Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

StarGazer 01 - Part 4

-Πόση ώρα είναι εκεί μέσα; Ίμπραμ, μπορείς να πιάσεις τίποτα από τον ασύρματο;
-Το δωμάτιο έχει την καλύτερη μόνωση, δεν μπορώ ούτε να σκανάρω μέσα του, πόσο μάλλον να λάβω σήμα από μέσα του. Λαμβάνω όμως ένα μουρμουρητό από
ένα κανάλι. Δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει ή σε ποια γλώσσα είναι και από που έρχεται. Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου. Νιώθω κάπως άβολα ακούγοντάς
το, κάτι σαν προαίσθημα... Κακό προαίσθημα, κυρία διοικήτρια.
-Παρακολούθα το προσεκτικά.
-Έγινε!
Η αναμονή συνεχίστηκε μαζί με το μουρμουρητό. Αλλά το μουρμουρητό σιγά σιγά δυνάμωνε σε ένταση και μετά από λίγο μπορούσαν να το ακούσουν και
χωρίς τον ασύρματο. Κάτι τους πλησίαζε.
Ενώ το μουρμουρητό συνέχιζε να δυναμώνει, το έδαφος άρχισε να τρέμει.
-Δεν μου αρέσει αυτό, κυρία διοικήτρια...
-Ούτε εμένα. Νικολαχίρα ετοιμάσου να αποχωρίσουμε στον θάλαμο που πήγε ο Άλεξ.
Το μουρμουρητό ήταν πλέον εκωφαντικό και το έδαφος έτρεμε βίαια. Ενώ όλοι είχαν την προσοχή τους στρεμένη στον τοίχο απέναντι από την πόρτα που
μπήκε ο Άλεξ, η πόρτα άνοιξε και ο Άλεξ φώναξε.
-Όλοι μέσα γρήγορα, δεν έχουμε χρόνο.
-Τι είναι αυτό, αδελφέ;
-Δεν προλαβαίνω να εξηγήσω τώρα πρέπει να φύγουμε! ΤΩΡΑ!
Η Ελένη πέρασε την πόρτα ακολουθόμενη από την Νικολαχίρα και τον Ίμπραμ. Αλλά περνώντας την πόρτα ο Ίμπραμ έτρεξε πίσω στον θάλαμο αναμονής.
-Τι κάνεισ εκεί στρατιώτη;
-Ξέχασα να πάρω κάτι, κύριε!
Πάνω που ο Ίμπραμ έφτασε στην τσάντα με τον εξοπλισμό που ξέχασε, ο τοίχος από όπου προερχόταν το μουρμουρητό διαλύθηκε και ένα απέραντο σκοτάδι
απλώθηκε στην αίθουσα καταβροχθίζοντας τα πάντα.
-Ίμπραμ! Τρέχα!
Άλλα το σκοτάδι εξαπλώνοταν πολύ γρήγορα και καταβρόχθισε τον Ίμπραμ στα μισά της διαδρομής. Μια έκφραση τρόμου ήταν χαραγμένη στο πρόσωπό του
καθώς χανόταν. Ο Άλεξ μη μπορώντας να κάνει κάτι σφράγισε το δωμάτιο του Βίργιλου.
-Και τώρα τι, Βίργιλε; Είμαστε παγιδευμένοι εδώ μέσα.
-Όχι εκλεκτέ. Υπάρχει έξοδος κινδύνου. Φύγετε γρήγορα. Και πάρτε αυτούς τους πυρήνες μνήμης. Εγώ δεν μπορώ να πάω πουθενά. Αλλά και να είχα
κινητή πλατφόρμα δεν θα μπορούσα να φύγω. Είμαι στο τέλος του κύκλου λειτουργίας μου. Με άλλα λόγια πεθαίνω. Έχω μερικά λεπτά ακόμα, με τα οποία
θα σας κερδίσω λίγο χρόνο.
-Νικολαχίρα πάρε τον πυρήνα Α, Ελένη τον πυρήνα Β και εγώ τους πυρήνες Γ και Δ. Φεύγουμε! Βίργιλε, σε ευχαριστώ για όλα.
-Οι ευχαριστίες σου δεν είναι αναγκαίες, είθε τα άστρα να φωτίζουν τον δρόμο σου Εκλεκτέ.
-Καλό παράδεισο Βίργιλε.
-Ο σαρκασμός σου αδελφέ δεν έχει όρια.
-Μπα... Πήρατε τους πυρήνες; Άντε μπούλο τώρα.
Με τους πυρήνες στα σακίδιά τους μπήκαν στον ανελκιστήρα και τον ενεργοποίησαν.
Στη μέση της διαδρομής ένιωσαν και άκουσαν μια έκρηξη από κάτω τους. Ο Βίργιλος αυτοκαταστράφηκε.
-Πρέπει να βρούμε τον Ακουάριο. Το ανενεργό ανδροειδές στο κέντρο του κυκλωνικού δικτύου στον Loader. Αλλά το θέμα είναι να φτάσουμε μέχρι εκεί.
Η εγκατάσταση από πάνω μας είναι γεμάτη εχθρούς. Από πυρομαχικά πως πάμε; Έχω 5 γεμιστήρες Φωτιάς Κολάσεως και 2 με διατρητικά θωράκισης. Επίσης
έχω 2 χειρομβοβίδες και το ενεργιακό σπαθί μου.
-Εγώ έχω 1 γεμιστήρα με φωτιά 2 διατρητικούς και τα εκρηκτικά του Φεθ μαζί με 1 χειρομβοβίδα.
-Πάρε 2 γεμιστήρεσ φωτιάς. Νικολαχίρα εσύ;
-Εγώ δεν έχω βαρύ ολπισμό. Μόνο το πιστόλι πλάσματος και αυτό κοντεύει να τελειώσει.
-Πάρε το αυτόματο μου και όλους τους γεμιστήρες.
-Και εσύ τι θα έχεις;
-Το σπαθί μου. Είμαι καλύτερος σε μάχη σώμα με σώμα. Ετοιμασθείτε. 5 δευτερόλεπτα.
4...
3...
2...
1...
Φύγαμε! Φύγαμε! Φύγαμε! Καλύψτε τις άκρες.
-Πεδίο καθαρό.
-Κανένας εχθρός. Έχουμε μάλλον το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Γρήγορα και ήσυχα. Από εκεί.
-Ρόντιρον, πρέπει να το δεις αυτό. Και εσύ Ελένη.
Η Νικολαχίρα τους έγνευσε να κοιτάξουν έξω από το παράθυρο.
Οι δρόμοι από την εγκατάσταση μέχρι το σημείο προσγείωσης ήταν γεμάτοι εχθρούς. Η Νορμανδία ήταν υπό πολιορκία. Τα μέλη του πληρώματος είχαν
κάνει μια ζώνη πυρός γύρω από την Νορμανδία και μετά βίας κρατούσαν τους εχθρούς μακριά.
-Αδελφέ, δεν νομίζω να έχουμε αρκετές σφαίρες για όλους αυτούς. Επίσης αυτοί φαίνονται σαν να είναι άμυαλα ζώα. Σαν ζωντανοί νεκροί από τις
παλιές ταινίες τρόμου.
-Ώρα για λίγη διασκέδαση! Δοιηκιτής Άλεξ προς Νορμανδία. Βλέπω πως διασκεδάζετε...
-Μας έχουν περικυκλώσει κύριε! Προσέχετε, δεν πεθαίνουν εύκολα. Μόνο με απανχωνισμό ή βολή στο κεφάλι. Αλλιώς απλά συνεχίζουν χωρίς να
πεθαίνουν.
-Δηλαδή θα κυλήσουν κεφάλια, το ωραίο γίνεται ωραιότερο. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε, να είστε έτοιμοι για απογείωση.
-Μάλιστα κύριε!
-Νικολαχίρα, καμιά ιδέα τι είναι αυτοί;
-Μερικοί έχουν Σιχεγιαντοριανά χαρακτηριστικά και άλλοι έχουν Ζαραντοριανά. Αλλά όλοι φαίνονται σαν να είναι μολυσμένοι από μια ανίερη και
ανόσια δύναμη. Νομίζω πως ξέρω τι είναι. Αλλά δεν γίνεται να είναι αυτό Αποκλείεται. Πρέπει να μιλήσω με το συμβούλιο των πρεσβυτέρων. Γιατί αν
είναι αυτό που νομίζω την έχουμε βάψει...
-Τι χρώμα; Ότι χρώμα και αν την βάψαμε πρέπει να φτάσουμε στην Νορμανδία, αλλιώς το συμβούλιο θα έχει πεθάνει από γεράματα μέχρι να τους
φτάσουμε.
-Αδελφέ, φτάσαμε στην είσοδο.
-Ωραία. Είμαστε έτοιμοι;
-Μάλιστα Ρόντιρον.
-Ναι, Άλεξ.
-Ωραία. Πάμε!
Ο Άλεξ ουρλιάζοντας κλώτσησε την πόρτα, διαλύοντάς την μαζί με δυο άτυχους εχθρούς που ήταν πίσω της και ξεχύθηκε έξω με το ενεργειακό του σπαθί
να δονείται από τον ηλεκτρισμό από το ενεργειακό του κύτταρο. Αφού βγήκαν έξω στο προαύλιο ο Άλεξ φώναξε.
-Ντίες Μόρτις!
Ο Άλεξ συνέχιζε να προχωράει μπροστά ανοίγωντας ένα μονοπάτι πετσοκόβοντας με την λεπίδα του όσο η Ελένη και η Νικολαχίρα, που δεν είχε
συνηθίσει ακόμα το κλώτσημα του βαρέος αυτομάτου, έριχναν υποστηρικτικά πυρά.
-21... 23... 27.
-Τι μετράς αδελφέ;
-Πόσους απο δαυτούς πετσοκόβω. Εσύ πόσους θέρισες με την Νικολαχίρα;
-Περίπου 20.
Ο Άλεξ γέλασε. Ένας ακόμα κομματιάστηκε από το σπαθί του. Ξαφνικά όλοι οι εχθροί άρχισαν να κάνουν σπασμαδικές κινήσεις.
-Έχω ένα κακό προαίσθημα και δεν έχουμε φτάσει ως τα μισά της διαδρομής. Γρήγορα! Σε εκείνο το κτήριο. Οι κινήσεις τους γίνονταν όλο και πιο
απότομες και βίαιες. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το έδαφος ξαναάρχισε να τρέμει και το μουρμουρητό άρχισε ξανά χρησιμοποιόντας τα κινούμενα πτώματα
ως μέσο μετάδωσης.
-Νατο πάλι. Πάμε από οροφή προς οροφή για να κινούμαστε πιο γρήγορα.
-Ναι όντως. Δεν διαθέτουν πυροβόλα. Καλή ιδέα Ρόντιρον.
Η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει στη στέγη. Τα κτήρια δεν ήταν άδεια αλλά θα είχαν να αντιμετωπίσουν λιγότερους. Ο Άλεξ έτρεξε, ανεβαίνοντας γρήγορα
τις σκάλες σφάζοντας τα πάντα στο διαβά του.
-Το κτήριο είναι καθαρό. Ο δρόμος για τη στέγη είναι ελεύθερος. Πάτε εσείς οι δυο, εγώ θα τους κρατήσω πίσω για λίγο και μετά θα σας ακολουθήσς.
-Αυτό είχε γίνει και την προηγούμενη φορά αδελφέ. Όχι, δεν θα μείνεις πίσω.
-Μην στεναχωριέσαι, ο Βίργιλος μου έμαθε μερικά κολπάκια. Να για παράδειγμα:
Σήκωσε το χέρι του και σιγά σιγά φλόγες άρχισαν να αιωρούνται πάνω από την παλάμη του. Με μια κίνηση του χεριού του, οι φλώγες μετατράπηκαν σε
ένα χοίμαρο που εξαύλωσε δυο εχθρούς που ανέβαιναν τις σκάλες.
-Θυμάσαι το στιγμιαίο μπάρμπεκιου; Αυτό είναι η εξέλιξή του, το στιγμιαίο κατευθυνόμενο μπάρμπεκιου. Άντε προχωρίστε, θα είμαι πίσω σας.
Η Ελένη με την Νικολαχίρα πίσω της ανέβηκαν στην οροφή και πήδηξαν στο επόμενο κτήριο. Από τα παράθυρα της οροφής τα πτώματα ανέβαιναν προς τα
πάνω, μόνο και μόνο για να πέσουν άψυχα κάτω στο δρόμο από τα πυρά τους. Σιγά - σιγά έφτασαν στο όριο της πλατείας και παρατήρησαν ότι ο Άλεξ
δεν ήταν πίσω τους.
-Ελένη, που είναι ο Άλεξ; Είχε πει ότι θα είναι πίσω μας...
-Θα πορώθηκε και θα έκατσε να σφάξει μερικούς ακόμα. Ας κατέβουμε κάτω και ας βοηθήσουμε την άμυνα. Θα έρθει και αυτός. Από πυρομαχικά τι
γίνεται;
-Έχω ένα γεμιστήρα ακόμα.
-Εμένα το αυτόματο τελείωσε. Κάλυψε με όσο εγώ θα εφορμώ με το μαχαίρι μάχης. Κάνε κάθε βολή να μετράει.
-Βεβαίως.
-Θα πετάξω χειροβομβίδα και θα μπούμε μέσα. Έτοιμη;
-Πάντα.
-Ωραία, φύγαμε.
Η Ελένη πήρε μια χειροβομβίδα από την ζώνη της, τράβηξε την περόνη και την πέταξε μέσα στο παράθυρο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά, η χειροβομβίδα
έσκασε διαλύοντας πέντε νεκροζώντανους. Μετά πήδηξαν μέσα στο κτήριο. Ο δεύτερος όροφος είχε καθαρίσει. Κατέβηκαν γρήγορα στις σκάλες. Ο πρώτος
όροφος ήταν και αυτός καθαρός. Αλλά ακουγόταν κάτι παράξενο από το ισόγειο. Κάτι διαφορετικό ήταν εκεί κάτω.
-Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα. Καλύτερα να επικοινωνήσουμε με τον Άλεξ. Τώρα είναι που τον χρειαζόμαστε.
-Άλεξ με λαμβάνεις; Άλεξ!... Τίποτα λαμβάνω μόνο παράσιτα από το κανάλι. Άλεξ, που να σε πάρει!
-Βλέπω ότι είστε παγιδευμένες. Ο Άλεξ είναι μακριά και έχει τα χέρια του γεμάτα.
-Ποιος είσαι εσύ; Αναγνωρίσου!
-Με ξέρεις πολύ καλά. "Θραύσμα Θεριστή", σου θυμίζει τίποτα;
-Εσύ...
-Ναι εγώ. Ανεβείτε στον δεύτερο όροφο και καλυφθείτε με κάτι.
-Γιατί, τι σκοπεύεις να κάνεις;
-Θα σώσω τα τομάρια σας.
Μην έχοντας άλλη επιλογή και με το δρόμο οπισθοχώρισης κομμένο, απλά θα έπρεπε να τον εμπιστευθούν. Ανέβηκαν πάνω και καλύφθηκαν κάτω από μια
ενεργιακή ασπίδα που κουβαλούσε η Νικολαχίρα.
-Έχουμε καλυφθεί.
-Ωραία. Ώρα για πυροτεχνήματα.
-Τι εννοείς;
-Θα δείτε.
Ξαφνικά ακούστηκε μια έκρηξη και όλο το κτήριο σείστηκε.
-Θεωρίστε το ως ένα δωράκι-σύμβολο καλής θέλησης. Τα λέμε.
Η Ελένη αφαίρεσε ένα διαλυμένο έπιπλο που είχε καλύψει την ασπίδα και η Νικολαχίρα την ξαναέβαλε στη ζώνη της. Με πολλή προσοχή κατέβηκαν τις
σκάλες. Ο πρώτος όροφος δεν υπήρχε πια. Τα εκρηκτικά τον είχαν καταστρέψει μαζί με ότι άλλο υπήρχε. Πατώντας στα συντρίμμια κατέβηκαν στο
ισόγειο. Στο μέρος που κάποτε υπήρχε ένα δωμάτιο υπήρχαν πέρα από συντρίμμια και κομμάτια σάπιας σάρκας μαζί με μια μεγάλη κυλίδα αίματος στο
πάτωμα.
-Αυτό ήταν το κακό σου προαίσθημα.
-Δεν θέλω να μάθω τι ήταν. Επικοινώνησε με τον Άλεξ.
-Άλεξ, με λαμβάνεις;
Και από την πόρτα εμφανίστηκε ο Άλεξ βουτηγμένος σε αίμα και σάπια κομμάτια κρέατος.
-Άκουσα την έκρηξη και έτρεξα. Τι έγινε;
-Θα στα πω στο σκάφος πάμε να φύγουμε.
Ανασυνταγμένη η ομάδα βγήκε από μια τρύπα σε ένα τοίχο και άρχισε να τρέχει προς το σκάφος. Αλλά ο Άλεξ είχε δυσκολίες στο τρέξιμο. Το πρόσεξε η
Νικολαχίρα και τον ρώτησε:
-Άλεξ, είσαι τραυματισμένος;
-Δεν είναι τίποτα αγνόησε το. Πάμε να φύγουμε από εδώ. Νορμανδία, σας φτάσαμε. Ετοιμασθείτε για απογείωση. Στρατιώτες μπείτε όλοι μέσα!
Φεύγουμε!
Οι στρατιώτες μαζί με την ομάδα μπήκαν μέσα στη Νορμανδία και ο αυτόματος πιλότος απογειώθηκε σφραγίζοντας την θύρα.
-Σωθήκαμε. Τι ήταν αυτά Νικολαχίρα; Έμοιαζε πως είχες μια ιδέα...
-Αυτά τα πλάσματα, μαζί με την μαύρη εκείνη οντότητα, είναι κομμάτι ενός θρύλου. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες. Το συμβούλιο των πρεσβυτέρων γνωρίζει
τον θρύλο σε βάθος.
-Δηλαδή έχουμε δυο αποστολές. Να πάμε στον Loader και να βρούμε, σε Αυτοκρατορικό-εχθρικό έδαφος, τον Ακουάριο, το δεύτερο ανδροειδές. Ή να πάμε στο συμβούλιο.
-Το ένα αδελφή, θα μας δώσει την τεχνολογική υπεροχή και το δεύτερο την υπεροχή στον τομέα πληροφοριών. Το ένα θα οπλίσει το χέρι μας και το άλλο θα μας πει που να πυροβολίσουμε.
-Δίκιο έχεις αδελφέ. Τι θα κάνουμε πρώτα;
Ο Άλεξ δεν απάντησε. Η Ελένη και η Νικολαχίρα γύρισαν προς το μέρος του, αφού άκουσαν ένα εκκωφαντικό γδούπο, για να δουν ότι είχε σωριαστεί στο κατάστρωμα, έχοντας χάσει τις αισθήσεις του απο την αιμοραγία που ήταν πιο σοβαρή από ότι είχε παραδεχθεί.
-Πρέπει να τον πάμε στο ιατρείο του σκάφους! ΤΩΡΑ!
Η Νικολαχίρα του έβγαλε τα, πλέον άχρηστα, κομμάτια της στολής του, πήρε το χέρι του μαζί με την Ελένη, και αφού τον στήριξαν στους ώμους τους τον έσυραν μέχρι το ιατρείο.
Στην διάρκεια της πορείας τους ο Άλεξ μπόρεσε να πει:
-Ελένη στείλε σκάφος να πάρει το συμβούλιο από τον Σιχέγιαντορ. Δεν είναι ασφαλείς εκεί.
-Κρατήσου αδελφέ! Σχεδόν φτάσαμε στο ιατρείο.
Αυτός όμως δεν είπε τίποτα. Απλά χαμογέλασε και έχασε πάλι τις αισθήσεις του.