...<br />-Αυτή την στίγμη δεν με ενδιαφέρει. Κάντο!Και τι σου είπα για τις πιθανότητες;<br /><br />Οι πυραυλοι γύρισαν με δυσκολία και ο Άλεξ έβαλε μπρος τις μηχανές τους.<br />Το σκάφος άρχισε να επιβραδύνει αλλά η ζημειά ήταν πολύ μεγάλη και έτσι καταστράφηκε το υπόλοιπο φτερό και το σκάφος του έπεσε στριφογυρίζοντας στο κατάστρωμα προσγείωσης<br /><br />-ΆΛΕΞ!<br />-ΑΔΕΡΦΕ!<br />-Πλήρωμα, γρήγορα, μόλις σφραγίσει το κατάστρωμα σβήστε γρήγορα την φωτιά και απεγκλωβίστε τον Άλεξ και τον Ακουάριο!<br />Η Χέλιβεν ήταν η μόνη που δεν φώναξε το όνομα του Άλεξ γιατί είχε πέσει στα γόνατα και κρατούσε το κεφάλι της κλαίγοντας.<br />-Πριγκήπισσα μου,το να βγει κάποιος ζωντανός από κάτι τέτοιο είναι πολύ απίθανο... Καλο θα ήταν να...<br />Μία γροθιά πέτυχε τον αξιωματικό στα μούτρα. Ήταν η Ελένη.<br />-ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ! ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕ ΕΤΣΙ!<br /></div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-62845822319493309382014-03-19T08:36:00.002-07:002014-03-19T08:36:29.025-07:00StarGazer 1 - Κεφάλαιο 08<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #9fc5e8;"><u>Γιούχου! Κεφάλαιο 8 μετά από τόσο καιρό!</u></span></div>
<br />
-Πλήρωμα, πλησιάζουμε στον τομέα 29-Β1. Ετοιμαστείτε και οπλιστείτε. Προσγείωση σε 2 λεπτά.<br />-Μάλιστα αδελφέ.<br />-Μάλιστα Ρόντιρον.<br />-Ρεσταντ Άλεξ.<br /><br />Βεβαιωμένος ότι όλοι ήταν έτοιμοι, ο Άλεξ πιλοτάρισε το σκάφος μέσα από το φαράγγι και το προσγείωσε στην άκρη της ζούγλας.<br /><br />-Πάμε,πάμε,πάμε. Γρήγορα και ήσυχα. Δεν μας έχουν καταλάβει ακόμα. Ελένη πάρε την Νικολαχίρα και πάτε από τα δέντρα στα δεξιά, Χέλιβεν μαζί μου στο μονοπάτι στα αριστερά. ΧΧ-19 Ενεργοποίηση οπτικού καμουφλάζ.Φύγαμε!<br /><br />Οι ομάδες ξεκίνησαν αργά και σταθερά να κινούνται μέσα από την ζούγκλα.<br />Αλλά από πάνω τους και μέσα από τον κορμό ενός δέντρου βγήκε ένας αισθητήρας<br /><br />----------<br />Φορέας σήματος Ανιχνεύτικε.<br />Ανάλυση.......<br />Ανάλυση.......<br />Εκλεκτός Ανιχνεύτικε.<br />Εκκίνηση συστήματος....<br />Επιτυχής.<br />Αναμονή Επαφής....<br />----------<br /><br />Ο Άλεξ, συμβουλευόμενος τον χάρτη, έκανε σήμα ανασυγκρότησης της ομάδας.<br /><br />-Λοιπόν, οι εγκαταστάσεις είναι εδώ, πίσω από αυτό τον λόφο.Πάρτε θέσεις στην κορυφή με την βλάστηση για κάλυψη. Θα πρέπει να βλέπετε καθαρά τις χαοτικές θέσεις έξω από τα κτήρια. Εγώ θα πάω ήσυχα από τους θάμνους στα δεξιά. Όταν δώσω την διαταγή, σφάξτε τους με ακραία προκατάληψη. Να μην αφήσετε τίποτα όρθιο, παραμόνο έμενα.<br /><br />Η ομάδα ένευσε καταφατικά και πήραν τις θέσεις τους ενώ ο Άλεξ πλησίασε τους Χαοτικούς απο τα πλάγια.<br /><br />"Ευτυχώς που είναι διασκορπισμένοι και λίγο ανοργάνωτοι. Αυτό θα είναι εύκολο.", σκέφτηκε και τράβηξε το μαχαίρι του.<br /><br />Πλησίασε τον έναν από πίσω, του φύτεψε την λεπίδα στο λαιμό κόβωντας την σπονδυλική στήλη και τον έσυρε μέσα στο θάμνο.<br /><br />"Ένας κάτω,εννιά ακόμα.", μέτρησε από μέσα του πλησιάζοντας τον επόμενο.<br /><br />Φτάνοντας τον, ο Άλεξ βγήκε από τον θάμνο και έσπασε τον λαιμό του χαοτικού.Αλλά εκείνη την ώρα ένας άλλος γυρνούσε προς το μέρος τους.<br /><br />Πριν προλάβει να αντιδράσει ο εχθρός, ο Άλεξ είχε ήδη εκσφενδονίσει το μαχαίρι του, καρφώνοντας τον στο κεφάλι.<br /><br />Αλλά οι υπόλοιποι άκουσαν την τελευταία κραυγή του συμπολεμιστή τους και γύρισαν βάλλοντας κατά του Άλεξ.<br /><br />-Πυρ! Ανοίξτε πυρ! Σκοτώστε τους εφτά τελευταίους!<br /><br />Δίνοντας την διαταγή βγήκε από την κάλυψη του πυροβολόντας δύο χαοτικούς στο κεφάλι ενώ η ομάδα σκότωσε τους τελευταίους.<br /><br />-Καλή δουλειά, ανασύνταξη. Ελάτε εδώ.<br />-Μάλιστα αδελφέ.<br />Απάντησε η Ελένη και τον πλησίασαν.<br />-Η ομάδα ανασυνταχθηκε, Ρόντιρον.<br />-Εφαρμόστε σιγαστήρες, μπαίνουμε μέσα.<br /><br />Η ομάδα έβαλε σιγαστήρες στα τυφέκια τους και παρατάχθηκαν στην πόρτα.<br />-Πάμε, πάμε!<br />Φώναξε ο Άλεξ σπάζοντας την πόρτα.<br />-Πεδίο καθαρό, Ρόντιρον.<br />-Ελένη πάρε την Νικολαχίρα και προωθηθήτε απο τον ανατολικό διάδρομο, εγώ και η Χέλιβεν θα πάμε από τον δυτικό<br /><br />Οι ομάδες προχορούσαν σταθερά ελέγχοντας όλα τα δωμάτια μέχρι που έφτασαν στις πόρτες του κεντρικού θαλάμου.Το κτήριο μέχρι τώρα ήταν άδειο.<br /><br />"-Η δική μας πτέρυγα ήταν τελείως άδεια.", ακούστηκε η φωνή της Ελένης μέσω του ασυρμάτου.<br />-Και η δική μας το ίδιο. Παραταχθητε στην δυτική είσοδο της αίθουσας, μπαινουμε με το τρία.<br />"-Μάλιστα, ομάδα πυρός Βήτα αναμένει το σήμα.", απάντησε<br /><br />Έκανε νόημα στην Χέλιβεν που ένευσε καταφατικά.<br />-Τρία,δύο,ένα... Έφοδος!<br /><br />Μόλις δόθικε η διαταγή, οι ομάδες πυρός μπήκαν με φόρα μέσα στην αίθουσα<br />Ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε με την απότομη είσοδο τους.<br /><br />-Τελείως εγκαταλελημένο το μέρος...Κρίμα...Νικολαχίρα κοίτα τα ερμάρια σε εκείνον τον τοίχο, Ελένη και Χέλιβεν ελέγξτε τα μηχανήματα. Εγώ θα...<br /><br />Δεν πρόλαβε να τελείωσει τα λόγια του και μια δυνατη βαριά φώνη τον διέκοψε.<br /><br />--Καλωσήρθες Εκλεκτέ,δεν θα χρειαστεί να κάνετε τίποτα. Απλά ακολουθήστε τα φώτα στο πάτωμα.<br />Τα φώτα καθοδηγούσαν την ομάδα σε ένα κρυφό ανελκυστήρα στον απένταντι τοιχο.<br />-Εσύ πρέπει να είσαι ο Ακουάριος. Μου μίλησε για εσένα το αδερφάκι σου ο Βίργιλος.<br />--Ναι, Για να είσαι εδώ τότε πρέπει να μην υπάρχει πλέον.<br />-Ομάδα, προχωρίστε προς τον ανελκυστήρα, εγώ θα στήσω παγίδες. <br />--Δεν θα χρειαστεί, απλά όρισε την αυτοκαταστοφή του σκάφους σας στα 10 λεπτά και μπες μέσα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο, οι Νεκρόμορφοι είναι από έξω.<br /><br />Ξαφνικά τα ερμάρια στους τοίχους άρχισαν να υποχωρούν στο πάτωμα και απο πίσω τους αποκαλύφθηκαν τουλάχιστον 6 ανδροειδή με διπλά πολυβόλα για χέρια.<br /><br />-Ωραία παιχνιδάκια.<br />--Δεν είναι ώρα για να τα θαυμάζεις. Άμα φύγουμε από εδώ τα σχέδια κατασκευής τους θα είναι δικά σου, μαζι με ότι πληροφορίες έχω.<br />-Γουστάρω δικέ μου!<br /><br />Τα ανδροειδή πήραν θέσεις μάχης στη αίθουσα και ο Άλεξ μπήκε με την ομάδα του στον ανελκυστήρα.<br />Καθώς οι πόρτες έκλειναν, οι Χαοτικοί εισέβαλαν και τα πολυβόλα των ανδροειδών άρχισαν το τραγούδι τους.<br /><br />Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα, ο ανελκυστήρας σταμάτησε.<br />--Εδώ είναι η στάση σας,θα σας χρειαστώ για να ετοιμάσετε τα πρωτότυπα διαστημικά μαχητικά <br /><br />ενώ ο Άλεξ θα κατέβει ένα επίπεδο πιο κάτω.<br />-Άντε κορίτσια στις δουλειές σας!<br />Είπε ο Άλεξ και τις άφησε στο υπόγειο υπόστεγο.<br /><br />--Εσυ κόρη του Ανθρώπου ετοίμασε τα Ράζγκριζ 1 και 2, κόρη του Λέκτωρ αναλαμβάνεις τα Ράζγκριζ 3 και 4. Και εσυ. κόρη του Βίαλε ξεκίνα τις διαδικασίες απογείωσης.<br /><br />Απο πάνω τους, το τραγούδι των πολυβόλων σίγησε. Είχαν ξεμήνει απο σφαίρες. Μην έχοντας άλλα όπλα τα ανδροειδή κινήθηκαν προς τον έχθρό και αυτοκαταστράφηκαν φράζοντας τον δρόμο προσωρινά.<br /><br />--Ωραία, φορτώστε τα μαχητικά στους καταπέλτες εκτόξευσης και επανδρώστε τα.<br /><br />Εκείνη την στηγμή άνοιξαν οι πόρτες του ανελκυστήρα και οι τρεις τους σημάδεψαν μέσα. Ο Άλεξ δεν ήταν μόνος του. Δίπλα του στεκόταν ένα ανθρωπόμορφο ανδροειδές.<br /><br />-Ώπα,ώπα,ήρεμα. Τόσο πολύ σας έλειψα: Όπως και να έχει αυτός είναι ο Άκουα. Αφήστε τις ερωτήσεις για αργότερα και μπήτε στα μαχητικά σας<br /><br />Ο Άλεξ και ο Ακουάριος μπήκαν στο πρώτο μαχητικό ενώ η Ελένη, η Νικολαχίρα και η Χέλιβεν στα υπόλοιπα.<br /><br />-Όλοι έτοιμοι: Ομάδα αναφέρατε! Ράζγκριζ 1 Ακούει.<br />-Ελένη, Ράζγκριζ 2 ακούει!<br />-Χέλιβεν, Ράζγκριζ 3 σαλαχέν (ακούει)!<br />-Νικολαχίρα, Ράζγκριζ 4 ακούει! Όλο το σμήνος ακούει. Έτοιμοι για απογείωση!<br />-Ράζγκριζ απογειωθήτε!<br /><br />Το σμήνος έβαλε σε λειτουργία τις μηχανές του και εκτοξεύτικε απο τις καταπακτές <br />απογείωσης.<br /><br />Ενώ τα μαχητικά ανέβαιναν, απο κάτω τους το ΧΧ-19 αυτοκαταστράφηκε παίρνοντας μαζί του στον <br />άλλο κόσμο ολόκληρη την ζούγκλα.<br /><br />Αφου τα μαχητικά βγήκαν απο την ατμόσφαιρα του Βώρου, ο Άλεξ είπε<br />-Ουφ τους ξεφύγαμε...<br />-- Αυτό δεν είναι αληθές. Εχθρικός Διαστημικός Στόλος εν όψη!<br />-Από το κακό στο χειρότερο αδελφε, είναι στόλος των Τέερμους!<br />-Κατάρες στα σπίτια τους!<br />--Εχθρικός στόλος ανοίγει πυρ. Πιθανότητα εύστοχης βολής μηδαμινή, απόσταση υπερβολικά μεγάλη.<br />
-Ράζγκριζ, θέσεις μάχης! Ώρα να τους δείξουμε τι αξίζουμε! Μόλις φτάσουμε στο StarGazer κερνάω εγώ!</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-27787353333310158892013-05-15T12:56:00.000-07:002013-05-15T12:56:14.877-07:00StarGazer 01 Κεφάλαιο 07<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<em><u><span style="background-color: white; color: #6fa8dc;">Κεφάλαιο 7, αυτή την φορά ολόκληρο</span></u></em><br />
<em><u><span style="color: lime;"></span></u></em><br />
Όταν επιτέλους η Νορμανδία μπήκε στο υπόστεγο και όλο το πλήρωμα πήγαινε για χαλάρωση, η Ελένη έφυγε θυμωμένα για τον τομέα διοίκησης.<br />Πάτησε το κουμπί στον ανελκυστήρα διοικητικού προσωπικού και μετά από μία μικρή αναμονή, οι πόρτες άνοιξαν και μπήκε μέσα.<br />
Μέσα στον ανελκυστήρα ήταν ένα ακόμα άτομο που φορούσε ένα ύφασμα που κάλυπτε το πρόσωπο του. Η Ελένη πάτησε το κουμπί του τομέα διοίκησης και οι <br />πόρτες έκλεισαν.<br />
Κοίταξε καλύτερα τον κουκουλοφόρο. Το ύφασμα ήταν χρώμα μαύρο και φαινόταν σκονισμένο. Από το πρόσωπο του φαινόταν μόνο το κάτω μέρος του προσώπου<br />το στόμα και η γενιάδα του μυστηριώδης τύπου, που της φαινόταν γνώριμη.<br />
Bλέποντας την αντίδρασή της, ένα χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπό του και μίλησε με τραχειά φωνή.<br />
-Πας στον τομέα διοίκησης, Ελένη 'Κυκλώνια' Σανγκουίνια. Ελπίζω να μην σε πειράξει το γεγονός ότι θα σε συνοδέψω εκεί...<br />Η Ελένη τράβηξε το περίστροφό της, τον κόλησε στον τοίχο και τον σημάδεψε στο κεφάλι.<br />-Πώς ξέρεις αυτό το όνομα; Ποιος είσαι;<br />-Μην ανησυχείς. Είμαι σύμμαχός σου.<br />-Και περιμένεις να σε πιστέψω; Δείξε μου το πρόσωπό σου!<br />-Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Όχι ακόμα, όχι τώρα. Σε λίγο.<br />
Με ένα κουδούνισμα οι πόρτες του ανελκυστήρα άνοιξαν. Η Ελένη έσπρωξε μπορστά τον κουκουλοφόρο και τον σημάδεψε στην πλάτη.<br />
-Προχώρα. Μια λάθος κίνηση και θα σε μαζεύουν από το πάτωμα.<br />
Προχωρόντας στην αίθουσα ένα ανδροειδές τους πλησίασε και ζήτησε από τον κουκουλοφόρο έγκριση για ένα ζήτημα διοίκησης υψηλής αρμοδιότητας. Αυτό<br />έβαλε την Ελένη σε υποψίες. Ο κουκουλοφόρος κάθισε στην πολυθρόνα του διοικητή. Δίπλα βρισκόταν και κάποιος άλλος. Η Ελένη τα έχασε.<br />
-Τι γίνεται εδώ; Ασφάλεια! Ποιοι είναι αυτοί;<br />
Αλλά κανείς δεν απάντησε στην ερώτηση της απλά την αγνόησαν.<br />
-Για να σε διαφωτίσω λίγο. Ομάδα ασφάλειας, αφοπλήστε την κυρία Σανγκουίνια παρακαλώ.<br />
Η ομάδα υπάκουσε τον κουκουλοφόρο χωρίς να διστάσουν.<br />
-Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ποιος είσαι;<br />-Σοβαρά, δεν κατάλαβες; Η γενειάδα; Το ανδροειδές που ζήτησε έγκριση;<br />
Ο κουκουλοφόρος κατέβασε την κουκούλα του.<br />
-Αποτυχημένη... Έλα εδώ...<br />-Ηλήθιε αδελφέ! Μα πώς; Είχες πέσει σε κώμα...<br />-Με βοήθησε η Χέλιβεν.<br />
Η δεύτερη φιγούρα ήρθε στο προσκήνιο και κατέβασε την κουκούλα της.<br />
-Δεν έχω ιδέα πως βρέθηκε στο σκάφος ή ποιος την έστειλε. Αλλά χάρη σε αυτήν είμαι εδώ τώρα.<br />-Αλλά μόνο ο Ακουάριος μπορούσε να βοηθήσει.<br />-Ίσως συνδέονται. Θα την ρωτούσα, αλλά δεν μιλάει γνωστή διάλεκτο, οπότε τζίφος. Πάω να αλλάξω. Ελένη έχεις τον έλενχο της γέφυρας. Χέλιβεν έλα μαζί μου.<br />
Ο Άλεξ ακολουθόμενος από την Χέλιβεν μπήκε στον ανελκυστήρα και πάτησε το κουμπί του Ιατρικού τομέα.<br />
-Πρώτα πάμε να πούμε ένα γεια στον Αρχίατρο και να απολογηθείς για την τρομάρα που του έδωσες.<br />
Οι πόρτες άνοιξαν και οι δυο πήγαν στο γραφείο του Αρχίατρου.<br />
-Τζόνι, Τζόνι, είσαι εδώ;<br />-Άλεξ! Ευτυχώς που είσαι καλά. Όταν έγινε το περιστατικό κινητοποίησα όλες τις μονάδες ασφαλείας αλλά δεν σε βρήκαν. Μόλις άκουσα ότι παρουσιάστικες στην Γέφυρα μπόρεσα και χαλάρωσα για πρώτη φορά.<br />
Ο Άλεξ ένευσε και έσπωξε την Χέλιβεν απο πίσω του μπροστά στον Αρχίατρο.<br />
-Αυτή είναι η Χέλιβεν. Με απήγαγε για να μπορέσει να με ξυπνήσει από το κώμα.<br />-Κάλιο'Φαντάλ(Συγνώμη(<br />-Απλά θα μπορούσες να έρθεις σε έμενα Χέλιβεν.Εδώ και μέρες έψαχνα για μία λύση, για ένα μαγικό φίλτρο, που θα μπορούσε να κάνει κάτι ενάντια στο "Μίασμα" αυτό. Αναρωτιέμαι τι χρησιμοποίησες.<br />
Η Χέλιβεν του έδειξε το άδειο μπουκαλάκι που είχε μέσα το φάρμακο.<br />
-Αυτό είναι; Ενδιαφέρον, μπορώ να το επεξεργαστώ;<br />-Σανιντ εχ χελ Άλεξ<br />
Ο Αρχίατρος το πήρε μπρεδεμένος και κοίταξε τον Άλεξ.<br />
-Μη με κοιτάς Δεν έχω ιδέα τι είπε.<br />
Τότε αυτός ξανακοίταξε την Χέλιβεν. Αυτή έδειξε με ένα δάκτυλο το μπουκαλάκι και μετα τον Άλεξ.<br />
-Θέλεις να μου πεις ότι λειτουργεί μόνο στον Άλεξ... Κρίμα. Ωπ, έχει λίγο ακόμα μέσα! Πάω να το αναλύσω αμέσως!<br />-Τα λέμε αργότερα Τζονι!<br />-Μην με λες έτσι, μισή μερίδα<br />-Άντε Χέλιβεν, πάμε.<br />
Έχοντας τελειώσει με το Ιαρτρίο, ο Άλεξ πήρε την Χέλιβεν στο Οπλοστάσιο<br />
-Από οπλισμό πως πας; Θωράκιση; Άμα χρειαστείς τίποτα από το οπλοστάσιο, σου έχω δώσει ήδη εξουσιοδότηση, απλά έλα παρτό. Περίμενε λίγο, πρέπει να βάλω την στολή και την πανοπλία μου.<br />
Έκανε ένα βήμα και μπήκε στην μηχανή έξόπλησης.<br />
-Δεν θα πάρει πολύ, ρίξε μια ματιά εδώ γύρω άμα θέλεις<br />
Αλλά η Χέλιβεν κοιτούσε τον Άλεξ, αγνοώντας το δωμάτιο , σαν υπνωτισμένη.<br /> Αφού τελείωσε η μηχανή, ο Άλεξ πήρε το αυτόματο του και την πλησίασε.Δεν είχε κουνηθεί καθόλου.<br />
-Όϊ Χέλιβεεεεν...<br />
Τίποτα. Απλά καθόταν χαμένη στις σκέψεις της.<br /> Αυτός την πλησίασε σιγά-σιγά και έβαλε το χέρι του στον ώμο της.Η αντίδραση της έκανε τον Άλεξ να λυθεί στα γέλια.<br /> Πρόσπαθησε να την κοιτάξει στο πρόσωπο αλλά αυτή γυρισε από την άλλη κοκκινισμένη σαν πατζάρι<br /> Έχοντας τελειώσει απο το οπλοστάσιο, οι δύο ξεκίνησαν για την γέφυρα<br />
Παράλληλα στην θέση του υποδιοικητή η Ελένη μονολογούσε.<br />-Αναρωτιέμαι απο που εμφανίστηκε και τι θέλει πραγματικά αυτή η, πως την είχε πει... Α, ναι. Αυτή η Χέλιβεν. Σίγουρα την έστειλε κάποιος. Κάποιος με την τεχνολογία και την γνώση να διεισδύσει στο StarGazer χωρίς να καταλάβει κανένας τίποτα.<br />-Έχουμε μια αναφορά απο τον τομέα 29-Β1<br />-Φέρτην στο τερματικό μου<br />
Διαβάζοντας την επικεφαλίδα της αναφοράς , η Ελένη κατάλαβε οτι ήταν κάτι σημαντικό.<br />
-Πρέπει να ενημερώσω τον Άλεξ.Δημιουργία καναλιού, παραλήπτης Διοικητής Άλεξ.<br />-Μπρος.<br />-Πίσω. Έλαβα μια αναφορά απο τον τομέα 29-Β1.<br />-Και;<br />-Είναι από τους ανιχνευτές στον Loader.<br />-Τελικά δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τρελίτσες τώρα Χέλιβεν,συγνώμη. Συνέχισε Ελένη...<br />-Αχέμ, συνάντησαν κοντά στον νότιο μαγνητικό πόλο ένα κτίσμα. Είναι προστατευμένο απο το περιβάλλον γύρω του.<br />-Και, και, και; Που είναι το σημαντικό;<br />-Δεν είναι ανιχνεύσιμο απο τροχεία και πειτριγυρίζεται απο ζούγκλα.<br />-Οοο, ζούγκλα στον Loader!<br />-Επίσης υπάρχει μια ομάδα Χαοτικών στην περιοχή<br />-Πόσοι είναι;<br />-Τουλάχιστον τριάντα έξω απο το κτήριο.Δεν έχουν μπει ακόμα μέσα<br />-Ωραία, δες που βόσκει η Νικολαχίρα, μάζεψε την και ελάτε στο υπόστεγο ΧΧ-19. Θα το χρησιμοποιήσουμε επιτέλους...<br />-Δεν πιστέυω να είσαι σοβαρός...<br />-Πιο σοβαρός και από έμφραγμα.<br />-Εντάξει.<br />
Ο Άλεξ έκλεισε το κανάλι επικοινωνίας με την Ελένη και άνοιξε ένα με την τεχνητή νοϊμοσύνη του StarGazer<br />
-Ρουβέριε, αγάπη μου, δεν πιστεύω να σε ενοχλώ...<br />-Διοικητά Άλεξ, τι θα θέλατε;<br />-Μωρό μου, μπορείς να μου θυμήσεις που είναι το υπόστεγο ΧΧ-19;<br />-Και τι θέλετε απο το υπόστεγο αυτό;<br />-Η αποστολή το απαιτεί.<br />-Μάλιστα. Μόλις τελειώσει η αποστολή θα σας παρακαλέσω να πάτε στην ιατρική πτέρυγα για ενα τσεκ-απ.<br />-Γιατι;<br />-Η είσοδος είναι μπροστά σας.<br />-Αα... Ευχαριστώ πολύ Ρούμπι.<br /> Πριν προλάβει να παραπονεθεί, ο Άλεξ έκλεισε το κανάλι και έβαλε το χέρι του στον σαρωτή της εισόδου<br />
Μέχρι να ανοίξει η είσοδος είχαν έρθει και η Ελένη με την Νικολαχίρα<br />
-Αυτή είναι η Χέλιβεν. Δαν νταλ μελχετ;<br />-Δεν νομίζω να καταλάβει, αλλά ας τα αφήσουμε για την πτήση. Ας δούμε σε τι κατάσταση είναι το σκάφος.<br />-Αδελφέ πόσα χρόνια έχει να ανοίξει το υπόστεγο αυτό;<br />-Τελευταία φορά που άνοιξε ήταν πριν φτάσουμε στον Loader. Το είχα σχεδόν τελειώσει.<br />-Γιατί το έκανες αυτό; Το ξέρεις ότι δεν είναι μόνο επικίνδυνο αλλά και οτι δεν πρόκειται να πετάξει...<br />-Το έστρωσα κάπως, μπορώ να πω εγγυημένα οτι θα μας πάει. Αλλά δεν νομίζω οτι θα μπορέσει και να μας φέρει. Όπως και να έχει, θα δούμε τότε.<br />-Μου ακούγεται πολύ παράτολμο αυτό, Ροντιρον.<br />-Δεν πειράζει.Είναι αποστολή διείσδυσης, μπαίνουμε, βλέπουμε και φεύγουμε. Μάλλον. Και άμα λήξουν αυτοί οι τριάντα Χαοτικοί, δεν θα στεναχωρεθεί κανένας.<br />-Αδελφέ λέω να πάρω και ένα ρουκετοβόλο, μπας και το χρειαστούμε.<br />-Και καλά θα κάνεις. Άντε μπείτε στον κουβά.<br />
Ο Άλεξ πήγε στην θέση του πιλότου και δοκίμασε να βάλει σε λειτουργία το σκάφος αλλά αυτό δεν ανταποκρινόταν. Βλέποντας οτι δεν γίνεται τίποτα ο Άλεξ κλώτσησε την κονσόλα και το σκάφος ζωντάνεψε.<br />
-Ωραία ξεκινήσαμε... Πέτα τώρα που να σε πάρει...<br />-Ρόντιρον γιατί επιλέξαμε αυτό το σκάφος;<br />-Το ΚΒΣ-ΧΧ19 έχει οπτικό καμουφλάζ πέρα απο τα συστήματα ηλεκτρονικής απόκρυψης.<br />-Και γιατί το οπτικό καμουφλάζ υπάρχει μόνο σε αυτό το σκάφος;<br />-Γιατί δεν μπόρεσε κανένας να το τελειοποιήσει. Όταν το δοκίμαζαν πριν 15 χρόνια, τα συστήματα του υπερφορτώθηκαν και το πλήρωμα ψήθηκε. Αλλά αυτό ήταν τότε. Πριν καιρό ήρθα και δούλεψα έγω σε αυτό κάτω απο την μύτη όλων. Οι τότε ερευνητές ήταν σε καλό δρόμο, αλλά έπεσαν σε ένα, για την τότε εποχή, αδιέξοδο. Όσο για το όνομα... Υπολογιστή, με την δικαιοδωσία που έχω ως κυβερνήτης του StarGazer-01 μετονομάζω το σκάφος αυτό σε "Κουβάς-19".<br />"Αλλαγή δεκτή"<br />-Το πιάσατε; ΚΒΣ - Κουβάς; Τι; τίποτα; Καλά...Aκόμα δεν πήρε μπρος; ΠΕΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΕ ΚΟΥΒΑ ΜΕ ΒΙΔΕΣ!<br />
Το υπόστεγο σφραγίστηκε και η πύλη απογείωσης άνοιξε.<br />
-Η στιγμή της αλήθειας.κόσμε...<br />
Ο Άλεξ κούνησε το χειριστήριο και με ένα έντονο τράνταγμα το σκάφος απογειώθηκε απο το StarGazer<br />
-Τελικά είμαι θεός... Ολοκλήρωσα ένα σχέδιο που δεν μπόρεσε ολοκληρώσει μια ΟΜΑΔΑ ειδικών. Και τώρα, πορεία προς το άγνωστο!</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-19897680115887195732013-02-14T11:10:00.001-08:002020-01-03T10:07:56.478-08:00Ο Μύθος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<i><span style="color: #38761d;">Well... Εσείς αποφασίζετε... Να το κάνω ιστορία ή "ΟΧΙ ΡΕ ΚΑΤΣΕ ΜΕ ΤΟ STARGAZER KAI ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ"? Όπως και να έχει... Καλή σας όρεξη:</span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><span style="color: #e06666; font-size: x-small;"></span></i><br />
Εκείνη την βροχερή νύχτα. Εκείνη την νύχτα που όλος ο κόσμος κρεμμόταν από την απόφαση του. Εκείνη την Νύχτα του Λύκου.<br />
Σε εκείνη την νύχτα θα αποφασιζόταν η μοίρα του κόσμου. Τι θα έκανε αυτός; Θα είχε το θάρρος να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε ή το στερέωμα θα διαλυόταν συνθέμελα από τις δυνάμεις του Ιερέα;<br />
Εκείνη την βροχερή νύχτα στεκόταν στο λόφο έχοντας την βροχή να ξεπλένει την, γεμάτη βαθουλώματα και τρύπες από τις διάφορες μάχες που τον έφεραν σε αυτό το σημείο, <br />
πανοπλία του. Στεκόταν εκεί και σκεφτόταν. Σκεφτοταν το ταξίδι που είχε κάνει. Το ταξίδι που τον έφερε ως εδώ. Σκεφτοταν τους συντρόφους που είχε αφήσει πίσω ή που είχαν πέσει σε μία απο τις διαφορεσ μάχες κατά του Ιερέα. Από τα διάφορα πρόσωπα που είχε στο μυαλό του όμως, ένα κυριαρχούσε. Το πρώτο θύμα του Ιερέα. Η αγαπημένη του. Ο λόγος που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, ο λόγος που πήρε αυτό το μονοπάτι.<br />
Αφού αποχαιρέτησε τα πρόσωπα στο μυαλό του για μία τελευταία φορά, ξεκίνησε να ανεβαίνει το βουνό για το κάστρο του Ιερέα.Το μονοπάτι του έφτανε στο τέλος του.<br />
Με βαριά βήματα έφτασε στις πύλες, είπε το τελευταίο αντίο στον κόσμο στον οποίο έζησε και για τον οποίο θα θυσίαζε την ζωή του για να προστατέψει.<br />
Πέρασε τις πύλες και την ώρα που έκλειναν έριξε μια τελευταία ματιά στον κόσμο αυτό και συνέχισε πιο βαθεία μέσα στο κάστρο. Ο Ιερέας και η μοιρα του τον περίμεναν στην καρδιά του Μαύρου Κάστρου.<br />
Ήξερε τί τον περιμένει. Αλλά δεν δείλιασε. Δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο, δεν κοίταξε αλλού λέγοντας ότι δεν ήταν δικό του πρόβλημα. Απλώς βάδιζε μπροστά. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, πάντα βάδιζε μπροστά.<br />
Οι πύλες πίσω του έκλεισαν με έναν εκκοφαντικό θόρυβο για τελευταία φορά.<br />
Κανένας δεν θα μάθαινε ποτέ για το τι έγινε στο Μαύρο Κάστρο εκείνη την νύχτα. Κανένας δεν θα μάθαινε για το πως τελείωνε το μονοπάτι που είχε επιλέξει. Αλλά αυτό δεν τον ένοιαζε. Απλά βάδιζε μπροστά.Έχοντας στο μυαλό και στην καρδιά του τους συντρόφους και την αγαπημένη του.<br />
Η νύχτα έδωσε την θέση της στην μέρα και ο χρόνος συνέχισε να κυλάει.<br />
Πολύς καιρός πέρασε από τότε. Από εκείνη την βροχερή νύχτα. Κανένας σχεδόν δεν τον θυμόταν πια. Το μόνο μνημείο της θυσίας του ήταν εκείνο το βουνό όπου βρισκόταν κάποτε το Μάυρο Κάστρο. Πέρα από εκείνο τον λόφο. Αλλά τίποτα δεν είχε απομείνει.<br />
Όταν ο ήλιος της επόμενης μέρας έπερνε την θέση της βροχερής νύχτας του Λύκου, τίποτα δεν είχε απομείνει. Σαν όλα να ήταν μέρος του ίδιου σκοτεινού ονείρου.<br />
Και έτσι οι μέρες και τα χρόνια περνούσαν και η ιστορία του έγινε μύθος.</div>
</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-15903809813001409402013-02-03T10:14:00.003-08:002013-02-03T10:18:52.777-08:00StarGazer 01 - Κεφάλαιο 6<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πίσω στην Ιατρική πτέρυγα του Stargazer ο Αρχίατρος παρακολουθούσε την απαράλαχτη κατάσταση του Άλεξ. Ξέροντας ότι οι πιθανότητες να αλλάξει η <br />
κατάσταση ήταν λίγες, άφησε τον καφέ του στο δωμάτιο παρακολούθησης της πτέρυγας και πήγε για ένα σύντομο περίπατο για να ρίξει ένα βλέφαρο στις <br />
αποθήκες ιατρικών υλικών. <br />
Αφού επιβεβαίωσε τις αιτήσεις του ιατρικού προσωπικού, επέστρεψε στο δωμάτιο παρακολούθησης. -Χμμ; Άφησα την πόρτα ανοιχτή; Γέρασες, Τζον, <br />
γέρασες. <br />
Κλείνοντας την πόρτα, κάθισε στην καρέκλα του και πήρε την κούπα του καφέ, αλλά αυτή ήταν άδεια. <br />
-Κάποιος άλλος ήρθε εδώ μέσα. Αυτή η κούπα ήταν γεμάτη και οι πόρτες δεν ανοίγουν από μόνες τους. <br />
Λέγοντας τα αυτά άρπαξε το πιστόλι του και σφράγισε όλη την πτέρυγα του Ιατρείου. Άνοιξε την πόρτα για το θάλαμο των ασθενών και κοίταξε μέσα. Ο <br />
μόνος ασθενής που είχε ο θάλαμος, ο Άλεξ, δεν ήταν στο κρεβάτι του. Ο Αρχίατρος γύρισε και βάδισε γρήγορα μέχρι την πόρτα του διαδρόμου. Πήρε θέση<br />
και κοίταξε προσεκτικά αριστερά και δεξιά στο διάδρομο. <br />
Από την αριστερή πλευρά δεν υπήρχε κανένας, αλλά από την δεξιά υπήρχε κάτι παράξενο.<br />
Ένα χαρτόκουτο ιατρικών προμηθειών, αρκετά μεγάλο για να χωρέσει δύο άτομα, κινούταν σιγά σιγά προς τον ανελκυστήρα. Πήγε με αργό βήμα πίσω από το<br />
κινούμενο κουτί και χτύπησε το πάνω μέρος του. Όποιος ήταν μέσα πανικοβλήθηκε και έτρεξε σε ένα άδειο θάλαμο και σφράγισε την πόρτα.<br />
Χαμογελόντας ο Τζον επέστρεψε στο δωμάτιο παρακολούθησης, αποσφράγισε το Ιατρείο και ξαναβγήκε στο διάδρομο.<br />
Όπως είχε προβλέψει το χαρτόκουτο συνέχισε την πορεία του προς τον ανελκυστήρα. Αυτός πήγε κοντά και είπε:<br />
-Όταν τελειώσεις έλα πίσω για βασικές εξετάσεις.<br />
Στο άκουσμα της φωνής του Αρχίατρου το χαρτόκουτο πάγωσε.<br />
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το χαρτόκουτο διαλύθηκε και από μέσα πετάχτηκε μια φιγούρα, που κουβαλούσε τον Άλεξ, και έτρεξε προς τον ανελκυστήρα.<br />
-Ωχ, δεν ήταν ο Άλεξ μόνο στο χαρτόκουτο.<br />
Η φιγούρα την ώρα που έτρεχε, πέταξε μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης στα πόδια του Αρχίατρου και μια χειροβομβίδα καπνού. Στα κλάσματα που είχε <br />
οπτική επαφή ο Αρχίατρος με την φιγούρα είδε ότι ήταν μικροκαμωμένη, σχεδόν όσο ένος παιδιού 14 χρονών και φορούσε μαύρη στολή χωρίς διακριτικά. Η<br />
κρότου-λάμψης έσκασε και το καπνογόνο κάλυψε τον διάδρομο και την υποχώριση της φιγούρας.<br />
Όταν ο Αρχίατρος συνήλθε, έτρεξε στο δωμάτιο παρακολούθησης, ενεργοποίησε τον συναγερμό σε ολόκληρο το σκάφος και επικοινώνησε με την ομάδα <br />
ασφαλείας.<br />
-Επείγον! Κάποιος απήγαγε τον Διοικητή Άλεξ από το Ιατρείο! Είναι στον ανελκυστήρα 25-Γ.<br />
-Ελήφθη! Ομάδες ασφαλείας 2,5,8 και 9 καλύψτε τις εξόδους του ανελκυστήρα 25-Γ για κάθε τομέα!<br />
-Αμέσως!<br />
Οι ομάδες πήραν τις θέσεις τους έξω από κάθε έξοδο του ανελκυστήρα.<br />
-Ομάδα 5 αναφέρει, ο ανελκυστήρας σταμάτησε ανάμεσα στον τομέα διοίκησης και στον τομέα αναψυχής.<br />
-Ελήφθη. Παραμείνετε στις θέσεις σας. Ομάδες 3,4,7 και 10 ενισχύστε τις ομάδες 2,5,8 και 9 αντίστοιχα. Μην σας ξεφύγει!<br />
-Ομάδα 8 αναφέρει, ο ανελκυστήρας συνεχίζει προς τον τομέα διοίκησης! Επαφή σε 5! Ετοιμασθείτε! Επαφή σε 2.<br />
Οι πόρτες του ανελκυστήρα άνοιξαν και οι ομάδες ασφαλείας έκαναν έφοδο αλλά δεν υπήρχε κανείς.<br />
-Πεδίο καθαρο! Δεν υπάρχει κανείς! Κέντρο, ο στόχος διέφυγε μέσω του συστήματος εξαερισμού.<br />
-Υπάρχουν πολλές τοποθεσίες που μπορεί να διαφύγει ο στόχος. Κάπου μέσα στο σκάφος ή να διαφύγει στο διάστημα. Κέντρο προς όλες τις ομάδες <br />
ασφαλείας. Ασφαλίστε όλα τα υπόστεγα και όλους τους αεραγωγούς. Δυο άτομα ανά αεραγωγό και μια ομάδα ανά υπόστεγο. Τα εναπομείναντα μέλη και<br />
ομάδες χωριστείτε σε δυάδες και χτενίστε εξονυχιστικά όλο το σκάφος.<br />
Την ώρα που οι ομάδες ασφαλείας έψαχναν σε όλο το σκάφος, σε μια σκοτεινή γωνία μακρυά από την εμβέλεια των αισθητήρων, σε ένα κατασκευαστικό<br />
λάθος βαθειά στο σκάφος, σε ένα δωμάτιο ξεχασμένο από όλους, η εισβολέας εναπόθεσε απαλά τον Άλεξ σε ένα άδειο γραφείο και του έκανε μια ένεση,<br />
κάθισε δίπλα του και του χάιδεψε τα μαλλιά λέγοντας κάτι στην γλώσσα της.<br />
Παράλληλα στην βάση στην επιφάνεια του φεγγαριού, η Ελένη αναζητούσε την Νικολαχίρα και τους Μέντερελ. Η βάση που πριν έσφυζε από ζωή ήταν σαν <br />
εγκαταλελλημένη.<br />
-Πώς άλλαξε έτσι το περιβάλλον από την μια στιγμή στην άλλη... Σαν να μην έχει πατήσει κανείς εδώ για πολύ καιρό...<br />
Στρίβοντας σε ένα διάδρομο κάποιος άρπαξε με λαβή την Ελένη και την πέταξε στο έδαφος αλλά βλέποντας ποιος ήταν την βοήθησε να σηκωθεί.<br />
-Νικολαχίρα εγώ είμαι.<br />
-Συγνώμη, το κατάλαβα αφόυ ήσουν στο έδαφος.<br />
-Ο Αρχόντιος είναι νεκρός. Μας πρόδωσε για τον Χαοτικό και σκότωσε τον Μέντερελ της ψυχής την ώρα που έκανε μια τελετουργία με εμένα.<br />
-Ο Μέντερελ της ψυχής; Τελετουργία με εσένα;<br />
-Ναι. Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ λεπτομέρειες. Άμα μπορέσω να θυμηθώ τίποτε. Άμα μπορέσω θα σε ενημερώσω.<br />
Ξαφνικά άρχισε να ακούγεται από τον διάδρομο που ήρθε η Νικολαχίρα το μουρμουρητό του Χαοτικού.<br />
-Πρέπει να φύγουμε! Που είναι οι Μέντερελ;<br />
-Είναι προς το μουρμουρητό. Θα πάω να τους φέρω. Εσύ Ελένη πάνε να ετοιμάσεις το σκάφος.<br />
-Αυτό είναι αυτοκτονία!<br />
-Μην ανησυχείς. Ξέρω την βάση αυτήν σαν την παλάμη του χεριού μου. Το υπόστεγο με την Νορμανδία είναι προς την άλλη κατεύθυνση. Μέχρι να <br />
ετοιμάσεις το σκάφος θα τους έχω φέρει. Πάνε.<br />
-Καλή τύχη!<br />
-Ευχαριστώ. Και σε εσένα.<br />
Η Ελένη χωρίστηκε με την Νικολαχίρα και ακολούθησε την διαδρομή που της είχε υποδείξει η Νικολαχίρα. Αλλά έξω από την θύρα του υπόστεγου ήταν<br />
μαζεμένοι αρκετοί υπηρέτες του Χαοτικού που κοπανούσαν την σιδερένια θύρα.<br />
"Πρέπει να βρω άλλο δρόμο. Κάποιος αεραγωγός ή κάτι παρόμοιο", σκέφτηκε η Ελένη.<br />
Χωρίς να την καταλάβουν οι υπηρέτες, μπήκε σε μια αίθουσα που, από ότι ανακάλυψε ήταν η αίθουσα αποθήκευσης των προμηθειών του υπόστεγου αλλά <br />
κατά λάθος έριξε ένα ράφι. Οι χαοτικοί υπηρέτες ανταποκρίθηκαν στον ήχο και μπήκαν και αυτοί στο δωμάτιο. Η Ελένη έτρεξε προς την πόρτα του <br />
υποστέγου πετάγοντας δυο χειροβομβίδες στο δωμάτιο προμηθειών.<br />
Η έκρηξη από τις χειροβομβίδες ενισχύθηκε από τα έφλεκτα υλικά και κατάκαψε τους υπηρέτες. Αλλά το πλεονέκτημα των δυνάμεων του Χαοτικού ήταν οι<br />
υπερβολικά μεγάλοι αριθμοί υπηρετών. Ενώ η Ελένη ξεκλείδωνε την θύρα από το τέλος του διαδρόμου άρχισαν να έρχονται και άλλοι υπηρέτες.<br />
Όταν μπόρεσε να ανοίξει την θύρα, οι υπηρέτες είχαν φτάσει σχεδόν στην θύρα και αφού έτρεξε μέσα, την ξανασφράγισε και έτρεξε στην Νορμανδία.<br />
-Πλήρωμα, ετοιμασθείτε για επείγουσα απογείωση! Μόλις γυρίσει η Νικολαχίρα με τους Μέντερελ φεύγουμε αμέσως. Πλήρωμα ασφαλείας, ετοιμασθείτε για<br />
μάχη. Υπάρχουν υπηρέτες του Χαοτικού, σαν αυτόυς που πολεμήσαμε την τελευταία φορά.<br />
-Αμέσως!<br />
Το πλήρωμα ασφαλείας πήρε θέσεις στην είσοδο για το σκάφος ενώ το πλήρωμα πλοήγησης ετοιμαζόταν για απογείωση.<br />
-Έξι φίλοι πλησιάζουν. Είναι η Νικολαχίρα με πέντε άλλους.<br />
-Ομάδα ασφαλείας, συνοδεύστε τους μέσα.<br />
Η ομάδα ασφαλείας βγήκε από το σκάφος και προχώρισαν προς τους έξι.<br />
-Υπηρέτες! Ανοίξτε πυρ!<br />
Φώναξε ο αρχηγός της ομάδας και άρχισε να πυροβολεί τους χαοτικούς υπηρέτες που έσπασαν την θύρα και άρχισαν να οδεύουν προς το σκάφος.<br />
-Επαφή με υπηρέτες. Οι "επισκέπτες" είναι ασφαλείς. Υποχωρούμε στο σκάφος. Γρήγορα! Όποιος αργήσει θα τον αφήσουμε πίσω!<br />
Η ομάδα υποχώρισε γρήγορα πίσω στην Νορμανδία και ο πιλότος την απογείωσε χωρίς να προλάβουν οι υπηρέτες να προκαλέσουν ζημιά στο σκάφος.<br />
Πίσω στο Stargazer, οι ομάδες ασφαλείας είχαν ψάξει κάθε πιθανή κρυψώνα αλλά δεν βρήκαν την εισβολέα ή τον απηχθέντα Άλεξ.<br />
-Κέντρο, εδώ αρχηγός ομάδων ασφαλείας. Ο στόχος δεν βρέθηκε. Αναμένουμε διαταγές.<br />
-Ψάξτε ξανά. Άμα και πάλι δεν βρεθεί ο στόχος, χωριστείτε σε περιπόλους, 4 βάρδιες ανά 12ωρο.<br />
-Αμέσως. Μέσα στο Stargazer, στο σπίτι μας, βρίσκονται! Και θα είναι μεγάλη ντροπή άμα τους χάσουμε! Ψάξτε καλύτερα!<br />
Αλλά ο θάλαμος που βρισκόταν ο Άλεξ ήταν πολύ κρυμμένος, τόσο που κανένας Σταργκεϊζεριανός δεν ήξερε την ύπαρξή του.<br />
Σε εκείνο τον θάλαμο, ο Άλεξ άρχισε να ξυπνάει. Σηκώθηκε και κοίταξε γύρω του. Το δωμάτιο δεν είχε πολύ φωτισμό, αλλά στον αδύναμο φωτισμό<br />
μπόρεσε να ξεχωρίσει κάποιες λεπτομέρειες. Στους τοίχους ήταν κρεμμασμένοι πίνακες με διάφορες ολογραφικές εικόνες, κατασκευαστικά σχέδια, <br />
διάφορα κείμενα και αντικείμενα. Αυτό που κέντρισε το ενδιαφέρον του ήταν μια εικόνα στον απέναντι τοίχο. Ήταν τυπωμένη σε πραγματικό χαρτί, <br />
κάτι που σε αυτή την εποχή της τεχνολογίας το θεωρούσαν αξαιρετικά σπάνιο και παλιομοδίτικο. Στην χάρτινη φωτογραφία υπήρχε τυπωμένη μια <br />
φωτογραφία του. Αλλά κατάλαβε ότι το άτομο που είχε κάνει κατάληψη στο δωμάτιο τον μισούσε. Η φωτογραφία που ήταν τυπωμένη σε πολύτιμο χαρτί <br />
ήταν καρφωμένη με ένα μαχαίρι μάχης στον μεταλλικό τοίχο του σκάφους. Σηκώθηκε και περπάτησε μέχρι τον τοίχο. Το μαχαίρι ήταν αρκετά εκατοστά <br />
βυθισμένο στον μεταλλικό τοίχο.<br />
-Ο τύπος με μισεί υπερβολικά. Πρέπει να ωρει καινούργιο χόμπυ. Για να δούμε τι άλλο υπάρχει.<br />
Κοίταξε γύρω στο υπόλοιπο δωμάτιο. Στο γραφείο όπου κείτονταν πριν λίγες στιγμές, παρατήρησε μια φιγούρα. Είχε ακουμπισμένο το κεφάλι της στα <br />
χέρια της και κοιμόταν ήρεμα. Την πλησίασε με ήρεμα βήματα. Η μαύρη στολή φαινόταν ελαφριά αλλά ανθεκτική κάτι που θα φορούσε ένας ανιχνευτής ή <br />
δολοφόνος. Ο οπλισμός αποτελούνταν από διάφορες λεπίδες διαφόρων μεγεθών και από βόμβες καπνού.<br />
Σταμάτησε ακριβώς δίπλα της και κοίταξε την φιγούρα καλύτερα. Ήταν μικροκαμωμένη και όπως κοιμόταν είχε τα μαλλιά της ριγμένα στο πρόσωπό της. Ο<br />
Άλεξ άπλωσε το χέρι του και τα παραμέρισε.<br />
-Αυτή η κοπέλα είναι που με απήγαγε; Δεν είναι άνθρωπος. Πως βρέθηκε στο...<br />
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του. Η κοπέλα αυτή ξύπνησε και με μια γρήγορη κίνηση του έκανε ένα κεφαλοκλείδωμα και έφερε μια από τις <br />
λεπίδες της στο λαιμό του.<br />
-Ήρεμα, ήρεμα. Άσε με δεν πρόκειτε να σε βλάψω. Εσύ με έφερες εδώ;<br />
Αυτή κοίταξε στο γραφείο όπου τον είχε αφήσει, μετά κοίταξε το πρόσωπό του και τον απελευθέρωσε από την λαβή. Αυτός με μια κίνηση βρέθηκε σε <br />
απόσταση ασφαλείας και τοποθέτησε το σώμα του σε στάση μάχης, έτοιμος να αποκρούσει επιθέσεις σώμα με σώμα.<br />
-Δικό σου είναι το δωμάτιο;<br />
Με ένα νεύμα έδειξε το δωμάτιο και έπειτα την κοπέλα. Θηκάρωσε το μαχαίρι της και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Δεν ήταν δικό της.<br />
-Δεν είσαι άνθρωπος. Ζαραντοριανή; Τι κάνεις στο Stargazer;<br />
Από την στολή της έβγαλε ένα άδειο μπουκαλάκι και μια σύριγγα και έδειξε τον Άλεξ.<br />
-Ήρθες να με σκοτώσεις;<br />
Η ερώτηση του χτύπησε αδύναμο σημείο, γιατί κούνησε απότομα το κεφάλι αρνητικά.<br />
-Μπορείς να μιλήσεις;<br />
-Διδ'αλ ουν τι ελ λοχετ.<br />
-Διαφορετική διάλεκτος...Ζαραντοριανά;<br />
-Ρες.<br />
Είπε και ένευσε καταφατικά. Έριξε μια ματιά στην στάση του και γύρισε από την άλλη. Ο Άλεξ τότε για πρώτη φορά έδωσε σημασία στην ενδυμασία του.<br />
Φορούσε ρόμπα νοσοκομείου και ένα περιβραχιόνειο στο χέρι με τα στοιχεία του.<br />
-Ωπ...<br />
Η στάση μάχης σε συνδιασμό με την ρόμπα αποκάλυπτε αρκετά ώστε να κοκκινήσει και να ντραπεί η κοπελιά.<br />
-Συγνώμη...<br />
Είπε αυτός και γέλασε. Χαλάρωσε την στάση του και καλύφθηκε με ένα μακρύ ύφασμα που βρισκόταν εκεί δίπλα.<br />
-Καλύτερα τώρα, ελπίζω.<br />
Αλλά αυτή δεν γύρισε να τον κοιτάξει. Αντίθετα πήρε ένα μαντήλι και κάλυψε την μύτη της.<br />
-Είσαι καλά; Τι έγινε;<br />
Ο Άλεξ την πλησίασε και παρατήρησε ότι το μαντήλι είχε γεμίσει με κηλίδες από το χαρακτηριστικό πράσινο αίμα των Ζαραντοριανών. Μόλις το είδε, ο<br />
Άλεξ με πολύ κόπο συγκράτησε το γέλιο του. Καταλαβαίνοντας την αντίδρασή του αυτή κοκκίνησε ακόμα περισσότερο. Ο Άλεξ σταμάτησε να την πειράζει,<br />
της έδωσε λίγο χώρο και χρόνο και κοίταξε γύρω στο δωμάτιο.<br />
-Υπάρχουν πολλές πληροφορίες εδώ μέσα... Τρύπες στην ασφάλεια, αδυναμίες στις ασπίδες... Χμμ... Ο τυπάς είναι καλός. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα<br />
να τον εξαγοράσω. Όπως και να έχει, πρέπει να επιστρέψω πίσω. Διοικητής είμαι στο κάτω κάτω. Δεν μου έχεις πει όμως το όνομα σου.<br />
-Χέλιβεν. Εμ ζαροχ Χέλιβεν.<br />
-Ωραίο όνομα. Χέλιβεν. Ας βγούμε από εδώ. Θυμάσαι τον δ΄ρομο μέσα από τους αεραγωγούς;<br />
-Ρες.<br />
-Θα πας μπροστά και θα μας οδηγείς τότε. Φύγαμε.<br />
Η Χέλιβεν μπήκε σοτν αεραγωγό ακολουθούμενη από τον Άλεξ. Στροφή μετά τη στροφή, η Χέλιβεν προχωρούσε σαν να ήταν σε οικείο περιβάλλον το οποίο<br />
ήξερε για χρόνια.<br />
Αρκετή ώρα μετά βγήκαν στον άδειο ανελκυστήρα.<br />
-Άστο σε εμένα από εδώ και πέρα. Αυτό θα έχει πλάκα.<br />
Ο Άλεξ πάτησε το κουμπί του τομέα διοίκησης και έφτιαξε το ύφασμα που φορούσε.<br />
Μερικές στιγμές αργότερα ο ανελκυστήρας σταμάτησε.<br />
-Πάμε.<br />
Οι πόρτες άνοιξαν και ο Άλεξ, συνοδευόμενος από την Χέλιβεν προχώρισαν στο πόστο του Άλεξ. Όλα τα βλέμματα του πληρώματος ήταν καρφωμένα επάνω <br />
τους. Κανένας τους δεν ήξερε ότι ο Άλεξ είχε ξυπνήσει από το κώμα.<br />
-Καλησπέρα κόσμε. Πως πάει;<br />
-Κύριε διοικητα! Όλοι χαιρόμαστε που σας βλέπουμε! Μα, δεν είχατε πέσει σε κώμα;<br />
-Κάτι τέτοιο... Αλλά με την βοήθεια της Χέλιβεν, επέστρεψα και είμαι έτοιμος να δείρω αυτοκτρατορικούς και άλλους κώλους. Αλλά πρώτα, μπορεί <br />
κάποιος να μου πει που είναι η Ελένη;<br />
-Σε αποστολή στο φεγγάρι. Συνόδεψε την Νικολαχίρα για να μιλήσουν με το συμβούλειο.<br />
-Κύριε διοικητά. Οι αισθητήρες ανίχνευσαν ένα σκάφος. Η Νορμανδία είναι. Ζητάει άδεια για προσγείωση.<br />
-Για να την πειράξω λίγο. Άδεια απορρίφθηκε.<br />
-Μα κύριε...<br />
-Απορρίπτω την άδεια. Πρέπει να πάρω "εκδίκηση" που με άφησε πίσω.<br />
-Μάλιστα.<br />
<br />
-Έχουμε ένα πρόβλημα. Απόρριψαν την άδεια προσγείωσης.<br />
-Ποιος την ακύρωσε; Για να δω... Αυτό είναι λάθος ο αδελφός μου είναι σε κώμα. Ξαναστείλε την αίτηση.<br />
-Αμέσως. Αίτηση στάλθηκε.<br />
<br />
-Αίτηση για άδεια προσγείωσης λήφθηκε. Τι να κάνω κύριε;<br />
-Άστους να περιμένουν λίγο μέχρι να ετοιμαστώ και παραχώρισε την άδεια. Πάμε Χέλιβεν.<br />
<br />
Λίγη ώρα μετά στην Νορμανδία, η Ελένη είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της.<br />
-Τι κάνουν τόση ώρα; Ξαναστείλε την καταραμένη αίτηση.<br />
-Μάλιστα. Έχουμε απάντηση επιτέλους. Η αίτηση εγκρίθηκε. Ετοιμαστείτε για προσγείωση!</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-3721360580163632952013-01-17T12:55:00.001-08:002013-01-17T14:03:27.309-08:00StarGazer 01 - Κεφάλαιο 5<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Αρχίατρε, γιατί δεν ξυπνάει; Σε θυμάμαι από τότε που μπορώ να θυμηθώ, γερο-Τζον, και σε σέβομαι αφάνταστα, αλλά άμα τον αφήσεις έτσι, υα σε<br />
πετάξω μέσα στον ήλιο αυτού του συστήματος!<br />
-Πρώτον, Ελένη, θα σου πω για χιλιοστή φορά... Δεν υπάρχει τίποτα στις ιατρικές βάσεις δεδομένων, ούτε τις δικές μας αλλά ούτε και των<br />
Ζαραντοριανών. Όσο για τις Σιχεγιαντοριανές βάσεις δεδομένων... Θα πρέπει να με συνδέσεις κατευθείαν γιατί τα συστήματα τους δεν δέχονται<br />
εξωτερικές συνδέσεις.<br />
-Νικολαχίρα, μπορείς να κανονίσεις κάτι τέτοιο;<br />
-Θα χρειαστούμε άδεια από το συμβούλιο. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Το πλάσμα αυτό είναι στον Σιχέγιαντορ. Ταιριάζει πολύ με ένα παλιό θρύλο και <br />
σύμφωνα με αυτό το θρύλο, όταν κάποιος μολυνθεί από το μίασμά του θα τον ακολουθεί για όσο είναι στον πλανήτη μέχρι να τον καταβροχθίσει. Η<br />
περίπτωση στον Άλεξ είναι ιδιαίτερη, γιατί έπεσε σε κώμα, αυτό είναι κάτι που δεν εξηγείται.<br />
-Ελένη προς υπόστεγο, είναι η Νορμανδία έτοιμη; "Μόλις τελειώσαμε τον ανεφοδιασμό πυρομαχικών και καυσίμων η Νορμανδία είναι έτοιμη για απογείωση".<br />
-Ωραία, σε ευχαριστώ πολύ γιατρέ. Νικολαχίρα, ετοιμάσου, φεύγουμε σε...<br />
-Ελένη για δώσε μου λίγο το χέρι σου. Είναι τραυματισμένο, έτσι δεν είναι;<br />
-Δεν είναι τίποτα γιατρέ, μια γρατζουνιά μόνο.<br />
-Για έλα εδώ να το καθαρίσω, να το αποστειρώσω και να βάλω έναν επίδεσμο.<br />
-Καλά, Νικολαχίρα σε δέκα λεπτά στην Νορμανδία.<br />
-Πολύ καλά, πάω να πάρω τον σύμβουλό μου από την γέφυρα του σκάφους.<br />
Η Νικολαχίρα έφυγε και η Ελένη έδειξε την πληγή στον Αρχίατρο. Γύρω από την πληγή υπήρχαν αχνές ενδείξεις ότι είχε μολυνθεί από το μίασμα. Τόσο<br />
αχνές που ο Αρχίατρος δεν το κατάλαβε με την πρώτη ματιά.<br />
-Μολύνθηκες. Έχεις τίποτα συμπτώματα; Ναυτία, πονοκέφαλο ή τίποτα άλλο;<br />
-Όχι τίποτα. Σου το είπα, μια γρατζουνιά είναι μόνο...<br />
-"ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΩ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΓΛΥΨΩ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΣΟΥ, ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΨΩ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ"-<br />
-Τι είπες γιατρέ;<br />
-Δεν είπα τίποτα.<br />
-Παράξενο, μου φάνηκε ότι άκουσα κάτι.<br />
-Εγώ δεν άκουσα τίποτα. Σήμερα ήταν η πρώτη σου μάχη ε;<br />
-Για την ακρίβεια ναι.<br />
-Πρέπει να είναι η υποχώριση της αδρεναλίνης από την ώρα της μάχης. Τώρα μπόρεσες να χαλαρώσεις...<br />
-Για να πω την αλήθεια ναι, η κατάσταση του Άλεξ δεν με άφησε να ηρεμίσω, αλλά όταν με εξετάζεις εσύ, πάντα χαλαρώνω.<br />
Ο Αρχίατρος χαμογέλασε.<br />
-Μην ανυσηχείς. Θα σου έδεινα κάτι αλλά αφού θα ξαναπάς στη μάχη, θα είναι άχρηστο.<br />
-Όπως και να έχει, φεύγω. Τα λέμε αργότερα, με καλά νέα ελπίζω. Να τον προσέχεις.<br />
-Μην ανυσηχείς, είναι στα δικά μου χέρια.<br />
Η Ελένη έφυγε κλείνοντας την πόρτα του ιατρείου. Ο Τζον κάθισε στο γραφείο του και άνοιξε το τελευταίο συρτάρι. Από μέσα πήρε ένα ποτήρι και ένα<br />
μπουκάλι ουίσκι. Καθάρισε το ποτήρι από τυχόν σκόνη, το γέμισε μέχρι πάνω και μονολόγησε.<br />
-Μέχρι το τέλος της ημέρας, θα έχουμε πολλά προβλήματα... Καλύτερα να χαλαρώσω τώρα που μπορώ.<br />
Μερικούς διαδρόμους πιο πέρα η Ελένη προχωρούσε προς το υπόστεγο της Νορμανδίας. Καθώς περνούσε από το διάδρομο που οδηγούσε στην γέφυρα συνάντησε<br />
τον Αρχόντιο.<br />
-Καλησπέρα Ελένη.<br />
-Καλησπέρα Αρχόντιε. Δεν συνηθίζεις να έρχεσαι σε μένα εκτός αν θέλεις κάτι. Λέγε, τι θες;<br />
-Θα ήθελα να σας ακολουθήσω σε αυτή την αποστολή. Για ερευνητικούς λόγους.<br />
-Μάλιστα... Όμως δεν θα γίνεις βάρος. Ότι και αν γίνει, αν δεν είσαι στο σκάφος όταν φεύγουμε, σε παρατάω εκεί. Με κατάλαβες;<br />
-Μα φυσικά, δεν χρειάζεται να κάνετε έτσι δοιηκήτρια. Καταλαβαίνω.<br />
-Ωραία ακολούθα με.<br />
Του έκανε νόημα και οι δυο τους συνέχισαν την διαδρομή της Ελένης.<br />
Λίγα λεπτά αργότερα έφτασαν στο υπόστεγο. Εκεί περίμενε η Νικολαχίρα με τον σύμβουλό της.<br />
-Αυτά Ντίστερνιχ.<br />
-Μάλιστα. Αφήστε το σε εμένα.<br />
-Α, Ελένη. Έτοιμη;<br />
-Ναι, πάμε.<br />
Η Νικολαχίρα με τον Ντίστερνιχ και η Ελένη με τον Αρχόντιο επιβιβάστηκαν στη Νορμανδία. Μετά την απογείωση η Νικολαχίρα έδωσε τις συντεταγμένες<br />
στον πιλότο και του έδωσε οδηγείες προσγείωσης στην συγκεκριμένη βάση.<br />
Αλλά βαθειά στον Σιχέγιαντορ η σκοτεινή οντότητα δολοπλοκούσε εναντίων τους.<br />
-ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ! ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΚΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ! Η ΜΟΙΡΑ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ... ΣΚΟΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!<br />
-Ελένη; Ελένη ξύπνα! Φτάσαμε...<br />
-Ε; Πότε φτάσαμε; Μάλλον αποκοιμήθηκα. Είχα και ένα παράξενο όνειρο...<br />
-Πάμε. Το συμβούλιο περιμένει.<br />
Η Ελένη και ο Αρχόντιος ακολούθησαν την Νικολαχίρα και τον Ντίστερνιχ στον θάλαμο του Συμβουλίου.<br />
Μέσα στο θάλαμο υπήρχαν τα πέντε μέλη του συμβουλίου, καθισμένοι ανάλογα με την θέση τους και τις αρμοδιότητές τους. Η Νικολαχίρα πήρε την θέση<br />
της στο κέντρο του Συμβουλίου με τον Ντίστερνιχ καθισμένο στο γραφείο όπου κατέγραφε τις συναντήσεις του Συμβουλίου.<br />
-Κάθισε Ελένη.<br />
Η Ελένη κάθισε στην θέση που της υπόδειξε η Νικολαχίρα στο κέντρο της κυκλικής αίθουσας. Ο Αρχόντιος όμως προτίμησε να περιηγηθεί στη Βάση.<br />
-Αυτή, σεβάσμιοι Μέντερελ, είναι η αδελφή του παναγιωτάτου Ρόντιρον.<br />
-Ώστε έτσι... Ας μας πει τότε η Ελένη, γιατί έχει έρθει ενωπίον μας σήμερα...<br />
-Έχω έρθει ενωπίον σας σήμερα για το θέμα της σκοτεινής οντότητας που υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη.<br />
-Τον Χαοτικό Ημερ'Αλ'Κατάρ; Το πλάσμα των Θρύλων.<br />
-Τι θες να μάθεις για τον Χαοτικό;<br />
-Ότι υπάρχει για αυτόν. Που ζει, τι είναι, τα πάντα. Ο Άλεξ, ο Ρόντιρον δηλαδή έχει πέσει σε κώμα εξαιτίας του χαοτικού. Τραυματίστηκε και<br />
μολύνθηκε απο το μίασμά του.<br />
-Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για αυτόν. Μόνο ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του.<br />
Ο Μέντερελ της Ψυχής κοίταξε την Ελένη παράξενα. Τον λόγο πήρε ο Μέντερελ της πληροφορίας.<br />
-Θα σου δώσουμε ότι υπάρχει για τον Χαοτικό.<br />
-Επίσης θέλω πληροφορίες για τον Ακουάριο και το κέντρο του κυκλωνικού δικτύου στον Βώρο.<br />
-Αν και δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα σχετικά με το κέντρο του κυκλωνικού δικτύου θα σας παρέχουμε όλες τις εναπομείναντες πληροφορίες.<br />
-Α, και κάτι τελευταίο. Ο αρχίατρος μας επιθυμεί πρόσβαση στις ιατρικές βάσεις δεδομένων σας.<br />
Ο Μέντερελ της Θεραπείας πήρε το λόγο.<br />
-Για την κοινή πρόοδο και το κοινό συμφέρον θα ζητηθεί και από εσάς να παραχωριθεί πρόσβαση στις ανθρώπινες ιατρικές βάσεις δεδομένων.<br />
-Δεκτό.<br />
-Έχουμε λοιπόν έρθει σε συμφωνία.<br />
Τον λόγο πήρε ο Μέντερελ της κοινωνίας.<br />
-Εις το όνομα τις κοινής προόδου, κοινωνικής και πνευματικής, προτείνεται ανταλαγή στοιχείων με το Μέντερελ της πληροφορίας όσο αναφορά τα ήθη<br />
και έθιμα των ειδών μας.<br />
-Δεκτό και αυτό.<br />
Ο Μέντερελ του Πολέμου πήρε το λόγο.<br />
-Όταν αποκτήσετε αυτές τις πληροφορίες τι θα κάνετε; Δεν υπάρχει όπλο που μπορεί να βλάψει τον Χαοτικό.<br />
-Θα έρθουμε σε επικοινωνία με τον Ακουάριο γιατί, σύμφωνα με τον Βίργιλο, έχει το κλειδί για την νίκη μας στη μάχη με τον Χαοτικό.<br />
Ο Μέντερελ της Πληροφορίας πήρε πάλι το λόγο.<br />
-Πόσα γνωρίζεται για τον Ακουάριο;<br />
-Ο Ρόντιρον γνωρίζει περισσότερα για αυτό. Ήταν ο μόνος που ήρθε σε επικοινωνία με τον Βίργιλο. Επίσης έχουμε στην κατοχή μας 4 πυρήνες μνήμης<br />
από τον Βίργιλο. Δεν έχουμε όμως καταφέρει τίποτα με αυτούς.<br />
-Ούτε εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε. Ακόμα θρηνούμε την απώλεια της γνώσης από την εποχή του κυκλωνικού δικτύου.<br />
Η Νικολαχίρα πήρε το λόγο.<br />
-Μέντερελ της Ψυχής, έχεις τίποτα που θέλεις να προσθέσεις;<br />
-Όχι.<br />
-Άρα αυτή η συνάντηση τελείωσε. Εις το όνομα της γνώσης και της τεχνολογίας.<br />
Οι Μέντερελ με την Νικολαχίρα αποσύρθηκαν στον Θάλαμο πέρα από την αίθουσα. Αλλά ο Μέντερελ της Ψυχής έμεινε πίσω.<br />
-Ελένη, παιδί μου, θέλω να σου μιλήσω ιδιαιτέρως.<br />
-Βεβαίως.<br />
-Ακολούθησέ με.<br />
Ο Μέντερελ την οδήγησε στο γραφείο του.<br />
-Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα.<br />
-Τι υπάρχει να πούμε που δεν πρέπει να ακούσουν τρίτοι;<br />
-Τις τελευταίες μέρες ακούς μια φωνή.<br />
-Τι; Πώς το ξέρεις;<br />
-Δεν έγινα Μέντερελ της Ψυχής τυχαία. Υπάρχει μια μαύρη αύρα γύρω σου. Αυτό σημαίνει ότι τραυματίστηκες από έναν Νεκροζώντανο υπηρέτη του<br />
Χαοτικού.<br />
-Ναι, μετά την συνάντηση με τον Βίργιλο. Αλλά είμαι εντάξει, επουλώθηκε.<br />
-Μπορεί να μην υπάρχει σωματική μόλυνση αλλά υπάρχει ψυχική. Επέτρεψε μου να σε εξαχνήσω.<br />
Ο Μέντερελ της έκανε νόημα να ξαπλώσει και έβγαλε κάτι όργανα και διάφορα αρωματικά. Αφού τα έβαλε στις θέσεις τους ξεκίνησε την τελετουργία<br />
ψέλνοντας.<br />
Ο Αρχόντιος παράλληλα άνοιξε την καταπακτή και βγήκε έξω στην επιφάνεια του πλανήτη.<br />
-Κάπου εδώ γύρω είναι. Πρέπει να...<br />
Ξαφνικά ένα σκοτάδι τον τύληξε.<br />
-Α, εσύ πρέπει να είσαι ο νέος μου άρχοντας. Αναγνωρίζω την δύναμη και τις δυνατότητές σου και ορκίζομαι να σε ακολουθώ.<br />
Το σκοτάδι απορροφήθηκε από το σώμα του και ξαναμπήκε στη βάση. Αφού έφτασε στον κύριο διάδρομο, πήγε στο γραφείο του Μέντερελ της Ψυχής. Την<br />
στιγμή που άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα ο Μέντερελ γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια.<br />
-Τα μάτια σου! Είσαι φορέας του Χαοτικού.<br />
Ο Αρχόντιος γέλασε και πυροβόλησε τον Μέντερελ στο κεφάλι. Όπως ξάπλωνε η Ελένη αναίσθητη την πλησίασε και ψιθύρισε κάτι στο αυτί της αλλά αυτή<br />
ξύπνησε και του έκοψε το κεφάλι με το μαχαίρι της.<br />
-Πολλά θέλεις.<br />
Εκείνη την στιγμή ο συναγερμός άρχισε να χτυπάει στην βάση.<br />
-Πρέπει να βρω τους Μέντερελ και την Νικολαχίρα και να φύγουμε από εδώ!</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-57847500349569740662012-12-07T14:51:00.004-08:002012-12-07T14:51:42.845-08:00StarGazer 01 - Part 4<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Πόση ώρα είναι εκεί μέσα; Ίμπραμ, μπορείς να πιάσεις τίποτα από τον ασύρματο;<br />-Το δωμάτιο έχει την καλύτερη μόνωση, δεν μπορώ ούτε να σκανάρω μέσα του, πόσο μάλλον να λάβω σήμα από μέσα του. Λαμβάνω όμως ένα μουρμουρητό από<br />ένα κανάλι. Δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει ή σε ποια γλώσσα είναι και από που έρχεται. Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου. Νιώθω κάπως άβολα ακούγοντάς <br />το, κάτι σαν προαίσθημα... Κακό προαίσθημα, κυρία διοικήτρια.<br />-Παρακολούθα το προσεκτικά.<br />-Έγινε!<br />
Η αναμονή συνεχίστηκε μαζί με το μουρμουρητό. Αλλά το μουρμουρητό σιγά σιγά δυνάμωνε σε ένταση και μετά από λίγο μπορούσαν να το ακούσουν και <br />χωρίς τον ασύρματο. Κάτι τους πλησίαζε.<br />
Ενώ το μουρμουρητό συνέχιζε να δυναμώνει, το έδαφος άρχισε να τρέμει.<br />
-Δεν μου αρέσει αυτό, κυρία διοικήτρια...<br />-Ούτε εμένα. Νικολαχίρα ετοιμάσου να αποχωρίσουμε στον θάλαμο που πήγε ο Άλεξ.<br />
Το μουρμουρητό ήταν πλέον εκωφαντικό και το έδαφος έτρεμε βίαια. Ενώ όλοι είχαν την προσοχή τους στρεμένη στον τοίχο απέναντι από την πόρτα που<br />μπήκε ο Άλεξ, η πόρτα άνοιξε και ο Άλεξ φώναξε.<br />-Όλοι μέσα γρήγορα, δεν έχουμε χρόνο.<br />-Τι είναι αυτό, αδελφέ;<br />-Δεν προλαβαίνω να εξηγήσω τώρα πρέπει να φύγουμε! ΤΩΡΑ!<br />Η Ελένη πέρασε την πόρτα ακολουθόμενη από την Νικολαχίρα και τον Ίμπραμ. Αλλά περνώντας την πόρτα ο Ίμπραμ έτρεξε πίσω στον θάλαμο αναμονής.<br />-Τι κάνεισ εκεί στρατιώτη;<br />-Ξέχασα να πάρω κάτι, κύριε!<br />
Πάνω που ο Ίμπραμ έφτασε στην τσάντα με τον εξοπλισμό που ξέχασε, ο τοίχος από όπου προερχόταν το μουρμουρητό διαλύθηκε και ένα απέραντο σκοτάδι<br />απλώθηκε στην αίθουσα καταβροχθίζοντας τα πάντα.<br />-Ίμπραμ! Τρέχα!<br />
Άλλα το σκοτάδι εξαπλώνοταν πολύ γρήγορα και καταβρόχθισε τον Ίμπραμ στα μισά της διαδρομής. Μια έκφραση τρόμου ήταν χαραγμένη στο πρόσωπό του<br />καθώς χανόταν. Ο Άλεξ μη μπορώντας να κάνει κάτι σφράγισε το δωμάτιο του Βίργιλου.<br />-Και τώρα τι, Βίργιλε; Είμαστε παγιδευμένοι εδώ μέσα.<br />-Όχι εκλεκτέ. Υπάρχει έξοδος κινδύνου. Φύγετε γρήγορα. Και πάρτε αυτούς τους πυρήνες μνήμης. Εγώ δεν μπορώ να πάω πουθενά. Αλλά και να είχα <br />κινητή πλατφόρμα δεν θα μπορούσα να φύγω. Είμαι στο τέλος του κύκλου λειτουργίας μου. Με άλλα λόγια πεθαίνω. Έχω μερικά λεπτά ακόμα, με τα οποία<br />θα σας κερδίσω λίγο χρόνο.<br />-Νικολαχίρα πάρε τον πυρήνα Α, Ελένη τον πυρήνα Β και εγώ τους πυρήνες Γ και Δ. Φεύγουμε! Βίργιλε, σε ευχαριστώ για όλα.<br />-Οι ευχαριστίες σου δεν είναι αναγκαίες, είθε τα άστρα να φωτίζουν τον δρόμο σου Εκλεκτέ.<br />-Καλό παράδεισο Βίργιλε.<br />-Ο σαρκασμός σου αδελφέ δεν έχει όρια.<br />-Μπα... Πήρατε τους πυρήνες; Άντε μπούλο τώρα.<br />
Με τους πυρήνες στα σακίδιά τους μπήκαν στον ανελκιστήρα και τον ενεργοποίησαν.<br />
Στη μέση της διαδρομής ένιωσαν και άκουσαν μια έκρηξη από κάτω τους. Ο Βίργιλος αυτοκαταστράφηκε.<br />-Πρέπει να βρούμε τον Ακουάριο. Το ανενεργό ανδροειδές στο κέντρο του κυκλωνικού δικτύου στον Loader. Αλλά το θέμα είναι να φτάσουμε μέχρι εκεί.<br />Η εγκατάσταση από πάνω μας είναι γεμάτη εχθρούς. Από πυρομαχικά πως πάμε; Έχω 5 γεμιστήρες Φωτιάς Κολάσεως και 2 με διατρητικά θωράκισης. Επίσης<br />έχω 2 χειρομβοβίδες και το ενεργιακό σπαθί μου.<br />-Εγώ έχω 1 γεμιστήρα με φωτιά 2 διατρητικούς και τα εκρηκτικά του Φεθ μαζί με 1 χειρομβοβίδα.<br />-Πάρε 2 γεμιστήρεσ φωτιάς. Νικολαχίρα εσύ;<br />-Εγώ δεν έχω βαρύ ολπισμό. Μόνο το πιστόλι πλάσματος και αυτό κοντεύει να τελειώσει.<br />-Πάρε το αυτόματο μου και όλους τους γεμιστήρες.<br />-Και εσύ τι θα έχεις;<br />-Το σπαθί μου. Είμαι καλύτερος σε μάχη σώμα με σώμα. Ετοιμασθείτε. 5 δευτερόλεπτα.<br />4...<br />3...<br />2...<br />1...<br />Φύγαμε! Φύγαμε! Φύγαμε! Καλύψτε τις άκρες.<br />-Πεδίο καθαρό.<br />-Κανένας εχθρός. Έχουμε μάλλον το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Γρήγορα και ήσυχα. Από εκεί.<br />-Ρόντιρον, πρέπει να το δεις αυτό. Και εσύ Ελένη.<br />
Η Νικολαχίρα τους έγνευσε να κοιτάξουν έξω από το παράθυρο.<br />
Οι δρόμοι από την εγκατάσταση μέχρι το σημείο προσγείωσης ήταν γεμάτοι εχθρούς. Η Νορμανδία ήταν υπό πολιορκία. Τα μέλη του πληρώματος είχαν <br />κάνει μια ζώνη πυρός γύρω από την Νορμανδία και μετά βίας κρατούσαν τους εχθρούς μακριά.<br />
-Αδελφέ, δεν νομίζω να έχουμε αρκετές σφαίρες για όλους αυτούς. Επίσης αυτοί φαίνονται σαν να είναι άμυαλα ζώα. Σαν ζωντανοί νεκροί από τις<br />παλιές ταινίες τρόμου.<br />-Ώρα για λίγη διασκέδαση! Δοιηκιτής Άλεξ προς Νορμανδία. Βλέπω πως διασκεδάζετε...<br />-Μας έχουν περικυκλώσει κύριε! Προσέχετε, δεν πεθαίνουν εύκολα. Μόνο με απανχωνισμό ή βολή στο κεφάλι. Αλλιώς απλά συνεχίζουν χωρίς να<br />πεθαίνουν.<br />-Δηλαδή θα κυλήσουν κεφάλια, το ωραίο γίνεται ωραιότερο. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε, να είστε έτοιμοι για απογείωση.<br />-Μάλιστα κύριε!<br />-Νικολαχίρα, καμιά ιδέα τι είναι αυτοί;<br />-Μερικοί έχουν Σιχεγιαντοριανά χαρακτηριστικά και άλλοι έχουν Ζαραντοριανά. Αλλά όλοι φαίνονται σαν να είναι μολυσμένοι από μια ανίερη και<br />ανόσια δύναμη. Νομίζω πως ξέρω τι είναι. Αλλά δεν γίνεται να είναι αυτό Αποκλείεται. Πρέπει να μιλήσω με το συμβούλιο των πρεσβυτέρων. Γιατί αν<br />είναι αυτό που νομίζω την έχουμε βάψει...<br />-Τι χρώμα; Ότι χρώμα και αν την βάψαμε πρέπει να φτάσουμε στην Νορμανδία, αλλιώς το συμβούλιο θα έχει πεθάνει από γεράματα μέχρι να τους<br />φτάσουμε.<br />-Αδελφέ, φτάσαμε στην είσοδο.<br />-Ωραία. Είμαστε έτοιμοι;<br />-Μάλιστα Ρόντιρον.<br />-Ναι, Άλεξ.<br />-Ωραία. Πάμε!<br />
Ο Άλεξ ουρλιάζοντας κλώτσησε την πόρτα, διαλύοντάς την μαζί με δυο άτυχους εχθρούς που ήταν πίσω της και ξεχύθηκε έξω με το ενεργειακό του σπαθί<br />να δονείται από τον ηλεκτρισμό από το ενεργειακό του κύτταρο. Αφού βγήκαν έξω στο προαύλιο ο Άλεξ φώναξε.<br />-Ντίες Μόρτις!<br />Ο Άλεξ συνέχιζε να προχωράει μπροστά ανοίγωντας ένα μονοπάτι πετσοκόβοντας με την λεπίδα του όσο η Ελένη και η Νικολαχίρα, που δεν είχε<br />συνηθίσει ακόμα το κλώτσημα του βαρέος αυτομάτου, έριχναν υποστηρικτικά πυρά.<br />-21... 23... 27.<br />-Τι μετράς αδελφέ;<br />-Πόσους απο δαυτούς πετσοκόβω. Εσύ πόσους θέρισες με την Νικολαχίρα;<br />-Περίπου 20.<br />Ο Άλεξ γέλασε. Ένας ακόμα κομματιάστηκε από το σπαθί του. Ξαφνικά όλοι οι εχθροί άρχισαν να κάνουν σπασμαδικές κινήσεις.<br />-Έχω ένα κακό προαίσθημα και δεν έχουμε φτάσει ως τα μισά της διαδρομής. Γρήγορα! Σε εκείνο το κτήριο. Οι κινήσεις τους γίνονταν όλο και πιο<br />απότομες και βίαιες. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το έδαφος ξαναάρχισε να τρέμει και το μουρμουρητό άρχισε ξανά χρησιμοποιόντας τα κινούμενα πτώματα<br />ως μέσο μετάδωσης.<br />-Νατο πάλι. Πάμε από οροφή προς οροφή για να κινούμαστε πιο γρήγορα.<br />-Ναι όντως. Δεν διαθέτουν πυροβόλα. Καλή ιδέα Ρόντιρον.<br />Η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει στη στέγη. Τα κτήρια δεν ήταν άδεια αλλά θα είχαν να αντιμετωπίσουν λιγότερους. Ο Άλεξ έτρεξε, ανεβαίνοντας γρήγορα<br />τις σκάλες σφάζοντας τα πάντα στο διαβά του.<br />-Το κτήριο είναι καθαρό. Ο δρόμος για τη στέγη είναι ελεύθερος. Πάτε εσείς οι δυο, εγώ θα τους κρατήσω πίσω για λίγο και μετά θα σας ακολουθήσς.<br />-Αυτό είχε γίνει και την προηγούμενη φορά αδελφέ. Όχι, δεν θα μείνεις πίσω.<br />-Μην στεναχωριέσαι, ο Βίργιλος μου έμαθε μερικά κολπάκια. Να για παράδειγμα:<br />Σήκωσε το χέρι του και σιγά σιγά φλόγες άρχισαν να αιωρούνται πάνω από την παλάμη του. Με μια κίνηση του χεριού του, οι φλώγες μετατράπηκαν σε<br />ένα χοίμαρο που εξαύλωσε δυο εχθρούς που ανέβαιναν τις σκάλες.<br />-Θυμάσαι το στιγμιαίο μπάρμπεκιου; Αυτό είναι η εξέλιξή του, το στιγμιαίο κατευθυνόμενο μπάρμπεκιου. Άντε προχωρίστε, θα είμαι πίσω σας.<br />Η Ελένη με την Νικολαχίρα πίσω της ανέβηκαν στην οροφή και πήδηξαν στο επόμενο κτήριο. Από τα παράθυρα της οροφής τα πτώματα ανέβαιναν προς τα<br />πάνω, μόνο και μόνο για να πέσουν άψυχα κάτω στο δρόμο από τα πυρά τους. Σιγά - σιγά έφτασαν στο όριο της πλατείας και παρατήρησαν ότι ο Άλεξ<br />δεν ήταν πίσω τους.<br />-Ελένη, που είναι ο Άλεξ; Είχε πει ότι θα είναι πίσω μας...<br />-Θα πορώθηκε και θα έκατσε να σφάξει μερικούς ακόμα. Ας κατέβουμε κάτω και ας βοηθήσουμε την άμυνα. Θα έρθει και αυτός. Από πυρομαχικά τι<br />γίνεται;<br />-Έχω ένα γεμιστήρα ακόμα.<br />-Εμένα το αυτόματο τελείωσε. Κάλυψε με όσο εγώ θα εφορμώ με το μαχαίρι μάχης. Κάνε κάθε βολή να μετράει.<br />-Βεβαίως.<br />-Θα πετάξω χειροβομβίδα και θα μπούμε μέσα. Έτοιμη;<br />-Πάντα.<br />-Ωραία, φύγαμε.<br />Η Ελένη πήρε μια χειροβομβίδα από την ζώνη της, τράβηξε την περόνη και την πέταξε μέσα στο παράθυρο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά, η χειροβομβίδα<br />έσκασε διαλύοντας πέντε νεκροζώντανους. Μετά πήδηξαν μέσα στο κτήριο. Ο δεύτερος όροφος είχε καθαρίσει. Κατέβηκαν γρήγορα στις σκάλες. Ο πρώτος<br />όροφος ήταν και αυτός καθαρός. Αλλά ακουγόταν κάτι παράξενο από το ισόγειο. Κάτι διαφορετικό ήταν εκεί κάτω.<br />-Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα. Καλύτερα να επικοινωνήσουμε με τον Άλεξ. Τώρα είναι που τον χρειαζόμαστε.<br />-Άλεξ με λαμβάνεις; Άλεξ!... Τίποτα λαμβάνω μόνο παράσιτα από το κανάλι. Άλεξ, που να σε πάρει!<br />-Βλέπω ότι είστε παγιδευμένες. Ο Άλεξ είναι μακριά και έχει τα χέρια του γεμάτα.<br />-Ποιος είσαι εσύ; Αναγνωρίσου!<br />-Με ξέρεις πολύ καλά. "Θραύσμα Θεριστή", σου θυμίζει τίποτα;<br />-Εσύ...<br />-Ναι εγώ. Ανεβείτε στον δεύτερο όροφο και καλυφθείτε με κάτι.<br />-Γιατί, τι σκοπεύεις να κάνεις;<br />-Θα σώσω τα τομάρια σας.<br />
Μην έχοντας άλλη επιλογή και με το δρόμο οπισθοχώρισης κομμένο, απλά θα έπρεπε να τον εμπιστευθούν. Ανέβηκαν πάνω και καλύφθηκαν κάτω από μια <br />ενεργιακή ασπίδα που κουβαλούσε η Νικολαχίρα.<br />-Έχουμε καλυφθεί.<br />-Ωραία. Ώρα για πυροτεχνήματα.<br />-Τι εννοείς;<br />-Θα δείτε.<br />Ξαφνικά ακούστηκε μια έκρηξη και όλο το κτήριο σείστηκε.<br />-Θεωρίστε το ως ένα δωράκι-σύμβολο καλής θέλησης. Τα λέμε.<br />Η Ελένη αφαίρεσε ένα διαλυμένο έπιπλο που είχε καλύψει την ασπίδα και η Νικολαχίρα την ξαναέβαλε στη ζώνη της. Με πολλή προσοχή κατέβηκαν τις<br />σκάλες. Ο πρώτος όροφος δεν υπήρχε πια. Τα εκρηκτικά τον είχαν καταστρέψει μαζί με ότι άλλο υπήρχε. Πατώντας στα συντρίμμια κατέβηκαν στο<br />ισόγειο. Στο μέρος που κάποτε υπήρχε ένα δωμάτιο υπήρχαν πέρα από συντρίμμια και κομμάτια σάπιας σάρκας μαζί με μια μεγάλη κυλίδα αίματος στο<br />πάτωμα.<br />-Αυτό ήταν το κακό σου προαίσθημα.<br />-Δεν θέλω να μάθω τι ήταν. Επικοινώνησε με τον Άλεξ.<br />-Άλεξ, με λαμβάνεις;<br />Και από την πόρτα εμφανίστηκε ο Άλεξ βουτηγμένος σε αίμα και σάπια κομμάτια κρέατος.<br />-Άκουσα την έκρηξη και έτρεξα. Τι έγινε;<br />-Θα στα πω στο σκάφος πάμε να φύγουμε.<br />Ανασυνταγμένη η ομάδα βγήκε από μια τρύπα σε ένα τοίχο και άρχισε να τρέχει προς το σκάφος. Αλλά ο Άλεξ είχε δυσκολίες στο τρέξιμο. Το πρόσεξε η<br />Νικολαχίρα και τον ρώτησε:<br />-Άλεξ, είσαι τραυματισμένος;<br />-Δεν είναι τίποτα αγνόησε το. Πάμε να φύγουμε από εδώ. Νορμανδία, σας φτάσαμε. Ετοιμασθείτε για απογείωση. Στρατιώτες μπείτε όλοι μέσα!<br />Φεύγουμε!<br />Οι στρατιώτες μαζί με την ομάδα μπήκαν μέσα στη Νορμανδία και ο αυτόματος πιλότος απογειώθηκε σφραγίζοντας την θύρα.<br />
-Σωθήκαμε. Τι ήταν αυτά Νικολαχίρα; Έμοιαζε πως είχες μια ιδέα...<br />-Αυτά τα πλάσματα, μαζί με την μαύρη εκείνη οντότητα, είναι κομμάτι ενός θρύλου. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες. Το συμβούλιο των πρεσβυτέρων γνωρίζει<br />τον θρύλο σε βάθος.<br />-Δηλαδή έχουμε δυο αποστολές. Να πάμε στον Loader και να βρούμε, σε Αυτοκρατορικό-εχθρικό έδαφος, τον Ακουάριο, το δεύτερο ανδροειδές. Ή να πάμε στο συμβούλιο.<br />-Το ένα αδελφή, θα μας δώσει την τεχνολογική υπεροχή και το δεύτερο την υπεροχή στον τομέα πληροφοριών. Το ένα θα οπλίσει το χέρι μας και το άλλο θα μας πει που να πυροβολίσουμε.<br />-Δίκιο έχεις αδελφέ. Τι θα κάνουμε πρώτα;<br />Ο Άλεξ δεν απάντησε. Η Ελένη και η Νικολαχίρα γύρισαν προς το μέρος του, αφού άκουσαν ένα εκκωφαντικό γδούπο, για να δουν ότι είχε σωριαστεί στο κατάστρωμα, έχοντας χάσει τις αισθήσεις του απο την αιμοραγία που ήταν πιο σοβαρή από ότι είχε παραδεχθεί.<br />-Πρέπει να τον πάμε στο ιατρείο του σκάφους! ΤΩΡΑ!<br />Η Νικολαχίρα του έβγαλε τα, πλέον άχρηστα, κομμάτια της στολής του, πήρε το χέρι του μαζί με την Ελένη, και αφού τον στήριξαν στους ώμους τους τον έσυραν μέχρι το ιατρείο.<br />
Στην διάρκεια της πορείας τους ο Άλεξ μπόρεσε να πει:<br />-Ελένη στείλε σκάφος να πάρει το συμβούλιο από τον Σιχέγιαντορ. Δεν είναι ασφαλείς εκεί.<br />-Κρατήσου αδελφέ! Σχεδόν φτάσαμε στο ιατρείο.<br />
Αυτός όμως δεν είπε τίποτα. Απλά χαμογέλασε και έχασε πάλι τις αισθήσεις του.</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-83289189460378389232012-10-21T11:46:00.002-07:002012-10-21T11:49:04.129-07:00StarGazer 1 - Part 3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<strong>Tσουτσέκια Κομμάτι 3ο! Καλή σας όρεξη!</strong><br />
<br />
-Και έτσι αριστοτεχνικά, έκανα την απόδραση μου.<br />
-Και πως άντεξες εκεί μέσα ρε αδελφέ;<br />
-Αφού το ξέρεις, είμαι πολύ γαμάτος για να λυγίσω.<br />
-Ψώνιο.<br />
Και με αυτά το σχόλιο του έριξε μια μπουνιά στον ώμο.<br />
-Όπως και να έχει, τι έγινε εδώ μέσα όσο έλειπα;<br />
-Χάος. Όλα πήγαν κατά διαόλου. Δεν ξέρω πως τα κατάφερνες εσύ, αλλά από τότε που έγινα επικεφαλής της αποστολής, μου έχει βγει η πίστη.<br />
-Για αυτό εγώ δεν έχω πίστη. Έχεισ πολλά να μάθεις ακόμα. Α ναι! Δεν σου το είπα. Όσο έλειπα έγινα και Μεσσίας μιας αρχαίας τεχνο-θρησκείας.<br />
-Ε;<br />
-Ναι. Πέρασα και από μία σειρά δοκιμασίες και ήπια το μυστήριο ελιξήριο.Τώρα έχω την δυνατότητα να βλέπω λίγο μπροστά στο μέλλον άμα έχω την<br />
απαραίτητη συγκέντρωση, πράγμα που πέτυχα μόνο μια φορά μέχρι τώρα. Πότε έγινε αυτό; Όταν ήπια το ζουμί, και μετά μέθυσα γιατί είχε μέσα αλκόολ,<br />
σαν ουίσκι ή βότκα.<br />
-Οκ κόψε την πλάκα...<br />
-Σοβαρά μιλάω!<br />
-Άι παράτα μας...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν προλάβει ο Άλεξ να πείσει την αδελφή του κάποιος χτύπησε την πόρτα. Ο Άλεξ του έδωσε την άδεια να εισέλθει.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ήταν ένας από την ομάδα του τμήματος πληροφοριών. Ένας κατάσκοπος με άλλα λόγια.<br />
-Συγνώμη για την ενόχληση, εντοπίσθηκε σκάφος τύπου στέλθ στους αισθητήρες μας. Έρχεται προς εμάς.<br />
-Από που έρχεται;<br />
-Φαίνεται ότι έρχεται από το φεγγάρι του Loader.<br />
-Το Σιχέγιαντορ.<br />
-Πως το αποκάλεσες, αδερφέ, το φεγγάρι;<br />
-Σιχέγιαντορ. Έτσι το ονομάζουν και οι Ζαραντόριοι και αυτοί με την τεχνοθρησκεία της οποίας, όπως σου είπα, είμαι μεσσίας. Επιτρέψτε στο σκάφος<br />
αυτό να προσγειωθεί στο Stargazer, στο υπόστεγο δύο. Σύμμαχοί μας είναι, πάμε να τους υποδεχθούμε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αλλά μόλις ξεκίνησαν για το υπόστεγο, κάτι σταμάτησε στιγμιαία την Ελένη.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Αδελφέ, τι σου συμβαίνει;<br />
-Τι εννοείς;<br />
-Κοκκινίζεις και ανεβάζεις θερμοκρασία.<br />
-Έχω ένα κακό προαίσθημα... Βγείτε γρήγορα έξω από το δωμάτιο! ΑΜΕΣΩΣ!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Ελένη και ο στρατιώτης έτρεξαν έντρομοι έξω από την αίθουσα και ο Άλεξ σφράγγισε την πόρτα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούστικε μία έκρηξη από μέσα και ο Άλεξ αποσφράγισε και άνοιξε την πόρτα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Άλεξ;<br />
-Διοικητά;</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Άλεξ δεν είπε τίποτα και απλώς σωριάστηκε στο μεταλλικό πάτωμα του σκάφους.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Γρήγορα φώναξε έναν γιατρό, εγώ πάω να καλωσορίσω τους "καλεσμένους" μας.<br />
-Αμέσως!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αλλά προς έκπληξη των δύο ο Άλεξ δεν είχε κανένα τραυματισμό η κάψιμο. Σηκώθηκε και είπε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Καλό και αυτό το κολπάκι! Στιγμιαίο μπάρμπεκιου!<br />
-Αδελφέ! Είσαι καλά; Να φωνάξω ιατρικό προσωπικό;<br />
-Όχι, μόνο ρούχα θα αλλάξω και θα είμαι σαν καινούργιος. Έφτασε το σκάφος στο υπόστεγο;<br />
-Όχι ακόμα κύριε!<br />
-Ωραία, προλαβαίνω δηλαδή.<br />
-Μετά βίας αδελφέ.<br />
-Οχ, Οκ μη με πρίζεις... Θα είμαι έτοιμος όταν πρέπει. Έφυγα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μέχρι να προσγειωθεί το σκάφος, ο Άλεξ ήταν όντως έτοιμος, επιβεβαιώνοντας αυτό που είπε, και ήταν ο πρώτος που έφτασε στην θύρα του υποστέγου.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ήρθε και η Ελένη.<br />
-Πάντα αργούσες, πάντα αργείς και πάντα θα αργείς...<br />
-Άι παράτα μας.<br />
-Ναι, ναι, ναι... Πάμε τώρα, θα το λύσουμε άλλη φορά το πρόβλημα αυτό...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Άλεξ έβαλε το χέρι του στο σαρωτή της πόρτας και αυτή άνοιξε. Μέσα στο υπόστεγο ήταν το σκάφος με την αποστολή των λεκτορίων να περιμένει τον<br />
Μεσσία τους. Ανάμεσα στα άγνωστα πρόσωπα ο Άλεξ αναγνώρισε την Νικολαχίρα, την αρχηγό τους.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Άλεξ και η αδελφή του προσέγγισαν την αποστολή. Ήταν πέντε άτομα, η Νικολαχίρα, ο σύμβουλός της και τρεις υπηρέτες.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Νικολαχίρα και η αποστολή γονάτισαν μπροστά στον Άλεξ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Σηκωθείτε. Καλώς ορίσατε στο σκάφος μου, το Stargazer 1.<br />
-Ω Μεσσία, σε ευχαριστούμε για την τιμή αυτή.<br />
-Αυτή είναι η αδελφή μου, η Ελένη. Ελένη, αυτή είναι η αρχηγός του Λεκτοριανού Πυρήνα Αντίστασης.<br />
-Η αρχηγός εχ; Χαίρω πολύ.<br />
-Η χαρά είναι δική μου Ελένη. Ρόντιρον, έχω νέα.<br />
-Τόσο σημαντικά ώστε έπρεπε να μου τα μεταδώσεις αυτοπροσώπος;<br />
-Ναι.<br />
-Ωραία. Πάμε στο Κέντρο Πληροφοριών Μάχης.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κατά την είσοδό τους στο ΚΠΜ, όλα τα βλέματα έπεσαν πάνω στην αποστολή. Βλέποντας το αυτό ο Άλεξ είπε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Όλο το μη απαραίτητο προσωπικό για την ομαλή διακυβέρνηση του σκάφους να αποχωρίσει από την αίθουσα. Οι υπόλοιποι στις δουλειές σας. Λοιπόν;<br />
-Λοιπόν. Ανακαλύψαμε ένα πολύ εξελιγμένο ανδροειδές άγνωστης προέλευσης.<br />
-Και; Τι το ιδιαίτερο;<br />
-Δεν είναι Ζαραντοριανής ή Λεκτοριανής προέλευσης.<br />
-Συνέχισε...<br />
-Είναι το κέντρο της εγκατάστασης που πριν από κάτι αιώνες ήταν το κέντρο του κυκλωνικού δικτύου. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι σκεπτόμενη.<br />
-Όντως, είναι πολύ σημαντικό. Ίσως έχει στην μνήμη του αποθηκευμένα σχέδια για όπλα και συσκευές που θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε τον πόλεμο.<br />
Πάμε στην τοποθεσία της εγκατάστασης. Η ομάδα θα αποτελείται από εμένα, την Ελένη, εσένα και πέντε οπλισμένους διαστημικούς πεζοναύτες. Η<br />
ενημέρωση θα γίνει την ώρα της πτήσης.<br />
-Το σκάφος μου όμως χωράει μόνο πέντε άτομα με τις ρυθμίσεις που έχει τώρα.<br />
-Θα πάμε με την Νορμανδία. Είναι πιο γρήγορη από τον τύπο σκάφους που ήρθες, οι ικανότητες στελθ της είναι πολύ καλύτερες και ο οπλισμός είναι<br />
πολύ πιο βαρύς. Το ίδιο και η θωράκιση. Είναι γενικότερα από τα καλύτερα σκάφη στο ηλιακό σύστητμα αυτή τη στιγμή.<br />
-Ωραία. Νέντιρ εσύ μείνε εδώ και συνεργάσου μαζί με τους υπεύθυνους. Υπηρέτες, εσείς να περιμένετε στο σκάφος. Πάμε Ρόντιρον;<br />
-Μια στιγμή, πρέπει να πάω στο οπλοστάσιο να βάλω θωρακισμένη ενεργιακή στολή. Εσύ έεχχισ στολή και η Ελένη οπλίζει τους πεζοναύτες. Κελευστή,<br />
ξενάγησε την καλεσμένη μας και οτν σύμβουλό της στο σκάφος μας και οδήγησε τους στα δωμάτιά τους. Σε είκοσι λεπτά στο υπόστεγο Χ.<br />
-Μάλιστα κύριε Διοικητά!<br />
-Πάω να εξοπλιστώ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αφού ο Άλεξ έφτασε στο οπλοστάσιο ρύθμισε τις νανομηχανές του να είναι συγχρονισμένες και να συνεργάζονται με την θωρακισμένη ενεργιακή στολή<br />
και έπειτα μπήκε στη μηχανή εξόπλισης.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η μηχανή τότε άρχισε την λειτουργεία της και με προσεχτικές ακριβείς κινήσεις έβαζε την στολή στο σώμα του Άλεξ. Η μηχανή προσάρμοζε την κάθε<br />
ενέργεια της ανάλογα με τον σωματότυπό του κάθε χρήστη για καλύτερη εφαρμογή και βέλτιστη απόδοση της στολής. Η στολή αυτή δεν ήταν συνηθισμένη,<br />
ήταν ένα εξελιγμένο μοντέλο που, όταν συνδεόταν με τις νανομηχανές του χρήστη του επέτρεπε να βλέπει, να ακούει και να ανταποκρίνεται καλύτερα.<br />
Σε περίπτωση που ο εχθρός είχε όπλα ικανά να περάσουν μέσα από την θωράκιση και τα ενεργειακά φράγματα και να τραυματίσουν το χρήστη, τότε η<br />
στολή χορηγούσε την σωστή δόση ιατρικών νανομηχανών ώστε ο χρήστης να επιβιώσει και να επιστρέψει στη μάχη γρηγορότερα. Σχεδόν στιγμιαία.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η μηχανή μόλις τελείωσε τον εξοπλισμό του, τον πρόσφερε ένα βαρέο αυτόματο τύπου "Θυμός του παραδείσου" με βλήματα τύπου "Φωτιά της κολάσεως".<br />
Το αυτόματο ήταν αριστοτεχνικά φτιαγμένο και ας ήταν και πρωτότυπο. Όσο για τις σφαίρες είχαν μύτη από διαμάντι. Πίσω από την μύτη υπήρχε ένα <br />
δοχείο με οξύ περιτριγυρισμένο από εκρηκτικά. Χάρη στην αδαμάντινη μύτη μπορούσε να διαπεράσει βαρέα πανοπλία και τα εκρηκτικά έσκαγαν μόλις<br />
έμπαιναν στο σώμα του στόχου πετάγοντας το οξύ μέσα του για μέγιστη καταστροφή.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κρέμασε το αυτόματο και έφαλε τις γεμιστήρες στην ζώνη του και κατευθύνθηκε προς το υπόστεγο της Νορμανδίας.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Φτάνοντας εκεί, είδε την αδελφή του και την Νικολαχίρα να συζητάνε. Πίσω από την αδελφή του ήταν παραταγμένοι οι πεζοναύτες περιμένοντας<br />
διαταγές.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μόλις μπήκε στο υπόστεγο μπήκαν όλοι στο σκάφος και κατευθύνθηκαν προς την γέφυρα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Καλώς ήλθες Νικολαχίρα στην Νορμανδία. Πάω στο πιλοτήριο. Εσύ με την Ελένη καθίστε εδώ. Θα κάνω το ταξίδι όσο πιο ευχάριστο γίνεται.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αλλά με το που ο Άλεξ έφτασε σε μια απόσταση που η Ελένη πίστευε ότι δεν θα τους άκουγε, αυτή είπε:</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Το ξέρεις, Νικολαχίρα, ότι αυτό το ταξίδι θα είναι από τα πιο τρελά στην ζωή σου...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Άλεξ συνέχισε χαμογελόντας.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τελικά το ταξίδι ήταν ήρεμο χωρίς "αναταράξεις" και "κενά αέρος" από ανθρώπινο παράγοντα. Αλλά ο Άλεξ δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί τελείως και<br />
κάθε τρεις και λίγο έλεγε ανέκδοτα διαμέσου της ενδοεπικοινωνίας του σκάφους κάνοντας τους πάντες να γελάσουν.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Αυτό ήταν για σήμερα αγαπημένοι μου ακροατές. Τα λέμε αύριο την ίδια ώρα στο "Απλά για γέλια" με τον αγαπημένο σας γελοτοποιό, διοικητή Άλεξ!<br />
Ετοιμαστείτε για προσγείωση.<br />
-Ρόντιρον, η είσοδος είναι εκεί. Έχοντας υπόψην το μέγεθος της Νορμανδίας, υπάρχει χώρος για προσγείωση σε εκείνη την πλατεία ανάμεσα σε εκείνα<br />
τα κατεστραμένα κτήρια.<br />
-Εντάξει.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λίγο μετά την προσγείωση, ο Άλεξ παράταξε τους πεζοναύτες στην περίμετρο του σκάφους για να ανιχνεύσουν τυχόν αυτοκρατορικούς πράκτορες.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Τεστ ενδοεπικοινωνίας!<br />
-Ελένη, ακούω.<br />
-Νικολαχίρα, ακούω.<br />
-Ντέκιος, ακούω.<br />
-Ντόμορ, ακούω.<br />
-Ίμπραμ, ακούω.<br />
-Τζέικομπ, ακούω.<br />
-Φεθ, ακούω. Η ομάδα ακούει διοικητά!<br />
-Ωραία. Συνταχθείτε και ετοιμασθείτε για να προχωρίσουμε. Νικολαχίρα, τι είναι αυτή η πόλη-φάντασμα;<br />
-Αυτή η πόλη είχε χτισθεί για το προσωπικό που δούλευε στον κεντρικό κόμβο του κυκλωνικού και τις οικογένιές τους. Μόλις καταστράφηκε το δίκτυο<br />
η πόλη εγκαταλήφθηκε.<br />
-Κύριε;<br />
-Ναι Ντόμορ;<br />
-Πρέπει να το δείτε αυτό. Εκεί, μέσα στο κτήριο.<br />
-Τι είνα... Ωχ.<br />
-Αδελφέ, βρήκαμε την αποστολή "Θραύσμα Θεριστή".<br />
-Ωραίο όνομα, αλλά δεν είναι όλη η ομάδα εδώ. Ο αρχηγός δεν είναι εδώ.<br />
-Δηλαδή διέφυγε. Ωραία θα τον χρειαστούμε.<br />
-Πως το ξέρεις αυτό; Δεν υπάρχει κανένα ίχνος που να το υποστηρίζει αυτό.<br />
-Σάιφερ.<br />
-Α.<br />
-Τον θυμάσαι ε;<br />
-Ναι. Ίσως είναι κάπου εδώ γύρω. Τα μάτια σας δεκατέσσερα, κρίνοντας από την κατάσταση των πτωμάτων η επίθεση έλαβε χώρα λιγότερο από 12 ώρες<br />
πριν. Ελένη μάζεψε τις ταυτότητές τους και φύγαμε. Παράταξη βέλους. Ντόμορ, Ντέκιος. Προχωρίστε μπροστά. Να αναφέρετε τα πάντα.<br />
-Έγινε κύριε.<br />
-Πόσο έχουμε ακόμα Ίμπραμ;<br />
-400 μέτρα. Ο στόχος είναι στα Νοτιοανατολικά μας.<br />
-Ξεκινάμε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λίγα λεπτά αργότερα η ομάδα έφτασε στην είσοδο των εγκαταστάσεων. Η πόρτα για το κεντρικό κτήριο ήταν κλειδωμένη.<br />
-Φεθ. Την πόρτα.<br />
-Αμέσως.<br />
Ο Φεθ ήταν ο ειδικός στα εκρηκτικά, Ο Ντόμορ και ο Ντέκιος ήταν οι ανιχνευτές, ο Ίμπραμ ειδικός επικοινωνιών ενώ ο Τζέικομπ έιχε τον βαρύ<br />
οπλισμό.<br />
-Τα εκρηκτικά είναι έτοιμα, καλυφθείτε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με το πάτημα του πυροκροτητή η πόρτα σκορπίστηκε παντού, ανοίγοντας το δρόμο.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Τζέικομπ στο κέντρο, Ντόμορ, Ντέκιος στα πλάγεια του, Ίμπραμ μαζί μου. Ελένη, Νικολαχίρα, εσείς είστε η οπισθοφυλακή. Ξεκινάμε. Ο στόχος Α<br />
είναι βαθειά στο έδαφος. Για να πάμε εκεί πρέπει να φτάσουμε στον στόχο Β, τον ανελκυστήρα στο υπόγειο. Γρήγορα. Στις σκάλες.<br />
-Πεδίο καθαρό, ξεκινάμε την κατάβαση.<br />
-Υπόγειο 1 καθαρό.<br />
-Υπόγειο 2 καθαρό.<br />
-Φτάσαμε στο υπόγειο 3. Φεθ, χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.<br />
-Έφυγε!<br />
-Δωμάτιο καθαρό! Ο στόχος Β δεν είναι εδώ όμως...<br />
-Τι;!; Ίμπραμ έλενξε το χάρτη.<br />
-Ο στόχος Β είναι πίσω από αυτό τον τοίχο. Απ'ότι βλέπω χρειάζεται ένα ειδικό κλειδί για να ανοίξει. Τα εκρηκτικά ούτε που θα τον γρατζουνίσουν.<br />
Έχει κάτι περίεργους ρούνους επάνω του.<br />
-Για να δω.<br />
Ο Άλεξ πλησίασε στον τοίχο και άρχισε να τον εξετάζει. Οι ρούνοι επάνω του δεν έβγαζαν κανένα νόημα σε κανέναν στην ομάδα εκτός του Άλεξ.<br />
-Είναι τα ίδια σύμβολα που είχε στο δωμάτιο που ήταν φυλαγμένο τ ο ελιξήριο. Νικολαχίρα, καμιά ιδέα;<br />
-Σύμφωνα με τους θρύλους είναι η γλώσσα μιας φυλής οντοτήτων που ήρθε, όπως και εσείς, από μακριά. Αλλά αυτό ήταν πριν πολλά χρόνια. Και το μόνο<br />
που έστειλαν ήταν ένα σκάφος. Μετά την άφιξη του σκάφους όμως δημιουργήθηκε το κυκλωνικό δίκτυο. Το ανδροειδές που ψάχνουμε πρέπει να έχει να<br />
κάνει κάτι με αυτό. Αλλά μόνο αυτά γνωρίζω, δεν έχω ιδέα τι λένε.<br />
-Νομίζω ότι σιγά σιγά μπορώ να τους διαβάσω. Θα χρειαστώ χρόνο όμως, γιατί μου φέρνει ένα παράξενο πονοκέφαλο. Πεζοναύτες οχυρώστε το<br />
προηγούμενο δωμάτιο Φεθ, βάλε νάρκες στην πόρτα που οδηγεί στις σκάλες, Ελένη βοήθα τους. Νικολαχίρα μείνε εδώ και σημείωνε αυτά που θα σου λέω.<br />
-Αμέσως, κύριε!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Ελένη και οι πεζοναύτες οχύρωσαν το δωμάτιο. Ο Τζέικομπ έστησε το βαρύ πυροβόλο του στο κέντρο του δωματίου και ο Φεθ πήγε να βάλει νάρκες. Ο<br />
Ίμπραμ καλύφθηκε πίσω από ένα αρχαίο κατεστραμένο γραφείο και ήταν έτοιμος για υποκλοπή των εχθρικών τηλεπικοινωνιών. Ο Ντόμορ, ο Ντέκιος μαζί <br />
με την Ελένη έσυραν ένα ντουλάπι αρχειοθέτησης μπροστά στον Τζέικομπ και πήραν θέσεις δίπλα του. Ξαφνικά ο Φεθ έτρεξε στο δωμάτιο.<br />
-Ακούω φωνές από τις σκάλες. Επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα αλλά ήταν πολύ μακριά και δεν μπορούσα να καταλάβω τι λένε.<br />
-Λαμβάνω 10 διαφορετικά σήματα. Προσπαθώ να σπάσω την κωδικοποίησή τους.<br />
-Ετοιμασθείτε για εμπλοκή! Μέγιστη αντίσταση!<br />
-Μάλιστα!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άρχισαν να ακούγονται οι φωνές των δέκα στόχων που επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα. Πλησίαζαν όλο και πιο κοντά.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Πρέπει τώρα να μπαίνουν στο ναρκοθετημένο δωμάτιο. Οι νάρκες που έβαλα είναι για προσωπικό, δεν κάνουν μεγάλη έκρηξη. Το θέμα είναι να αντέξει <br />
το κτήριο γιατί από εκεί είναι η μοναδική μας έξοδος.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάτι δευτερόλεπτα μετά η πρώτη νάρκη εκρήχθηκε. Μετά ακολούθησαν και οι υπόλοιπες. Με κάθε έκρηξη σιωπούσε και από ένας εχθρός αλλά δεν<br />
σταματούσαν.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Έχουν μείνει 5 στόχοι. Έχουν παραταχθεί έξω από την πόρτα.<br />
-Ετοιμασθείτε για εμπλοκή!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με μια δυνατή έκρηξη η πόρτα διαλύθηκε σε πριονίδια και θραύσματα και οι εναπομείναντες εχθροί άνοιξαν πυρ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Τζέικομπ, έχοντας το βαρύ πυροβόλο ήταν ο πρώτος που άνοιξε πυρ. Με την πρώτη ρίπη διέλυσε δύο στόχους. Αλλά το βαρύ του όπλο τον ανάγκαζε να<br />
είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθημένος και μια εχθρική βολή τον πέτυχε στην πανοπλία του θώρακά του, εξοστρακίστηκε και τον πέτυχε κάτω από το<br />
κράνος, στο λαιμό διαλύοντάς τον τελίως.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Έχουμε μία απώλεια! Ο Τζέικομπ χτυπήθηκε!</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με τον βαρύ πυροβολητή νεκρό, ο εχθρός βρήκε ένα άνοιγμα στην γραμμή πυρός της ομάδας, μπήκε μέσα στο δωμάτιο και καλύφθηκε πίσω από ένα ριγμένο<br />
τοίχο.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ήταν η πρώτη φορά, από την αρχή της εμπλοκής, που μπορούσαν να δουν ποιος ήταν ο εχθρός τους. Τα χαρακτηριστικά τους ήταν Ζαραντοριανά, αλλά<br />
ήταν παραμορφωμένοι, με διάφορα καλώδια και σωλήνες να βγαίνουν από διάφορα μέρη του σώματός τους και που συνδέονταν σε μια παράξενη συσκευή<br />
στην πλάτη τους. Με κάθε εύστοχη βολή δεν έβγαινε αίμα, αλλά ένα πυχτό πράσινοκίτρινο υγρό. Άλλοι δυό έπεσαν νεκροί από τα πυρά της ομάδας.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξαφνικά μια μαυροφορεμένη φιγούρα εμφανίστικε στην είσοδο του δωματίου. Με λίγες κινήσεις, που είχαν χειρουργική ακρίβεια και την χάρη<br />
χορογραφίας, εισήλθε στο δωμάτιο, σκότωσε τον τερατόμορφο Ζαραντοριανό και εξήλθε με την ίδια άνεση και χάρη. Το περιστατικό είχε τελειώσει<br />
σε μερικά βλεφαρίσματα.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Εχθροί εξοντώθηκαν!<br />
-Αναφορά. Πόσους χάσαμε; Και τι στα κομμάτια ήταν αυτή η μαύρη φιγούρα στο τέλος;<br />
-Χάσαμε δύο άτομα. Τον Τζέικομπ και τον Ντόμορ. Ο Ντέκιος τραυματίστηκε σοβαρά.<br />
-Φεθ δώσε μου τα εκρηκτικά σου και συνόδεψε τον Ντέκιο στο σκάφος. Ιμπραμ, μαζί μου.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Φεθ αφού έδωσε τις βόμβες του στην Ελένη πήρε τον Ντέκιο και άρχισε να ανεβαίνει τισ σκάλες ενώ η Ελένη με τον Ίμπραμ πήγαιναν πίσς στο <br />
δωμάτιο που ήταν ο Άλεξ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Άλεξ. Είχαμε δύο απώλειες, τον Τζέικομπ και τον Ντόμορ ενώ ο Ντέκιος τραυματίστηκε σοβαρά. Ο Φεθ τον πηγαίνει πίσω στο σκάφος.<br />
-Πόσοι ήταν;<br />
-Δέκα. Αυτοκρατορικοί μάλλον. Στο τέλος εμφανίστηκε μια μαυροφορεμένη φιγούρα και σκότωσε τον τελευταίο τους πριν εξαφανιστεί. Οι κινήσεις του <br />
ήταν γνώριμες.<br />
-Ο Σάιφερ;<br />
-Ναι.<br />
-Κλείσε την πόρτα. Σύμφωνα με αυτά που λένε οι ρούνοι ξέρω πως μπορούμε να προχωρήσουμε. Δώσε μου ένα μαχαίρι.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Ελένη σφράγισε την πόρτα και ο Ίμπραμ έδωσε το μαχαίρι του στον Άλεξ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Παίρνοντας το μαχαίρι ο Άλεξ πλησίασε τον γεμάτο ρούνους τοίχο. Έβγαλε το αριστερό γάντι της στολής του, πήρε το μαχαίρι στο δεξί του χέρι και<br />
έκοψε λίγο την παλάμη του. Ζεστό αίμα βγήκε από την πληγή του. Δεν ήταν πολύ αλλά ήταν αρκετό. Μετά έβαλε το χέρι του μέσα σε ένα μικρό κενό<br />
που έιχε στον τοίχο. Μόλις το έκανε οι ρούνοι άρχισαν να λάμπουν με ένα έντονο κεχριμπαρένιο χρώμα. Ο Άλεξ τράβηξε το χέρι του και ξαναέβαλε το<br />
γάντι του και επέστρεψε το μαχαίρι.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μετά από λίγο οι κεχριμπαρένιοι ρούνοι άλλαξαν απότομα χρώμα και έγιναν έντονο πράσινο και ο τοίχος άρχισε να μετακινείται. Από πίσω φάνηκε ο <br />
ανελκυστήρας.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Μετά από εσάς κυρίες μου. Είναι ασφαλές. Έχω εξουσιοδότηση.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Ελένη και η Νικολαχίρα μπήκαν στον ανελκυστήρα ακολουθώμενοι από τον Άλεξ και τον Ίμπραμ. Ο Άλεξ πάτησε ένα ρούνο και ο ανελκυστήρας ξεκίνησε.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Τους μισώ τους ανελκυστήρες. Κάθεσε σε ένα μικρό δωμάτιο και περιμένεις να φτάσει εκεί που θέλεις. Νιώθω σαν να περιμένω να φορτώσει τον<br />
υπόλοιπο κόσμο από δίσκο Uni. Το μόνο που λείπει είναι μια γυναικεία φώνη που επαναλαμβάνει "Φόρτωση - Παρακαλώ περιμένετε".</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο ανελκυστήρας σταμάτησε και ανοίγοντας οι πόρτες αποκάλυψαν ένα δωμάτιο. Μόλις πάτησαν μέσα τα φώτα άναψαν. Δεν ήταν πολύ μεγάλο. Στο κέντρο<br />
του απέναντι τοίχου υπήρχε μια πόρτα, γύρω στο δωμάτιο υπήρχαν καρέκλες.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά στην ομάδα ένα ολόγραμμα.<br />
-Καλώς ορίσατε στην εγκατάσταση 515...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν προλάβει να τελειώσει τον χαιρετισμό η φωνή διακόπηκε και το ολόγραμμα άλλαξε απότομα. Η νέα μορφή του ήταν τελείως διαφορετική και η φωνή<br />
ήταν πιο ανθρώπινη και βαριά.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
-Περίμενα για πολύ καιρό αυτή την μέρα, Εκλεκτέ.<br />
-Καλησπέρα, εγώ είμαι αυτός. Το όνομα μου είναι Άλεξ, διοικητής, στρατάρχης και καπετάνιος του Stargazer, Μεσσίας και εκλεκτός.<br />
-Ονομάζομαι Βίργιλος. Εκλεκτέ πέρνα μέσα από την πόρτα και έλα σε εμένα. Οι υπόλοιποι περιμένετε εδώ.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η πόρτα άνοιξε και ο Άλεξ πριν φύγει είπε:<br />
-Επιστρέφω αμέσως.</div>
</div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-12333217963360217612012-05-02T12:18:00.002-07:002012-05-07T14:33:30.933-07:00Η Συνομωσία Παρτ 3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: #999999;"></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: #999999;"><Ώπ! Ο Άρχοντας έχει πολύ κακιές διαθέσεις.></span></div>
<br />
Σε μία σκοτεινή γωνιά του StarGazer, ο Άρχοντας είχε στήσει το λημέρι του όπου κατέστρωνε τα σχέδια του μακρυά από τα μάτια περίεργων και την εμβέλεια των αισθητήρων. Το μέρος ήταν ένα κατασκευαστικό λάθος, κουκουλομένο από την κατασκευαστική εταιρία και ξεχασμένο από όλους.<br />
<br />
Τα σχέδια του ήταν αριστοτεχνικά στημένα αλλά είχε αποκλήσει τον Άλεξ ως παράγοντα γιατί νόμιζε, όπως όλοι, ότι ήταν νεκρός με αποτέλεσμα να αχρηστευτούν όλα. Θα έπρεπε να κάνει αλλαγές σε όλα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν τον πτοούσε. Τίποτα δεν θα έμπαινε ανάμεσα σε αυτόν και στην τόσο γλυκιά εκδίκηση. Τόσο ήταν το μίσος που έτρεφε για τον Άλεξ. Θα τον έκανε να πληρώσει για την αδικία που έκανε αυτός και η οικογένια του.<br />
<br />
Θα πληρώσουν με αίμα.<br />
<br />
Με κάθε κόστος</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-40743608349314980022012-04-05T13:02:00.001-07:002012-04-05T13:18:56.733-07:00StarGazer 1 - PART ||TWO||<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έτοιμο το PART 2 τσουτσεκάκια μου! Εντζόϊ!<br />
<br />
Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Το μέρος έχει σχεδιαστεί για<br />
να διαλύει την θέληση των φυλακισμένων.<br />
Δεν πρόκειται να λυγίσω.<br />
<br />
Αυτά τα λόγια έλεγε κάθε φορά που ξυπνούσε και κάθε<br />
φορά που πήγαινε για τον λιγοστό ύπνο που τους επέτρεπαν.<br />
Είχαν καταλάβει οτι δεν θα πει πότε "ναι" και δεν<br />
πρόκειται πότε να συμμορφωθεί με την θέληση του Χογκέριου,<br />
γι'αυτό και τον είχαν σε μόνιμη απομόνωση.<br />
Καθώς περνούν οι μέρες, τίποτα δεν αλλάζει... Ο λίγος <br />
ύπνος, το άθλιο φαγητό, η βρώμα παντού... τίποτα δεν αλλάζει.<br />
Αλλά μια μέρα κάτι άλλαξε. Οι ήχοι της <br />
φυλακής-βασανηστηρίου επισκιάστηκαν από τον εκωφαντικό θόρυβο <br />
μιας έκρηξης. Άρχισε να επικρατεί χάος παντού. <br />
Ο φρουρός της πτέρυγας απομόνωσης από τον φόβο του έκανε <br />
το λάθος και πήγε στο κελί του Άλεξ με την πλάτη στην πόρτα. <br />
"Αυτή είναι η ευκαιρία μου", σκέφτηκε και άρπαξε τον <br />
φρουρό από το λαιμό μέσα από την διαλυμένη από την έκρηξη, <br />
πόρτα και τον στραγγάλισε. <br />
Αλλά μόλις άνοιξε την πόρτα με τα κλειδιά του νεκρού φρουρού<br />
και όρμησε έξω έπεσε επάνω σε μια ομάδα οπλισμένων όντων. <br />
Ήταν τουλάχιστον έξι. Τα ενδύματα τους ήταν όλα μαύρα. Η <br />
κουκούλα τους κάλυπτε τα ολοπράσινα μάτια τους που έσπαγαν το <br />
σκοτάδι που έριχνε. Τον κοιτούσαν όλοι επίμονα και ένιωθε το βλέμα <br />
τους να τρυπάει και να "διαβάζει" την ψυχή του.<br />
<br />
Αλλά εκεί που περίμενε την κατάλληλη στιγμή να τοθς ορμήξει <br />
και να τοθσ ξεσκίσει, αυτοί αντί να του επιτεθούν απλώς γονάτισαν <br />
με σεβασμό μπροστά του. Η αντίδραση αυτή τον ξάφνιασε. <br />
Η αρχηγός τους έκανε νόημα σε έναν και του έφερε μια στολή ίδια <br />
με την δικιά τους και πλήρη εξοπλισμό μάχης. Τα έδωσε στον Άλεξ και <br />
του έκανε νόημα να την ακολουθήσει. <br />
Οι διάδρομοι από τους οποίους πέρασαν ήταν γεμάτοι με τα πτώματα <br />
των φρουρών και όσων φυλακισμένων δεν ήταν τυχεροί και βρέθηκαν στο <br />
λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Πήγαιναν στο γραφείο του κακόφουλου <br />
υποχειρίου των Τέερμους που ήταν επικεφαλής αλλά και Αρχι-βασανιστής <br />
της Φυλακής. <br />
<br />
Στο δωμάτιο μέσα του είχαν αλυσοδεμένο με τις αλυσίδες τυλιγμένες <br />
γύρω του. Η Αρχηγός εξήγησε νοηματικά στον Άλεξ ότι θα γινόταν ότι <br />
ήθελε αυτός. Η μία επιλογή ήταν να τον αφήσουν ζωντανό και η άλλη <br />
ήταν να σφίξουν τις αλυσίδες τόσο όσο θα χρειαζόταν για ακαριαίο <br />
θάνατο. Η επιλογή ήταν δική του. <br />
Αφού το σκέφτηκε έκανε νόημα στην αρχηγό να τον αφήσει ελεύθερο. <br />
Οι συσκεύες επικοινωνίας είχαν καταστραφεί έτσι και αλλιώς στην <br />
επίθεση και δεν μπορούσε να καλέσει για ενισχύσεις. <br />
Αφού τον έλυσαν, τον αναιστητοποίησαν και έφυγαν από το υπόγειο <br />
κομμάτι της βάσης και πήγαν στο επιφανειακό φυλάκιο όπου τους περίμενε<br />
το όχημα διαφυγής τους στο υπόστεγο.<br />
Φτάνοντας στην έξοδο της σύρραγκας, ο Άλεξ είδε για πρώτη φορά την<br />
επιφάνεια του πλανήτη. Άγονες εκτάσεις ερήμου μέχρι εκεί που έβρεπε το<br />
μάτι. Την μονοτονία της ερήμου έσπαγαν διάφοροι γιγάντιοι βράχοι, σαν<br />
βουνά. Όλο το τοπίο το κάλυπτε μία τρομακτική αμοδύελα. Το μόνο που <br />
τους χώριζε από τον διαμελισμό σε μοριακό επίπεδο από την δύναμη της <br />
θύελλας ήταν η ασπίδα του υπόστεγου.<br />
<br />
Το σκάφος διαφυγής δεν φαινόταν πουθενά. Αλλά ξαφνικά στην θύελλα <br />
μέσα εμωανίστηκε μια κόκκινη σφαίρα, τουλάχιστον διακοσίων μέτρων, η <br />
οποία ήρθε και προσγειώθηκε στο υπόστεγο. Ήταν η ασπίδα του σκάφους <br />
διαφυγής.<br />
Οι πόρτες του άνοιξαν και άρχισαν να τρέχουν όλοι μέσα. Η Αρχηγός<br />
πήρε τον Άλεξ και τον οδήγησε στην καμπίνα του. Εκεί πάνω στο γραφείο<br />
ο Άλεξ αναγνώρισε τον μεταφραστή που χρησιμοποιούσε η πριγκήπισσα όταν<br />
είχε έρθει πριν τόσο καιρό πάνω στο Stargazer. Ενεργοποίησε την συσκευή<br />
και αυτή έγραψε την οδηγεία μετάφρασης στις νανομηχανές που είχε στο <br />
σώμα του.<br />
Αφού έκαναν επανεκκίνηση η αρχηγός του είπε:<br />
-Καλωσόρισες, ω Πανάγιε ηγέτη!<br />
-Ε; Τι; Ποιός;<br />
-Εμείς έχουμε μια προφητεία. Κάποια μέρα θα έρθει μια φυλή οντώτητων από<br />
ένα τόπο μακρυά και ο ηγέτης τους θα γίνει ο ηγέτης όλων και θα οδηγήσει<br />
όλες τις φυλές, την δική του και τις δικιές μας σε μια εποχή ευημερίας <br />
και ειρήνης. Εμείς δεν είμαστε Ζαραντόριοι και δεν ζούμε στον Loader,<br />
όπως τον αποκαλείτε εσείς, τον Βώρος, αλλά στπ φεγγάρι του, το <br />
Σιχέγιαντορ. Η ζωή δεν είναι εύκολη αλλά έχουμε την ησυχία μας, οι <br />
Ζαραντόριοι μας αγνοούν τον περισσότερο καιρό, αλλά μερικές φορές <br />
επιτήθονται. Αν και νομίζοθν οτι είμαστε νομάδες και οτι είμαστε πολύ <br />
λίγοι για να είμαστε απειλή, γίνεται το αντίθετο οι αριθμοί μας είναι<br />
πενταπλάσιοι από τον αριθμό που έβγαλαν κατά την απογραφή που έκαναν.<br />
Νομίζουν οτι ελέγχουν τον πλανήτη αλλά εμείς είμαστε οι αληθινοί άρχοντες<br />
του Σιχέγιαντορ.<br />
-Εντάξει...<br />
Αλλά ενώ έλεγε εντάξει σκεφτόταν:<br />
"Ωχ αμάν που έμπλεξααα..."<br />
-Και εσύ, ω Ρόντιρον, είσαι ο άνθρωπος από την προφητεία, αλλά πρέπει να <br />
το αποδείξεις.<br />
-Εντάξει...<br />
-Υπάρχει μια σειρά από δοκιμασίες, θανατηφόρες για τους περισσότερους.<br />
Στον τελευταίο θάλαμο υπάρχει το ελιξίριο και η τελευταία δοκιμασία. Αυτός<br />
που θα είναι αρκετά ικανός για να φτάσει ως τον θάλαμο, θα πρέπει να πιει<br />
μια γουλιά για να ωγει από εκεί ως νικητής.<br />
-Τι; Αυτό είναι η τελευταία δοκιμασία; Ένα "γκλουκ" και τέλος;<br />
-Το περιεχόμενο είναι άκρως θανατηφόρο, αλλά εσύ, ω Μεσσία μας, θα <br />
μπορέσεις να πιεις χωρίς να πάθεις κακό. Και όταν γίνει αυτό θα διαλυθεί <br />
κάθε σκέψη αμφιβολίας από όλους μας και θα μπορείς επίσημα να φέρεις το <br />
όνομα "Ρόντιρον".<br />
-Χμμ... Καλά okay... Που είναι η είσοδος;<br />
-Τι; Δεν θέλεις να ξεκουραστείς ή να προετοιμασθείς για τις δοκιμασίες;<br />
-Μπαααα...<br />
-Από εδώ τότε, Ρόντιρον.<br />
-Παρεπιπτόντως, δεν έπιασα το ονοματάκι σου...<br />
-Το όνομα μου είναι Νικολαχίρα, Άρχοντα μου.<br />
-Όταν δεν θα ήμαστε μπροστα σε κόσμο φώναζέ με Άλεξ.<br />
Μετά από μια σειρά από σύραγγες σκαλισμένες κατευθείαν στο πέτρωμα <br />
βρέθηκαν μπροστά σε μια πέτρινη πύλη. Η νικολαχίρα πάτισε μια σειρά από<br />
κρυμμένα σύμβολα στο πλαίσιο της πύλης και αυτή άνοιξε με ένα εκκωφαντικό <br />
θόρυβο.<br />
Μέσα από την πύλη το μονοπάτι ήταν σκοτεινό αλλά μέχρι εκεί που έφτανε <br />
το φως υπήρωαν μερικοί σκελετοί αυτ΄βν που δεν είχαν την ψυχική δύναμη να <br />
προχωρίσουν.<br />
-Όταν μπει μέσα ο υποψήφιος η πόρτα σφραγγίζει. Ο μόνος δρόμος είναι εμπρός.<br />
-Ουφ... Έφυγα.<br />
Και μπήκε ο Άλεξ μέσα και η πύλη ξανασφραγγίστηκε με τον ίδιο <br />
εκκωφαντικο θόρυβο.<br />
<br />
<br />
<br />
Οι ώρες περνούσαν και η Νικολαχίρα άρχισε να χάνει τις ελπίδες της. Αλλά<br />
πάνω που ήταν έτοιμη να φύγει η πύλη της εξόδου άνοιξε ο Άλεξ με τον αέρα<br />
ενός νικητή αλλά και μεθυσμένος. <br />
Αφού πλησίασε παραπατώντας την Νικολαχίρα της είπε:<br />
-Γειααα... Χικ!<br />
-Άρχοντα μου! Πως νιώθεις; Μήπως αυτά είναι παρενέργειες του δηλητηρίου;<br />
Φωνάξτε ένα γιατρό.<br />
-Δεν... θα χρειαστεί... Χικ! Απλώς... τα έτσουξα λίγο... Χικ!<br />
-Δε καταλαβαίνω Άρχοντά μου.<br />
-Μέθυσα ρε παιδί μου!<br />
-Οτι κι αν είναι αυτό καλύτερα να ξεκουραστείς λίγο. Θα σε συνοδευσω στα <br />
διαμερίσματά σου.<br />
-Καληηη... ιδεα... Χικ!<br />
Και με το που έκανε ένα βήμα ξεράθηκε τελίως από το πολύ μεθύσι και η <br />
Νικολαχίρα τον κουβάλησε στο δωμάτιό του.<br />
Αφού ξύπνησε ο Άλεξ είδε την Νικολαχίρα να μπαίνει στο δωμάτιο.<br />
<br />
Έκανε νόημα στους φρουρούς να φύγουν.<br />
-Πως νιώθεις Άλεξ;<br />
-Πολύ καλύτερα. Δεν υπάρχει τίποτα που δε μπορεί να στρώσει ένας καλός ύπνος.<br />
-Άμα θέλεις μπορείς να κάτσεις παραπάνω ή να πάμε στο κέντρο επιχειρήσεων.<br />
-Μπα... φτάνει τόσος ύπνος, δώσε μου λίγα λεπτά.<br />
-Φυσικα.<br />
Η Νικολαχίρα βγήκε από το δωμάτιο και μετά από λίγο την ακολούθησε ο Άλεξ<br />
στο κέντρο επιχειρήσεων. Στη διαδρομή τα μέρη της φυλής τον κοιτούσαν σα να ήταν<br />
θεός και υποκλίνονταν μπροστά του.<br />
Αφού έφτασαν στο κέντρο, ο Άλεξ αφού διάβασε τις αναφορές, είπε...<br />
-Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε θα είναι να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους <br />
και τους Πάαστιρ, Νικολαχίρα.<br />
-Το φαντάστηκα... Έχουμε λάβει τις συντεταγμένες από τους πράκτορές μας.<br />
-Ωραία, δώστε μου ένα σκάφος. Πρέπει να ενημερώσω την αδερφή μου οτι ζω και <br />
δέρνω ακόμα.<br />
-Ετοιμάστε γρήγορα ένα σκάφος για τον Ρόντιρον!<br />
-Αμέσως αρχηγε!<br />
-Αυτός ο ανελκηστήρας οδηγεί στο υπόστεγο των αεροσκαφών. Εγώ θα μείνω εδώ και θα<br />
επιβλέπω τις επιχειρήσεις και τις επικοινωνίες.<br />
-Τα λέμεεε...<br />
Ο Άλεξ και ο φρουρός που του ανέθεσε η Νικολαχίρα πήραν τον ανελκυστήρα και <br />
πήγαν στο υπόστεγο.<br />
-Να θυμάστε το σκάφος έχει τεχνολογία στελθ. Όταν εμφανιστούν εχθρικά σκάφη στους<br />
ανιχνευτές να ενερχοποιήτε τον μηχανισμό.<br />
-Εγινε.<br />
Ο Άλεξ μετά την ενημέρωση από τον φρουρό, μπήκε στο σκάφος, άναψε τις μηχανές<br />
και έφυγε για να βρει την αδερφή του.<br />
-Αρχηγέ, άγνωστο σκάφος τύπου στελθ ανιχνεύτηκε!<br />
-Ναι το είδα. Ο τρόπος που πετάει μου θυμίζει τον αδερφό μου, αλλά δεν γίνεται να <br />
είναι αυτός... πέρασε πολύς καιρός...<br />
-Το άγνωστο σκάφος θέλει να ανοίξει κανάλι επικοινωνίας.<br />
-Για να δούμε τι έχει να μας πει.<br />
-Το κανάλι άνοιξε.<br />
-"Μετά απο καιρό ανάμεσα στα ανοιχτά αστέρια,μαζί με παλλίροιες φωτός και μέσα απο σωρούς σκόνης θα επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα."<br />
-Αυτή η φωνή... πιλότε αναγνωρίσου!<br />
-Σπέρααα...! I'm back baby! Άνοιξε την πύλη και χαμήλωσε τις ασπίδες στο κεντρικό <br />
υπόστεγο αδελφούλα!<br />
-Άλεξ, εσύ είσαι;<br />
-Με σάρκα και οστά!<br />
<br />
Ο Άλεξ, αφού χαμήλωσαν τις ασπίδες και άνοιξε η πύλη ακολούθησε τις οδηγίες <br />
του κέντρου ελέγχου και προσεδάφισε το σκάφος σε μια αποβάθρα. Εκεί τον περίμενε η<br />
αδερφή του με την φρουρά της. Μαζί τους ήταν και ο σύμβουλός τους ο Αρχόντιος.<br />
Η Ελένη έτρεξε και τον αγκάλιασε σφιχτά.<br />
-Που είσουν τόσο καιρό ρε χοντροκέφαλε;<br />
-Σε μια παραλία πίνωντας Jack με κόλα, βλέπωντας εξοτικές χορεύτριες να χορεύουν <br />
γύρω μου κατά την δύση του ηλίου.<br />
-Ναι ναι... Καλά... Κάνε όνειρα.<br />
-Αυτό δε κάνω; Πέρα από την πλάκα, είμουν σε ένα κελί σε μια φυλακή του Χογκέρια <br />
κάπου στον Loader.<br />
-Και πως απέδρασες;<br />
-Θα στα πω αργότερα. Καλησπέρα Αρχόντιε.<br />
-Γεια.<br />
-Τι; Μόνο ένα γεια; Ούτε ένα καλωσόρισες ή τίποτα τέτοιο;<br />
-Η επιστροφή σου είναι ένας γραφειοκρατικός εφιάλτης για μένα.<br />
-Ξενέρωτε... Ελένη πάμε να ενημερώσουμε την πριγκιπέσσα. Έχουμε πολλά να κάνουμε<br />
και έναν αυτοκράτορα να ρίξουμε.</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-83543986471772766992011-11-29T12:35:00.000-08:002011-11-29T12:35:19.816-08:00Στα Μπουντρούμια του Τολ Καζάκ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Υγρασία. Σκοτάδι. Βρώμα.<br />
Συνοδευόμενα με τις κραυγές των βασανιζόμενων φυλακισμένων.<br />
Αυτή ήταν, είναι και θα είναι μέχρι να νικήσουμε τον Χόγκερ, η καθημερηνότητα στις απόκοσμες φυλακές των Τέερμους, στην σκοτεινή πλευρά και βαθεία κάτω από την επιφάνεια του Loader.<br />
Είμαι εδώ μέσα δύο μέρες και φαίνονται ήδη σαν μια αιωνιότητα. Εδώ μέσα κανείς δεν ζει για πάνω από μια βδομάδα. Αλλά έχω ακούσει φήμες για έναν κρατούμενο, άνθρωπος νομίζω ότι είναι...<br />
Πιστεύω ότι τον λένε Άλεξ. Σκληρό καρύδι ο τύπος, καρύδι από τιτάνιο φτιαγμένο... Είναι εδώ μέσα για σχεδόν ένα χρόνο λένε οι φήμες.<br />
<br />
<div style="text-align: left;">Ακούω βήματα, ήρθε η σειρά μου για να με βασανίσουν... Άμα επιβιώσω θα προσπαθήσω να βρω και άλλες πληροφορίες για αυτόν τον άνθρωπο. Αν όχι, ελπίζω πως κάποιος θα βρει μετά από καιρό αυτό το σημείωμα... Αυτοί που έχουν χάσει και θα χάσουν τις ζωές τους εδω μέσα δεν πρέπει να ξεχαστούν!!!</div><div style="text-align: right;"><br />
</div><div style="text-align: right;">Κομμάτι απο σημείωση κρατουμένου</div><div style="text-align: right;">σε κελί των μπουντρουμιών του <br />
Τολ Καζάκ. Μεταξύ 2600 και 2605 </div></div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-9257139852907461032011-11-09T09:33:00.000-08:002011-11-10T02:17:20.273-08:00H Συνωμοσία Παρτ Του! PART 2!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">-Που είναι ο άλλος;<br />
-Το Μαχητικό του καταστράφηκε κατα την διάρκεια της μάχης, Αρχοντά μου.<br />
-Δηλαδή αναπνέει κενό! Μουάχαχαχαχα!<br />
-Αρχοντά μου, ο κυβερνήτης έφερε τους εξωρήινους μέσα στο ίδιο μας το σκάφος!Μόνο το κόκκινο χαλί που δεν τους έστρωσε!<br />
-Ο ανίκανος δεν ξέρει τι κάνει!!!<br />
-Ίσως να μην είναι τόσο αφελής... Τα γεγονότα με κάνουν να αμφιβάλω για το σκοπό του σχεδίου μας! ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ!!!<br />
-Ξέρεις ότι δεν μπορώ να σε αφήσω... Δεν πρόκειται να σε αφήσω!<br />
-Δεν μπορείς να με σταματήσεις!<br />
<br />
Και ενώ απομανκρύνεται ο μαθητευόμενος του, η μυστηριώδη φιγούρα του "Άρχοντα" βγάζει ένα όπλο και τον πυροβολεί. Το όπλο ήταν κλεμμένο απο το πειραματικό οπλοστάσιο του σκάφους. Η ιδιότητα του ήταν να διασπάει τους δεσμούς των μορίων στο ανθρώπινο σώμα.<br />
<br />
-Έμεινα μόνος λοιπόν... Καλύτερα για μένα!<br />
Και με αυτά τα λόγια ο Άρχοντας εξαφανίστηκε σε ενα σκοτεινό διάδρομο του σκάφους με ένα απόκοσμο γέλιο να τον συνοδεύει...</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-4430212492308297902011-11-02T11:10:00.000-07:002011-11-02T11:10:41.072-07:00H Συνωμοσία Παρτ Ουαν (Part 1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">-Kάτι πρέπει να γίνει...<br />
-Ναι, όντως. Κάτι πρέπει να κάνουμε γι' αυτόν!<br />
-Αυτό είναι γεγονός, αλλά ότι γίνει πρέπει να έχει οργάνωση και να γίνει συστηματικά. Γιώργο και Κώστα, είστε διατεθημένοι να κάνετε ότι χρειαστεί για να βγει απο την μέση;<br />
-Σίγουρα!<br />
-Θάνατος στον "κυβερνήτη" Άλεξ.<br />
-Ωραία, ακούστε τι θα κάνουμε...<br />
<br />
--ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ - ΕΧΘΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ - ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΣΗ--<br />
<br />
-Τι στο...; Θα συνεχίσουμε την συνάντηση αργότερα στο επόμενο επιλεγμένο σημείο...</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-31507442446621878392011-08-31T16:00:00.000-07:002011-09-01T03:20:18.845-07:00Stone & Metal - Part 2<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Εκεί που ήταν όλοι αναίσθητοι πάνω στη σκηνή, ο Νίκος άρχισε να νιώθει κάτι υγρό να πέφτει στο πρόσωπο του. Στην αρχή νόμιζε πώς απλός ονειρευόταν.Αλλά αυτό που ένιωθε μεγάλωνε σε δύναμη και σε συχνότητα. Καταλαβαίνοντας οτι κάτι δεν πάει καλά, άνοιξε τα μάτια του.Ένιωθε ένα πόνο σε όλο του το σώμα.<br />
<br />
Μετά από μερικά βασανιστικά λεπτά, κατάφερε να σταθεί όρθιος. Κοίταξε γύρο του και είδε στο βάθος ένα παράξενο πλάσμα. Μετά κοίταξε στην σκηνή και είδε το υπόλοιπο συγκρότημα να ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του.<br />
<br />
Τι στο διάολο έγινε, ρώτησε ο Αλέξανδρος. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι μια μεγάλη λάμψη και μετά τίποτα.Τι δουλεία έχει το λεωφορείο πάνω στη σκηνή; Ρε μάγκες, τι είναι εκείνο στο βάθος; Ή εγώ ήπια πάρα πολύ ή αυτό είναι δεινόσαυρος! <br />
<br />
Μετά απο αυτό το σχόλιο το συγκρότημα έστρεψε το βλέμα του προς το πλάσμα στον ορίζοντα. Ήταν ένα όν, με μακρύ λαιμό και σκληρό δέρμα. Ξαφνικά μέσα απο την λίμνη που πήγαινε να πιει νερό πετάγεται ένα μεγαλύτερο πλάσμα με μεγάλα νύχια και σουβλερά δόντια. Το σαρκοφάγο άρπαξε το άτυχο ζώο από το λαιμό και τινάχτηκε με μια βίαιη κίνηση, σπάζοντας το λαιμό του.Έπειτα πήρε το κουφάρι και εξαφανίστηκε σε μία τρύπα στο έδαφος που ύπήρχε εκεί δίπλα. Και όλο το γεγονός εκτυλισόταν μπροστά στα μάτια του έκπληκτου συγκροτήματος!<br />
<br />
</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-20162748401821150812011-08-29T17:27:00.000-07:002011-08-30T06:20:30.834-07:00Stone & Metal<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;">Το κείμενο αυτό είναι μέρος από μια μεγάλη ιστορία.<br />
Κάθε 1 με 2 εβδόμαδες θα κάνω post και ένα καινούργιο κομμάτι της<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span>Νίκο είσαι έτοιμος, τον ρώτησε. Έτοιμος να βγεις πάνω στην σκηνή με εμάς τους υπόλοιπους για να ελευθερώσουμε τα μυαλά του κόσμου από την αϊδία της καθημερινότητας με την υψηλής τάσης μεταλλιά μας;</div><div style="text-align: left;">Όχι, απάντησε ο Νίκος, αλλά αυτό δεν έχει σημασία... Μπόρει να είναι η πρώτη μας συναυλία σε τόσο μεγάλο κοινό, μπορεί το Φεστιβάλ να είναι το Wacken, αλλά αφού είμαστε εδώ το αξίζουμε!<br />
Όντως, απάντησε ο Αλέξανδρος, ο μπασσίστας του συγκροτήματος. Νίκο είναι η κιθάρα σου κουρδισμένη;Η φωνή σου πως είναι;</div><div style="text-align: left;">Και τα δύο είναι μια χαρά! Πάμε να λιώσουμε μυαλά!<br />
<br />
Το συγκρότημα του Νίκου ήταν το πρώτο της ημέρας αλλά και του φεστιβάλ. Αλλά παρά την φήμη του, αυτή τη χρονιά οι υπεύθυνοι είχαν προσλάβει τεμπέληδες τεχνικούς που δεν έκαναν καλά τη δουλεία τους. Μην έχοντας ιδέα, η μπάντα άρχισε να παίζει την λίστα των τραγουδιών που είχαν επιλέξει.</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">Η εμφάνιση της μπάντας κυλούσε ομαλά και χωρίς προβλήματα.Αλλά λίγο πιο μακρύα απο την σκηνή ένας μεθυσμένος είχε κλέψει το λεωφορείο της μπάντας και εκεί που έκοβε βόλτες πάτησε απότομα γκάζι και άρχισε να κατευθύνεται προς ένα κτήριο που είχε την μορφή ράμπας από την πλευρά που ερχόταν. Η υψηλή ταχύτητα και το σχήμα του κτηρίου απογείωσαν το όχημα αρκετά ώστε αυτό να καρφωθεί πάνω στη σκηνή. Κανένας δεν τραυματίστηκε εκτός από τον οδηγό που πέθανε ακαριαία την στιγμή της σύγκρουσης. Αλλά με την σύγκρουση διαταράχθηκαν οι καλωδιώσεις και χωρίς καμία εξήγηση <span class="hps">δημιουργήθηκε</span> μια τρύπα στον χωροχρόνο που μετέφερε ολόκληρη την σκηνή και όλους όσους ήταν πάνω στο παρελθόν. <br />
<br />
Και για την ακρίβεια...........<br />
Πίσω στην Π<span class="hps">αλαιολιθική Εποχή</span></div></div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-48334845749628208502011-08-25T02:25:00.000-07:002011-08-25T02:27:45.062-07:00Τραγούδι - Beer Beer Mother****ing Beer<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Το έκανα ποστ στο blog γιατί τα Notes του FB συνουσιάζονται!<br />
Με Korpiklaani στο μυαλό και στη λίστα αναπαραγωγής και μέσα σε 5 λεπτά βγήκε αυτό:<br />
<br />
BEER!<br />
BEER!<br />
Bought in six-packs.<br />
Or in a barrel!<br />
<br />
Beer! Beer!<br />
You're the Best,<br />
In The Fest!<br />
When Drank cold,<br />
With Lots of Friends!<br />
<br />
With a variety<br />
that blows your mind...<br />
So many kinds...<br />
Which shall I choose?<br />
<br />
Beer! Beer!<br />
You're the Best,<br />
In The Fest!<br />
When Drank cold,<br />
With Lots of Friends!<br />
<br />
The Variety is INSANE!<br />
Drivin' me crazy!<br />
Well... Screw it!<br />
I'm buying one of each!<br />
One of Each!<br />
YAAAAAAAAAAAR!</div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-85533102294369867252011-08-16T05:32:00.000-07:002011-08-16T14:44:20.966-07:00What in the Name of the Nyxtofagaei?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span lang="EN">What in the Name of the </span><span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="E">Νυχτοφαγάει?</span></span><span lang="EN"><br />
<br />
Το όλο θέμα ξεκίνησε ως μια συζήτηση για το νυχτερινό φαγητό με την Ασπασία στο Φεϊσμπουκ...<br />
Και να το αποτέλεσμα! Θα αρχίσω από την αρχή της συζήτησης για να καταλάβετε τι εννοώ...<br />
Και δεν είναι αυτή η άκυρη ιστορια που θα έγραφα!<br />
<br />
Αλεξ. : - Το πρωί στο χωριό και το απόγευμα Άσπρη Άμμο και μετά βόλτα στην Καβάλα...</span><br />
<span lang="EN"> Ασπασία : - Μα τι ωραία που πέρασες...</span><br />
-Μπααααα στο χωριό ψιλοβαρεμάρα (τα κεφτεδάκια να είναι καλά!)<br />
Στην άσπρη άμμο απλός καθόμουνα στην παραλία ακούγοντας μουσική και γράφοντας την άκυρη ιστορία μου... Και μετά στην Καβάλα καλά ήταν, μια βολτίτσα κια μια πίτα γυρό...<br />
- Αυτά είναι! Μόνο αυτό έχω να πω!<br />
- Σοβαρά? Εγώ βαριόμουν τη ζώη μου! Ειδικά το πρωί! (τα κεφτεδάκια να είναι ακόμα καλύτερα!)<br />
- Αχ έλα τώρα μην μου ανοίγεις την όρεξη!<br />
- Έλα ρε, τι είναι μια νυχτερινή επιδρομή στο ψυγείο?<br />
*Νight Refrigerator in Progress* εεε?<br />
- Χαχα μπα όχι γιατί κάνει κακό!<br />
- Εεεχ μια φορά δεν βλάπτει...<br />
- ΚΑΜΙΑ! Γιατί μετά ξεφεύγεις<br />
- Πας σιγά σιγά στην κουζίνα την ώρα που κοιμάται το ψυγείο, πλησιάζεις απο πίσω του με τα μαχαιροπίρουνα και εκεί που δεν το περιμένει... ΧΤΥΠΑΣ και το ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΕΙΣ!<br />
- Χαχα καλό! Αλλά πρέπει να προλάβεις.... Πριν σε καταλάβει ρε...<br />
- Ω! Η εκδίκηση του ντουλαπιού! Θα σου πετάει πιάτα και ποτήρια και κουταλομαχαιροπίρουνα! Α και Corn Flakes και άλλα δημιτριακά!<br />
- Θα κρατάω μαχαίρι! Εεε... Να φάμε κιόλας!<br />
- <span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="E">Ε ναι! Τα φαγώσιμα που πετάει! Και εκεί που πας να μαζέψεις τα φαγητά που πετάει πίσω από το τραπέζι που έχεις καλυφθεί... </span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="E">- Ξαφνικά πετάγεται μία ντομάτα με κάτι μεγάλα δόντια και σε δαγκώνει!!!</span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"> - Με σπασμένο μαχαίρι και μην έχοντας άλλα όπλα για να νικήσεις αυτό τρομακτικό τέρααααααας... Αρπάζεις το γυάλινο μπουκάλι με το γάλα και εκτελείς την ντομάτα με μια φινετσάτη κίνηση... <br />
- Και μετά πίνεις το γάλα. <br />
- Εκεί που κατεβάζεις την τελευταία γουλιά γάλα, βλέπεις στην άλλη άκρη της κουζίνας, βλέπεις το ρολό με το χαρτί να κάνει μια τελετή και να προσπαθεί να νεκραναστήσει το ψυγείο. Απο τις άκρες του χαρτιού έβγαιναν μαύροι καπνοί, τόση ήταν διαφθορά του!<br />
Για να αποτρέψεις το κάλεσμα αυτού του τρομερού εχθρού, παίρνεις το μπανανοσπαθό σου και το προκαλείς σε μονομαχία! <br />
- Το χαρτί δέχεται! <br />
- Και παίρνει και αυτό το ρολόσπαθο του! Μιας και που ήταν και αυτό βυθισμένο στην σκοτεινή πλευρά της κουζίνας, </span><span lang="EN">χρησιμοποιεί</span><span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="E"> ύπουλες τακτικές πετόντας κομμάτια χαρτιού επάνω σου! Και εσύ , σαν Νυχτοφαγάει που είσαι (ευτυχώς...) , έχεις ικανότητες καλύτερες και δυνατότερες απο τις δκίες του!</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Times New Roman;"> << Μετά από λίγη ώρα και μετά απο μια σβοδρή μάχη...>><br />
<br />
- Το χαρτί κείτεται κατατροπωμένο στο πάτωμα.<br />
- Καλά να πάθει! Τα ήθελε!!!<br />
- Και αφού κόβεις ένα κομάτι για να σκουπίσεις τα υπολοίματα της ντομάτας από τα μαλλιά σου, σε δαγκώνει το σκυλί σου, το οποίο είχε καταναλώσει κάτι ληγμένο απο το ψυγείο και το διευθαρμένο κομμάτι απο το χαρτί...<br />
- OMG<span lang="EN">! </span><span style="font-family: Times New Roman;"><span lang="E">Φρικάρω!!! </span></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;">- Όμως δεν μπόρεσε να αντέξει την πολύ μεγάλη δύναμη Νυχτοφαγάει που έχεις και εξαυλώνεται αφήνοντας στάχτη... Και αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος κακός γύρο σου, απολαμβάνεις το νυχτερινό σου φαγητό με την ησυχία σου και πας για ύπνο! </span><br />
<br />
<span style="font-family: Times New Roman;">Δι Εντ!</span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"></span></div>SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5385238138360725535.post-39176530008866554242011-07-22T01:07:00.000-07:002014-03-18T10:44:30.192-07:00StarGazer 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span lang="E"> </span><br />
Ημερολόγειο του Καπετάνιου : Ημέρα 253 της αποστολής <br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer 1.</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> Το έτος είναι 2554 και το σκάφος μας απομανκρύνεται απο το ηλιακό μας σύστημα. Σύμφωνα με τους ανθρώπους πολλά χρόνια πρίν αυτό ήταν μόνο ένα όνειρο. Αλλά εμείς εκπληρώνουμε αυτό το όνειρο και γράφουμε ιστορία καθώς είμαστε οι πρωτοπόροι.Καθώς είμαστε οι πρώτοι που θα φύγουμε απο το </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Sol</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">, το ηλιακό μας σύστημα. Ελπίζω η ιστορία που γράφουμε να μην γραφτεί με αίμα. Η κοινότητα του σκάφους, συνολικά 10.000 μέλη , δεν έχει προσαρμοστεί απόλυτα στην νέα καθημερινότητα. Αλλά με τον καιρό θα συνηθίσουμε την νέα ρουτίνα.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Με αυτά τα λόγια ο καπετάνιος Βασίλης τελείωσε τη βάρδια του και πήγε να ξεκουραστεί. Η γυναίκα του είχε ήδη αποκοιμηθεί και σιγά σιγά τον πήρε και αυτόν ο ύπνος.<br />
Όλοι πάνω στο σκάφος ζούσαν με την ελπίδα ότι αυτός ο ξένος πλανήτης θα μπορούσε να αντικαταστήσει την Γη, που πλέον δεν ήταν παρά ένα ξοδεμένο απομεινάρι του εαυτού της. Κατεστραμένη, χωρίς ζωή. Έτσι την άφησε η πίσω της η ανθρωπότητα , που εξαπλώθηκε και στο υπόλοιπο </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Sol.</span></span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"></span></span><br />
<span style="font-size: small;"> Το ταξίδι κυλούσε ομαλά, τα χρόνια περνούσαν όμορφα και γαλήνια.Αλλά αυτό ήταν μόνο η ηρεμία πριν την καταιγίδα.<br />
<br />
Ημερολόγειο του καπετάνιου της αποστολής </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer : </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Το έτος είναι 2600 και επιτέλους φτάσαμε στον πλανήτη </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Loader-1N1.</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> Από αύριο θα αρχίσουμε τις διαδικασίες αποίκησης. Ως αρχηγός της αποστολής λέω να αρχίσουμε με την ανάλυση του πλανήτη και μετά να χτίσουμε μια στρατιωτική βάση. Και αφού γίνουν αυτά να διαλύσουμε το σκάφος και να χτίσουμε πόλεις. Θά κόψουμε όλες τις επικοινωνίες με το </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Sol, </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">και θα στείλουμε μήνυμα ότι το σκάφος καταστράφηκε. Επισείς θα μάθουμε στους ανθρώπους να σέβονται τον πλανήτη για να μην καταλήξει σαν τη Γη.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> 46 χρόνια μετά την αποχώριση μας από το </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Sol,</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> μας έχουν πάρει όλους τα χρόνια. Εγώ είμαι 76 χρονών, η γυναίκα μου ειναι 70, και τα δύο μου παιδιά ,ο Άλεξ είναι στα 30 του με μία πάρα πολύ πετυχημένη καριέρα ως στρατιωτικός διοικητής και στρατάρχης ενώ η κόρη μου η Ελένη μόλις έγινε στρατηγός στα 28 της και είναι υπο την δοιήκηση του Άλεξ. Εγώ από την άλλη βλέπω τον κόσμο γύρο μου να εξελίσεται , μαζί με αυτόν και έγω όμως... Λέω να αποσυρθώ και να αφήσω το γιο μου διοικήσει την αποστολή γιατί ειναι γεμάτος νέες ιδέες και καινοτομίες.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Τέλος της καταχώρισης.<br />
<br />
Έτσι τελείωσε άλλη μια μέρα για τον καπετάνιο του </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer.</span></span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"></span></span><br />
<span style="font-size: small;">- Καπετάνιε! Φτάσαμε στον </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Loader.</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Να αρχίσουν οι διαδικασίες αποίκησης?<br />
- Όχι ακόμα γιέ μου.Έχω να κάνω μια ανακοίνωση στους κατοίκους και στο πλήρωμα του σκάφους πρώτα.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">- Όπως επιθυμείς πατέρα, το μικρόφωνο είναι ανοιχτό</span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">.</span></span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"></span></span><br />
<span style="font-size: small;">- Κάτοικοι και πλήρωμα του </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer.</span></span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"></span></span><br />
<span style="font-size: small;">Φτάσαμε επιτέλους μετά απο τόσα χρόνια στον προορισμό μας. Ο </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Loader-1N1 </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">είναι δίπλα μας και οι διαδικασίες αποίκησης είναι έτοιμες να ξεκινήσουν.Αλλά δεν θα θα είμαι εγώ άλλο "το κεφάλι". Θα είναι ο γιός μου ο Άλεξ. Είναι ένας νέος με άριστες ηγετικές ικανότητες και καινοτόμες ιδέες. Να του δείξετε τον ίδιο σεβασμό που δείξατε και σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Γιε μου, τα ινία είναι στα χέρια σου πλέον. Αυτά για τώρα </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer.</span></span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><br />
<span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Ο γιός του , μην πιστεύοντας αυτά που είχε ακούσει, του πήρε λίγος χρόνος για να συνειδητοποιήσει τι έγινε. Αλλά όταν έγινε αυτό είδε ότι ο πατέρας του είχε φύγει από την γέφυρα. Είχε τόσα πολλά να τον ρωτήσει... Είχε πολλές απορροίες. Κοίταξε γύρο του και είδε όλους αυτούς που ήταν σε υπηρεσία εκείνη την ώρα στο πιλοτήριο, όλοι περίμεναν διαταγές .Έχοντας μόνο τις αναμνήσεις από τον πατέρα του εν ώρα καθήκοντος και την στρατιωτική του εκπαίδευση, χώρις να διστασει ζήτησε μια πλήρη αναφορά και τους διέταξε να συνεχίσουν τα καθήκοντα τους.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Όντως ανοιχτόμυαλος και μιας και που μάθαινε γρήγορα, συνήθεισε τα νέα του καθήκοντα μέσα σε λίγη ώρα.<br />
<br />
Μόλις τελείωσε η βάρδια του πήγε να ψάξει για τον πατέρα του αλλά όταν έφτασε στην πόρτα του δωματίου των γονιών του, απλώς γύρισε στο δωμάτιο του. Είχε καταλάβει το πραγματικό μέγεθος της εμπιστοσύνης που του είχε ο πατέρας του.<br />
<br />
Η μικρότερη αδελφή του, που αν και πάντα πίστευε ότι ζούσε στην σκιά του αδελφού της, ήξερε οτι ο πατέρας τους είχε κάνει την σώστη επιλογή, γιατί ήξερε οτι άμα ήταν αυτή στην θέση του δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε αυτο. Δεν μισούσε τον αδελφό της, τελείως το αντίθετο, τον είχε ως το πρότυπο της. Το μόνο που δεν της άρεσε ήταν ότι έπερνε αυτός όλα τα βραβεία και τις διακρίσεις. Έψαχνε απεγνωσμένα για κάτι που θα την έκανε να λάβει και αυτη λίγη απο την δόξα που έπεφτε βρόχη στον αδελφό της.<br />
<br />
<br />
</span><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"><span lang=""> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Αφού τελείωσαν οι βάρδιες όλων ο νέος κυβερνήτης ήταν ακόμα στη γέφυρα σχεδιάζοντας τις αποστολές για τις υπόλοιπες μέρες που ήταν και οι πιο κρίσημες. Μάλιστα κάθισε τόσο αργά που στο τέλος ήρθε η αδελφή του και τον πήγε στο δωμάτιο του και μετά πήγε και αυτή για ύπνο.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Εν τω μεταξύ , κάτω από την επιφάνεια του </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Loader</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">, μέσα στις υπόγειες μεγαλουπόλεις των Ζαραντόριων, τα κέντρα εξουσίας είχαν αναστατωθεί από την άφηξη των ανθρώπων στο σύστημά τους. Ο ερχομός τους τάραξε τα ήδη ταραγμένα νερά και ένας πόλεμος ξέσπασε χωρίζοντας τους σε δύο στρατόπεδα. Η μία πλευρά, οι Τέερμους, έβλεπαν την αποστολή ως απειλή και ήθελαν να τους εξαλείψουν. Η άλλη πλευρά, οι Πάαστιρ, ήθελαν να στείλουν μια διπλοματική αποστολή στο </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">, για να καλοσορίσουν τους νεοφερμένους και να ξεκαθαρίσουν τις διαθέσεις τους. Έπερναν ένα μεγάλο ρίσκο, γιατί πίστευαν ότι είχαν φιλικές διαθέσεις ενώ το μόνο που ήξεραν για αυτούς ήταν ο σκοπός της αποστολής τους. Αυτές οι δύο αντίπαλες διατάξεις είχαν μεταξύ τους μια μεγάλη έχθρα σε όλους τους τομείς, στρατιωτικούς και μη. Οι Πάαστιρ όμως είχαν κρατήσει το βασιλικό πολίτευμα ενώ οι Τέερμους είχαν απολυταρχία.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Πίσω στο </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">επικρατούσε ησυχία. Αλλά ο πρώτος ύπνος του Άλεξ ως κυβερνήτης θα ήταν πολύ σύντομος , γιατί η διαστημική αρμάδα των Τέερμους είχε μόλις φύγει απο τον </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Loader</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> και οι διαταγές τους ήταν να μην επιβιώσει κανένας.<br />
</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Χωρίς προειδοποίηση άνοιξαν πυρ. Οι εκρήξεις ξύπνησαν όλο τον κόσμο πάνω στο σκάφος μαζί και το κυβερνήτη, ο οποίος μόλις έφτασε τρέχοντας στην γέφυρα διέταξε να επανδρωθεί κάθε μαχητικό που υπήρχε διαθέσιμο και να ενισχυθούν οι ασπίδες με επιπλέον ενέργεια απο άλλους τομείς του σκάφους.Τα κανόνια , αν και με αργή ταχύτητα βολής κατέστρεφαν με ευκολία τα εχθρικά μαχητικά , αλλά καταστραφηκαν αμέσως. Βλέποντας την καταστροφή των κανονιών ο Άλεξ διέταξε τα ανθρώπινα μαχητικά να μεταφέρουν τη μάχη μακριά απο το σκάφος καθώς οπισθοχωρούσε.</span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN"><br />
</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Η μάχη ήταν σφοδρή. Οι ανθρώποι αν και γεναίοι δεν είχαν την τεχνολογική υπεροχή που είχαν οι εχρθοί τους. Και εκεί που η μάχη έδειχνε ότι θα κατέληγε σε σφαγή, κατέφθασε ο στόλος των Πάαστιρ με σαράντα χιλιάδες μαχητικά και δέκα χιλιάδες καταδιωκτικά. Οι πιλότοι των Τέερμους βλέποντας την αναλογία να πηγαίνει σε εξήντα προς ένα, τράπηκαν σε φυγή.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Αφού η μάχη τελείωσε , τα ιατρικά σκάφη τους περισυνέλεξαν τους επιζώντες των ανθρώπινων μαχητικών και η ναυαρχίδα του στόλου ριμούλκησε με την ακτίνα έλξης το </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">StarGazer</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> σε μία από τις αποβάθρες της. Κατά την ριμούλκηση η Ελένη είχε ενισχύσει την είσοδο στο σκάφος με την επίλεκτη ομάδα κρούσης της.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Οι πόρτες άνοιξαν και μέσα απο ένα παράξενο και πάρα πού δυνατό φώς εμφανίστηκε μία ανθρωπόμορφη φιγούρα. Ήταν πιο ψηλή απο τους ανθρώπους με μακριά μαλλιά. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου ήταν όλα ανθρώπινα εκτός απο τα μυτερά αυτιά. Η φιγούρα έμοιαζε γυναικία. Μαζί της ήταν και μια ομάδα εξεληγμένων ανδροϊδών με όπλα λέιζερ.<br />
<br />
Και πάνω που η Ελένη ετοιμαζόταν να δώσει την εντολή στην ομάδα της να ανοίξει πυρ ακούγεται η φωνή του κυβερνήτη απο το τον διάδρομο<br />
<br />
- Ελένη! Μη! Αυτοί είναι που μας έσωσαν, θα ήταν αγενές να ανταποδώσουμε την χάρη ανεβάζοντας το σύνολο των ανδροϊδών προς κατασκευή...<br />
<br />
- Ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις...<br />
<br />
- Και εγώ το ίδιο. Ας δούμε τι θέλει λοιπόν η κοπελιά!<br />
<br />
- Για να δούμε λοιπόν... Καλησπεεεεεεέρα! Είμαστε οι άνθρωποι που μετακόμισαν στη γειτονιά σας...<br />
<br />
Και αυτή απάντησε στην ίδια γλώσσα εκπλήσοντας τους πάντες...<br />
-Καλησπέρα και σε έσενα. Σας καλοσορίζω στο ηλιακό μας σύστημα, στο </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">Sarbaas</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">, όπως εμείς το αποκαλούμε. Το όνομα μου είναι Ασπασία και είμαι η πριγκήπισσα των Πάαστιρ και ήρθα εδώ με την ιδιότητα του διπλομάτη.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">- Το όνομα μου είναι Άλεξ και είμαι ο νέος κυβερνήτης αυτού του σκάφους και αυτή είναι η αδελφή μου η Ελένη. Πριγκήπισσα είπατε?<br />
<br />
- Ναι, είμαι η πρώτη κόρη του βασιλιά Όντεν και της βασίλισας Λενόρα. Είμαι σίγουρη ότι έχετε αρκετές ερωτήσεις και θα προσπαθήσω να απαντήσω τις περισσότερες.Θα συνεχίσουμε την συζήτηση στον διάδρομο ή υπάρχει καμία αίθουσα για τέτοιες περιπτώσεις σε αυτόν τον κουβά απο βίδες?<br />
<br />
- Ε, όχι και κουβά απο βίδες... Και ναι υπαρχει τέτοια αίθουσα. Να μιλάμε καλύτερα στον ενικό?<br />
- Γιατί όχι?<br />
- Εντάξει τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα βασικά ας πάμε στην αίθουσα... Από εδώ είναι...<br />
Να σε ξεναγήσω λίγο πρώτα ή να πάμε </span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">κατ 'ευθείαν</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E"> στο μπλα μπλα?<br />
-Καλύτερα να πάμε </span></span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN">κατ 'ευθείαν </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">στο "μπλα μπλα" γιατί έχουμε μια προθεσμία...</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">- Προθεσμία?<br />
<br />
- Το σκάφος σας είναι συνδεμένο με το δικό μας και πηγαίνουμε προς το διαστημικό σταθμό απο όπου θα πάμε εγώ και εσύ στην πρωτεύουσα του βασιλίου μου. Ο πατέρας μου θέλει να σε γνωρίσει...<br />
<br />
- Α, εντάξει τότε. Δεν θα ήθελα να τον έχω στο περίμενε...</span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN"> A! Na </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">φτάσαμε!</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> Και με το που το είπε αυτό άνοιξαν αυτόματα οι πόρτες και τα φώτα της αίθουσας. Μπαίνοντας μέσα η πριγκήπισσα έμεινε άφωνη από την ομορφιά του δωματίου. Οι τοίχοι ήταν καλυμένοι με ψηφιδωτά από χρυσάφι</span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN"> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">και πολυέλαιοι από κρύσταλλα κρέμονταν απο το ταβάνι. Στο κέντρο της αίθουσας ήταν ένα μεγάλο τραπέζι που πάνω του ήταν χαραγμένα στιγμειότυπα από την ανθρώπινη ιστορία.</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">- Βλέπω έμεινες άφωνη από την ομορφία της αίθουσας. Είναι μόνο για εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Ως και εμείς σαν παιδιά του καπετάνιου έχουμε μπει μόνο μία φορά εδώ μέσα.Αδελφούλα, σε παρακαλώ , μείνε στην πόρτα και φρόντισε να μην μας ενοχλήσει κανένας<br />
<br />
- Μα...<br />
<br />
- Δεν έχει μα...<br />
<br />
- Καλά, πάω! Αλλά να το θυμάσαι αυτο!<br />
<br />
- Εντάξει, θα το βάλω στη λίστα με τα άλλα πράγματα που μου είπες να θυμάμαι!<br />
<br />
- Χαχα, πολύ αστείο... , είπε και η πόρτα έκλεισε πίσω της.<br />
<br />
- Λοιπόν ας αρχίσουμε. Πρώτα από όλα πως μιλάμε την ίδια γλώσσα εσύ και εγώ χωρίς να έχουν ξανασυναντηθεί τα είδη μας?<br />
<br />
- Να σου πω την αλήθεια Άλεξ, από την ώρα που φτάσατε στο ηλιακό μας σύστημα και βγήκατε από το υπερδιάστημα σας ανιχνεύσαμε. Μετά από ώρα παθητικών αναλήσεων μπήκαμε στον κεντρικό διακομιστή του σκάφους σας και αντιγράψαμε τα πάντα. Έχοντας λοιπόν όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν, αναπτύξαμε μία συσκευή η οποία μας επιτρέπει να συνομηλούμε τώρα.<br />
<br />
- Πάρα, πάρα, πάρα πολύ ενοχλήτικο και ανατριχιαστικό. Εσείς ξέρετε τα πάντα για εμάς και εμείς δεν ξέρουμε τίποτα για εσάς. Δεν πιστεύω αυτοί που μας επιτέθηκαν να έχουν τις ίδιες πληροφορίες;<br />
<br />
- Μην ανυσηχείς οι πληροφορίες είναι σε ένα τερματικό το οποίο δεν είναι συνδεμένο πουθενά και μονο ένας χρήστης την φορά μπορεί να αντλήσει πληροφορίες από αυτό.<br />
<br />
Και η συζήτηση συνέχισε για πολύ ώρα αλλά όσο ο Άλεξ συζητούσε με την Ασπασία, οι εχθροί που απέκτησε ο Άλεξ όταν έγινε κυβερνήτης, σχεδίαζαν να τον δολοφονήσουν.<br />
<br />
Και ενώ τελείωναν την συζήτηση, μία συσκευή στο χέρι της άρχισε να λάμπει.<br />
<br />
- Τι έγινε πάλι;<br />
<br />
- Μόλις με ενημέρωσαν οτι φτάνουμε στον σταθμό από όπου θα πάρουμε μεταγωγικό σκάφος για το παλάτι.<br />
<br />
- Θα πρέπει να φορέσω στολή για να αναπνέω ή η ενδυμασία σου είναι απλά ρούχα;<br />
<br />
- Ναι θα χρειαστεί γιατί η ατμόσφαιρα μας είναι διαφορετική απο την δικιά σας...<br />
<br />
- Τέλεια! Δώσε μου δύο λεπτάκια. Να φέρω και σωματοφύλακες ή όχι;<br />
<br />
- Άμα θες αλλα δεν θα χρειαστεί να φέρεις.<br />
<br />
- Όχι που δεν θα έφερνα...<br />
<br />
- Τι είπες?<br />
<br />
- Τίποτα, τίποτα. Απλώς, επιστρέφω αμέσως.<br />
<br />
Και ειδοποίησε την αδελφή του να πάει στο οπλοστάσιο με τον πιο έμπιστο στρατιώτη της.<br />
<br />
Φτάνοντας και οι τρείς τους εκεί ο Άλεξ τους εξήγησε την κατάσταση<br />
<br />
- Λοιπόν θα πάμε να συναντήσουμε την ηγεσία των "Πάαστιρ". Αν και η πριγκηπέσσα με διαβεβαίωσε οτι δεν θα χρειαστεί, σας θέλω δίπλα μου ως σωματοφύλακες. Ποιό είναι το όνομα σου στρατιώτη?<br />
<br />
- Χανς κύριε!</span><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span style="font-family: Comic Sans MS; font-size: small;"><span lang="EN"> </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="E">Δηλαδή θα πάμε μέσα σε μια πόλη άλλου είδους; Αυτό είναι φανταστικό!</span></span><br />
<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">- Μη χαίρεσαι τόσο Χανς, μπορεί να είναι και παγίδα. Αδελφέ ελπίζω να κάνω λάθος.<br />
<br />
- Τουλάχιστον δύο από τους τρεις έχουμε την ίδια γνώμη Χανς. Όσο για αυτό που είπες Ελένη, ελπίζω να κάνεις λάθος. Α και κάτι ακόμα, ότι βλέπουμε και λέμε θα καταγράφεται και άμα πάθουμε τίποτα θα κοινοποιηθεί σε όλο το σκάφος προειδοποιόντας τον κόσμο. Εντάξει αρκετό χρόνο φάγαμε... Φορέστε τις στολές σας και ας ξεκινήσουμε.<br />
<br />
Αφού ετοιμάστικαν, πήγαν και συνάντησαν την πριγκήπισσα στην είσοδο του σκάφους.<br />
<br />
- Ακολουθήστε με , θα περάσουμε μέσα απο το σκάφος μας και μετά στο μεταγωγικό. Όσο για τους ανθρώπους που ίσως να συναντήσουμε στους διαδρόμους, είναι οι τραυματίες απο τιν μάχη που βγήκαν απο τους ιατρικούς θαλάμους. Όταν γίνουν καλά θα γυρίσουν πίσω.<br />
<br />
- Γι' αυτό δεν βρήκε τίποτα το σκάφος περισυλλογής που έστειλα... Εκ μέρους αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους, σας ευχαριστώ πολύ.<br />
<br />
- Δεν κάνει τίποτα.Εδώ είναι το μεταγωγικό που σας έλεγα. Χωρίς απρόοπτα η διαδρομή θα διαρκέσει περίπου 10 λεπτά.<br />
<br />
- Όταν λέτε απρόοπτα;<br />
<br />
- Όπως είχα πει και στον Άλεξ, Χανς, κατά την άφηξη σας ένας πόλεμος ξέσπασε ανάμεσα στο λαο μου και στους Τέερμους. Και στους πολέμους δεν υπάρχουν κανόνες. Μαζί και οι τέσσερις μας στο ίδιο σκάφος είναι σαν να βάζουμε ένα στόχο στο κεφάλι μας. Ελπίζω ότι δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τα σχέδια μας. Αυτές είναι οι θέσεις μας.<br />
<br />
Αφού κάθισαν στις θέσεις τους , κάποιος άρχισε να λέει κάτι μέσα από τα μεγάφωνα του σκάφους και παράλληλα η Ασπασία μετέφραζε.<br />
<br />
- Ο πιλότος είναι και μας λέει να προσδεθούμε γιατί σε λίγο ξεκινάμε.<br />
<br />
Όταν σταμάτησε να μιλάει το σκάφος τραντάχτηκε και το ταξίδι για την πρωτεύουσα είχε ξεκινήσει.<br />
<br />
Περίπου στα μέσα της διαδρομής το σκάφος άρχισε να τραντάζεται βίαια απο πολλαπλές εκρήξεις.<br />
<br />
- Να μαντέψω... Έχουμε επισκέψεις... Ελένη και Χανς ενεργοποιηστε την λειτουργεία μάχης της στολής σας και βάλτε θερμικους γεμιστήρες στα όπλα σας. Η κατάσταση μόλις έγινε ενδιαφέρουσα.<br />
<br />
Βγήκαν απο το δωμάτιο τους και πήγαν τρέχοντας στο πιλοτήριο. Αλλά οι πόρτες του είχαν σφραγιστεί λόγο μίας έκρηξης που προκλήθηκε απο ένα βλήμα που πέτυχε το πιλοτήριο. Αλλά το σκάφος ήταν πιασμένο στην ακτίνα έλξης του εχθρού.<br />
<br />
- Την βάψαμε...<br />
<br />
- Έλα τώρα Χανς, δες την θετική πλευρά, θα γνωρίσουμε τις στρατιωτικές δυνατότητες του εχθρού μας!<br />
<br />
- Άμα μας σκοτώσουν θα καταφέρουν ένα σοβαρό πλήγμα αλλά άμα μας έχουν ως ομήρους θα μπορέσουν να αρμέξουν περρισότερα.<br />
<br />
- Μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου αδελφούλα. Πάμε να τους κάνουμε την ζωή πιο δύσκολη! Ασπασία είσαι έτοιμη;<br />
<br />
- Ναι! Πάμε να τους διαλύσουμε!<br />
<br />
Μέχρι να παραβιάσουν την πόρτα οι τέσσερεις οχυρώθηκαν στην πόρτα και περίμεναν. Δεν χρείαστηκε να περιμένουν πολύ.<br />
<br />
Οι πόρτες άνοιξαν και τα ανρδοειδή μάχης προχωρούσαν παραταγμένα εναντίων τους αλλά δεν πυροβολουσαν. Μετά απο λιγο σταμάτησαν και εμφανίστηκε ένα μικρο ρομποτάκι και σταμάτησε μπροστά απο την παράταξη. Από μέσα του βγήκε ένα ολόγραμμα.<br />
<br />
- Είμαι ο Χογκέριος, ο ύψιστος και μέγας αυτοκράτορας των Τέερμους! Παραδωθείτε τώρα αλλιώς θα υποφέρετε! Αμα παραδωθείτε δεν θα σας πειράξουμε. Τι επιλέγετε? Τον εύκολο τρόπο ή τον δύσκολο?<br />
<br />
- Τον Δύσκολο!<br />
<br />
Και τελειώνοντας την φράση του ο Άλεξ πέταξε μια χειρομομβίδα στο ρομπότ καταστρέφοντας το και ανοίγοντας πυρ. Κατέστρεψαν αρκετά ανδροϊδη αλλά δεν ήταν αρκετό για να σταμαγήσει η προέλαση και υποχώρισαν στους θαλαμίσκους διαφυγής. Κατα την υποχώριση ο άτυχος ο Χανς δέχτηκε μια βολή στο κεφάλι και ο Άλεξ τραυματίστηκε στο αριστερό χέρι και στο δεξί πόδι του. Μόλις μπήκαν στο δωμάτιο με τους θαλαμίσκος διαφυγής η Ασπασία σφράγισε την πόρτα πίσω τους.<br />
<br />
- Άλεξ είσαι καλά;<br />
<br />
- Έφαγα δύο βολές αλλά αντέχω ακόμα. Δείτε αμα υπάρχει κανένας θαλαμίσκος που δεν έχει καταστραφεί!<br />
<br />
- Υπάρχει ένας τελευταίος και ίσα ίσα που προλαβαίνουμε! Άρχισαν ήδη να ανοίγουν την πόρτα!<br />
<br />
- Ελένη και Ασπασία μπείτε μέσα.<br />
- Και εσύ τι θα κάνεις αδελφέ μου; Πες μου ότι δεν είναι αυτό που σκέφτομαι!<br />
<br />
- Εχμ έχουμε πρόβλημα, το συστημα εκτόξευσης απο μέσα στον θαλαμίσκο έχει καταστραφεί!<br />
<br />
- Να είδες; Κάτι ήξερα εγώ και είπα θα μείνω! Τώρα μπες μέσα!<br />
<br />
- Μα...<br />
<br />
- Δεν έχει μα! Να προσέχετε η μία την άλλη! Και όταν μπορέσεις στείλε κάποιον να με μαζέψει... Όποιος και να είναι δεν νομίζω να έχει καμία δυσκολία... Δεν θα αφήσω τίποτα ζωντανό και σε λειτουργεία μόλις αποδράσω! Όπως και να έχει πρέπει να φύγετε! Αντε γειά!<br />
<br />
Και με αυτά τα λόγια ο Άλεξ έκλεισε τις πόρτες του θαλαμίσκου και τον εκτόξευσε. Εκείνη την στιγμή οι εχθροί κατέστεψαν την πόρτα.<br />
<br />
- Το ότι έμεινα μόνος δεν σημαίνει τίποτα κουβάδες με όπλα! <br />
<br />
Άνοιξε πυρ και αν και πολέμησε γεναία έμεινε από βλήματα και αναγκάστηκε να παραδωθεί...<br />
<br />
<br />
<br />
Τέλος Πρώτου Μέρους! - Η συνέχεια αργότερα!</span></div>
SilverSwordhttp://www.blogger.com/profile/00715799204017881175noreply@blogger.com2