Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

StarGazer 1 - PART ||TWO||

Έτοιμο το PART 2 τσουτσεκάκια μου! Εντζόϊ!

Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Το μέρος έχει σχεδιαστεί για
να διαλύει την θέληση των φυλακισμένων.
Δεν πρόκειται να λυγίσω.

 Αυτά τα λόγια έλεγε κάθε φορά που ξυπνούσε και κάθε
φορά που πήγαινε για τον λιγοστό ύπνο που τους επέτρεπαν.
 Είχαν καταλάβει οτι δεν θα πει πότε "ναι" και δεν
πρόκειται πότε να συμμορφωθεί με την θέληση του Χογκέριου,
γι'αυτό και τον είχαν σε μόνιμη απομόνωση.
 Καθώς περνούν οι μέρες, τίποτα δεν αλλάζει... Ο λίγος
ύπνος, το άθλιο φαγητό, η βρώμα παντού... τίποτα δεν αλλάζει.
 Αλλά μια μέρα κάτι άλλαξε. Οι ήχοι της
φυλακής-βασανηστηρίου επισκιάστηκαν από τον εκωφαντικό θόρυβο
μιας έκρηξης. Άρχισε να επικρατεί χάος παντού.
 Ο φρουρός της πτέρυγας απομόνωσης από τον φόβο του έκανε
το λάθος και πήγε στο κελί του Άλεξ με την πλάτη στην πόρτα.
 "Αυτή είναι η ευκαιρία μου", σκέφτηκε και άρπαξε τον
φρουρό από το λαιμό μέσα από την διαλυμένη από την έκρηξη,
πόρτα και τον στραγγάλισε.
 Αλλά μόλις άνοιξε την πόρτα με τα κλειδιά του νεκρού φρουρού
και όρμησε έξω έπεσε επάνω σε μια ομάδα οπλισμένων όντων.
 Ήταν τουλάχιστον έξι. Τα ενδύματα τους ήταν όλα μαύρα. Η
κουκούλα τους κάλυπτε τα ολοπράσινα μάτια τους που έσπαγαν το
σκοτάδι που έριχνε. Τον κοιτούσαν όλοι επίμονα και ένιωθε το βλέμα
τους να τρυπάει και να "διαβάζει" την ψυχή του.

 Αλλά εκεί που περίμενε την κατάλληλη στιγμή να τοθς ορμήξει
και να τοθσ ξεσκίσει, αυτοί αντί να του επιτεθούν απλώς γονάτισαν
με σεβασμό μπροστά του. Η αντίδραση αυτή τον ξάφνιασε.
 Η αρχηγός τους έκανε νόημα σε έναν και του έφερε μια στολή ίδια
με την δικιά τους και πλήρη εξοπλισμό μάχης. Τα έδωσε στον Άλεξ και
του έκανε νόημα να την ακολουθήσει.
 Οι διάδρομοι από τους οποίους πέρασαν ήταν γεμάτοι με τα πτώματα
των φρουρών και όσων φυλακισμένων δεν ήταν τυχεροί και βρέθηκαν στο
λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Πήγαιναν στο γραφείο του κακόφουλου
υποχειρίου των Τέερμους που ήταν επικεφαλής αλλά και Αρχι-βασανιστής
της Φυλακής.

 Στο δωμάτιο μέσα του είχαν αλυσοδεμένο με τις αλυσίδες τυλιγμένες
γύρω του. Η Αρχηγός εξήγησε νοηματικά στον Άλεξ ότι θα γινόταν ότι
ήθελε αυτός. Η μία επιλογή ήταν να τον αφήσουν ζωντανό και η άλλη
ήταν να σφίξουν τις αλυσίδες τόσο όσο θα χρειαζόταν για ακαριαίο
θάνατο. Η επιλογή ήταν δική του.
 Αφού το σκέφτηκε έκανε νόημα στην αρχηγό να τον αφήσει ελεύθερο.
Οι συσκεύες επικοινωνίας είχαν καταστραφεί έτσι και αλλιώς στην
επίθεση και δεν μπορούσε να καλέσει για ενισχύσεις.
 Αφού τον έλυσαν, τον αναιστητοποίησαν και έφυγαν από το υπόγειο
κομμάτι της βάσης και πήγαν στο επιφανειακό φυλάκιο όπου τους περίμενε
το όχημα διαφυγής τους στο υπόστεγο.
 Φτάνοντας στην έξοδο της σύρραγκας, ο Άλεξ είδε για πρώτη φορά την
επιφάνεια του πλανήτη. Άγονες εκτάσεις ερήμου μέχρι εκεί που έβρεπε το
μάτι. Την μονοτονία της ερήμου έσπαγαν διάφοροι γιγάντιοι βράχοι, σαν
βουνά. Όλο το τοπίο το κάλυπτε μία τρομακτική αμοδύελα. Το μόνο που
τους χώριζε από τον διαμελισμό σε μοριακό επίπεδο από την δύναμη της
θύελλας ήταν η ασπίδα του υπόστεγου.

 Το σκάφος διαφυγής δεν φαινόταν πουθενά. Αλλά ξαφνικά στην θύελλα
μέσα εμωανίστηκε μια κόκκινη σφαίρα, τουλάχιστον διακοσίων μέτρων, η
οποία ήρθε και προσγειώθηκε στο υπόστεγο. Ήταν η ασπίδα του σκάφους
διαφυγής.
 Οι πόρτες του άνοιξαν και άρχισαν να τρέχουν όλοι μέσα. Η Αρχηγός
πήρε τον Άλεξ και τον οδήγησε στην καμπίνα του. Εκεί πάνω στο γραφείο
ο Άλεξ αναγνώρισε τον μεταφραστή που χρησιμοποιούσε η πριγκήπισσα όταν
είχε έρθει πριν τόσο καιρό πάνω στο Stargazer. Ενεργοποίησε την συσκευή
και αυτή έγραψε την οδηγεία μετάφρασης στις νανομηχανές που είχε στο
σώμα του.
 Αφού έκαναν επανεκκίνηση η αρχηγός του είπε:
-Καλωσόρισες, ω Πανάγιε ηγέτη!
-Ε; Τι; Ποιός;
-Εμείς έχουμε μια προφητεία. Κάποια μέρα θα έρθει μια φυλή οντώτητων από
ένα τόπο μακρυά και ο ηγέτης τους θα γίνει ο ηγέτης όλων και θα οδηγήσει
όλες τις φυλές, την δική του και τις δικιές μας σε μια εποχή ευημερίας
και ειρήνης. Εμείς δεν είμαστε Ζαραντόριοι και δεν ζούμε στον Loader,
όπως τον αποκαλείτε εσείς, τον Βώρος, αλλά στπ φεγγάρι του, το
Σιχέγιαντορ. Η ζωή δεν είναι εύκολη αλλά έχουμε την ησυχία μας, οι
Ζαραντόριοι μας αγνοούν τον περισσότερο καιρό, αλλά μερικές φορές
επιτήθονται. Αν και νομίζοθν οτι είμαστε νομάδες και οτι είμαστε πολύ
λίγοι για να είμαστε απειλή, γίνεται το αντίθετο οι αριθμοί μας είναι
πενταπλάσιοι από τον αριθμό που έβγαλαν κατά την απογραφή που έκαναν.
Νομίζουν οτι ελέγχουν τον πλανήτη αλλά εμείς είμαστε οι αληθινοί άρχοντες
του Σιχέγιαντορ.
-Εντάξει...
 Αλλά ενώ έλεγε εντάξει σκεφτόταν:
"Ωχ αμάν που έμπλεξααα..."
-Και εσύ, ω Ρόντιρον, είσαι ο άνθρωπος από την προφητεία, αλλά πρέπει να
το αποδείξεις.
-Εντάξει...
-Υπάρχει μια σειρά από δοκιμασίες, θανατηφόρες για τους περισσότερους.
Στον τελευταίο θάλαμο υπάρχει το ελιξίριο και η τελευταία δοκιμασία. Αυτός
που θα είναι αρκετά ικανός για να φτάσει ως τον θάλαμο, θα πρέπει να πιει
μια γουλιά για να ωγει από εκεί ως νικητής.
-Τι; Αυτό είναι η τελευταία δοκιμασία; Ένα "γκλουκ" και τέλος;
-Το περιεχόμενο είναι άκρως θανατηφόρο, αλλά εσύ, ω Μεσσία μας, θα
μπορέσεις να πιεις χωρίς να πάθεις κακό. Και όταν γίνει αυτό θα διαλυθεί
κάθε σκέψη αμφιβολίας από όλους μας και θα μπορείς επίσημα να φέρεις το
όνομα "Ρόντιρον".
-Χμμ... Καλά okay... Που είναι η είσοδος;
-Τι; Δεν θέλεις να ξεκουραστείς ή να προετοιμασθείς για τις δοκιμασίες;
-Μπαααα...
-Από εδώ τότε, Ρόντιρον.
-Παρεπιπτόντως, δεν έπιασα το ονοματάκι σου...
-Το όνομα μου είναι Νικολαχίρα, Άρχοντα μου.
-Όταν δεν θα ήμαστε μπροστα σε κόσμο φώναζέ με Άλεξ.
 Μετά από μια σειρά από σύραγγες σκαλισμένες κατευθείαν στο πέτρωμα
βρέθηκαν μπροστά σε μια πέτρινη πύλη. Η νικολαχίρα πάτισε μια σειρά από
κρυμμένα σύμβολα στο πλαίσιο της πύλης και αυτή άνοιξε με ένα εκκωφαντικό
θόρυβο.
 Μέσα από την πύλη το μονοπάτι ήταν σκοτεινό αλλά μέχρι εκεί που έφτανε
το φως υπήρωαν μερικοί σκελετοί αυτ΄βν που δεν είχαν την ψυχική δύναμη να
προχωρίσουν.
-Όταν μπει μέσα ο υποψήφιος η πόρτα σφραγγίζει. Ο μόνος δρόμος είναι εμπρός.
-Ουφ... Έφυγα.
 Και μπήκε ο Άλεξ μέσα και η πύλη ξανασφραγγίστηκε με τον ίδιο
εκκωφαντικο θόρυβο.



 Οι ώρες περνούσαν και η Νικολαχίρα άρχισε να χάνει τις ελπίδες της. Αλλά
πάνω που ήταν έτοιμη να φύγει η πύλη της εξόδου άνοιξε ο Άλεξ με τον αέρα
ενός νικητή αλλά και μεθυσμένος.
 Αφού πλησίασε παραπατώντας την Νικολαχίρα της είπε:
-Γειααα... Χικ!
-Άρχοντα μου! Πως νιώθεις; Μήπως αυτά είναι παρενέργειες του δηλητηρίου;
Φωνάξτε ένα γιατρό.
-Δεν... θα χρειαστεί... Χικ! Απλώς... τα έτσουξα λίγο... Χικ!
-Δε καταλαβαίνω Άρχοντά μου.
-Μέθυσα ρε παιδί μου!
-Οτι κι αν είναι αυτό καλύτερα να ξεκουραστείς λίγο. Θα σε συνοδευσω στα
διαμερίσματά σου.
-Καληηη... ιδεα... Χικ!
 Και με το που έκανε ένα βήμα ξεράθηκε τελίως από το πολύ μεθύσι και η
Νικολαχίρα τον κουβάλησε στο δωμάτιό του.
 Αφού ξύπνησε ο Άλεξ είδε την Νικολαχίρα να μπαίνει στο δωμάτιο.

Έκανε νόημα στους φρουρούς να φύγουν.
-Πως νιώθεις Άλεξ;
-Πολύ καλύτερα. Δεν υπάρχει τίποτα που δε μπορεί να στρώσει ένας καλός ύπνος.
-Άμα θέλεις μπορείς να κάτσεις παραπάνω ή να πάμε στο κέντρο επιχειρήσεων.
-Μπα... φτάνει τόσος ύπνος, δώσε μου λίγα λεπτά.
-Φυσικα.
 Η Νικολαχίρα βγήκε από το δωμάτιο και μετά από λίγο την ακολούθησε ο Άλεξ
στο κέντρο επιχειρήσεων. Στη διαδρομή τα μέρη της φυλής τον κοιτούσαν σα να ήταν
θεός και υποκλίνονταν μπροστά του.
 Αφού έφτασαν στο κέντρο, ο Άλεξ αφού διάβασε τις αναφορές, είπε...
-Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε θα είναι να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους
και τους Πάαστιρ, Νικολαχίρα.
-Το φαντάστηκα... Έχουμε λάβει τις συντεταγμένες από τους πράκτορές μας.
-Ωραία, δώστε μου ένα σκάφος. Πρέπει να ενημερώσω την αδερφή μου οτι ζω και
δέρνω ακόμα.
-Ετοιμάστε γρήγορα ένα σκάφος για τον Ρόντιρον!
-Αμέσως αρχηγε!
-Αυτός ο ανελκηστήρας οδηγεί στο υπόστεγο των αεροσκαφών. Εγώ θα μείνω εδώ και θα
επιβλέπω τις επιχειρήσεις και τις επικοινωνίες.
-Τα λέμεεε...
 Ο Άλεξ και ο φρουρός που του ανέθεσε η Νικολαχίρα πήραν τον ανελκυστήρα και
πήγαν στο υπόστεγο.
-Να θυμάστε το σκάφος έχει τεχνολογία στελθ. Όταν εμφανιστούν εχθρικά σκάφη στους
ανιχνευτές να ενερχοποιήτε τον μηχανισμό.
-Εγινε.
 Ο Άλεξ μετά την ενημέρωση από τον φρουρό, μπήκε στο σκάφος, άναψε τις μηχανές
και έφυγε για να βρει την αδερφή του.
-Αρχηγέ, άγνωστο σκάφος τύπου στελθ ανιχνεύτηκε!
-Ναι το είδα. Ο τρόπος που πετάει μου θυμίζει τον αδερφό μου, αλλά δεν γίνεται να
είναι αυτός... πέρασε πολύς καιρός...
-Το άγνωστο σκάφος θέλει να ανοίξει κανάλι επικοινωνίας.
-Για να δούμε τι έχει να μας πει.
-Το κανάλι άνοιξε.
-"Μετά απο καιρό ανάμεσα στα ανοιχτά αστέρια,μαζί με παλλίροιες φωτός και μέσα απο σωρούς σκόνης θα επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα."
-Αυτή η φωνή... πιλότε αναγνωρίσου!
-Σπέρααα...! I'm back baby! Άνοιξε την πύλη και χαμήλωσε τις ασπίδες στο κεντρικό
υπόστεγο αδελφούλα!
-Άλεξ, εσύ είσαι;
-Με σάρκα και οστά!

 Ο Άλεξ, αφού χαμήλωσαν τις ασπίδες και άνοιξε η πύλη ακολούθησε τις οδηγίες
του κέντρου ελέγχου και προσεδάφισε το σκάφος σε μια αποβάθρα. Εκεί τον περίμενε η
αδερφή του με την φρουρά της. Μαζί τους ήταν και ο σύμβουλός τους ο Αρχόντιος.
 Η Ελένη έτρεξε και τον αγκάλιασε σφιχτά.
-Που είσουν τόσο καιρό ρε χοντροκέφαλε;
-Σε μια παραλία πίνωντας Jack με κόλα, βλέπωντας εξοτικές χορεύτριες να χορεύουν
γύρω μου κατά την δύση του ηλίου.
-Ναι ναι... Καλά... Κάνε όνειρα.
-Αυτό δε κάνω; Πέρα από την πλάκα, είμουν σε ένα κελί σε μια φυλακή του Χογκέρια
κάπου στον Loader.
-Και πως απέδρασες;
-Θα στα πω αργότερα. Καλησπέρα Αρχόντιε.
-Γεια.
-Τι; Μόνο ένα γεια; Ούτε ένα καλωσόρισες ή τίποτα τέτοιο;
-Η επιστροφή σου είναι ένας γραφειοκρατικός εφιάλτης για μένα.
-Ξενέρωτε... Ελένη πάμε να ενημερώσουμε την πριγκιπέσσα. Έχουμε πολλά να κάνουμε
και έναν αυτοκράτορα να ρίξουμε.